Zamarznięte Jezioro

Hakann

- SashaLaFleur może w ganianego? - zaproponował Hakann z uśmiechem merdając ogonem. Wstał ,wystrzeżył kły tak jakby chciał się uśmiechnąć i zaczął swoim łebkiem lekko popychać Shashe.

VarriorReina

przymknęła oczy i zaczeła wspominać...

Hakann

- VarriorReina chcesz pobawić się zemną? Po chwili na twarzy Haknna pojawił się uśmiech. Nagle zaszczekał i udał się powoli pod drzewo.

Sekai

-Ok.-Sasha nie czekała wskoczyła na niego i przytrzymała.-Ha!Mam Cię!-powiedziała i zamerdała ogonem.Zlazła z niego i usiadła.

Brenda

Przyglądała się tym dwóm wilkom przez krótki czas. Ich nudnej rozmowie i okropnie dziecinnym zabawom. W końcu wyszła z lasku i skierowała się nad jezioro, a jej ogon unosił się nad ziemią, niczym wąż gotowy do ataku.
Spoglądała na samicę zwaną Sashą z pewnym politowaniem. Tak, czasem było ją stać na pewien przejaw emocji. No bo jak tu nie współczuć?
- Ave. - Rzekła stając nieopodal Sashy i przypatrując się jej.

Sekai

-Ave.-również odrzekła i spojrzała na wilczycę.Podeszła do niej.-Jak masz na imię?Jak mogę wiedzieć-zapytała stojąc obok niej.

Brenda

Gdy ta odezwała się do niej zerknęła na nią leniwie.
- Ja? - Spytała powolnie, jakby była ociężała umysłowo. Po chwili jednak wszystkie jej myśli znów złożyły się w całość i zaczęła racjonalnie myśleć. - Brenda. A ciebie jak zwą?
Odgarnęła jasną grzywkę w oczu i dopiero teraz zauważyła, iż nie widziała siebie jeszcze od swojej przemiany. Spuściła wzrok i zerknęła w odbicie w muślinowym jeziorze. Wilczyca na jaką patrzała nie różniła się aż tak bardzo od jej poprzedniego wcielenia. Miała jedynie białą, lekko łososiową sierść i ciekawy ogon, o wiele dłuższy od poprzedniego. Znów skierowała pusty wzrok na Sashe.

Sekai

-Jestem Sasha.Miło mi Cię poznać.-powiedziała i spojrzała na nią.-Masz dziwny ogon.Nie to,że mi się nie podoba.Tylko tak mówię.-dodała i usiadła.

Brenda

W pewnej chwili jak walec uderzyła w nią woń krwi Sashy. Jak to miała w zwyczaju wilcza krew pachniała wręcz oburzająco. Niedosłyszała ostatnich słów Sashy, gdyż ślina napłynęła jej do pyska. Teraz dopiero uświadomiła sobie jak długo nic nie jadła. Od kiedy wypuściła tę fujarę, feniksa, który teraz zapewne błąkał się gdzieś w górach nie miała zbytniej ochoty na polowanie. "No dalej. Zabij ją. Taka mizerna. Nikt nie będzie jej żałował." Szeptał jakiś głos w jej głowie. Ten głos towarzyszył jej przez te lata samotnego dzieciństwa na odludziu. Zerknęła ukradkiem na Sashę. Faktycznie była mizerna i słaba. Po co takiemu żyć. Mimo to siedziała spokojnie nasłuchując szumu małych fal.

Sekai

-Ja już muszę iść.-powiedziała i odeszła od lodu.Podeszła do Hakkana.-Cześć.Jak coś widzimy się w górach.-szepnęła mu i wyszła z tond.

z/t

Hakann

- Shasa masz kogoś innego oprócz mnie?- z niecierpliwością zapytał wilk. Siadał spokojnie koło Shasy oraz zaczął powoli opadać jego ogon.

Sekai

A jednak jeszcze wróciła.-jak to prócz Ciebie?-zapytała i usiadła obok niego patrząc mu w oczy.Była ciekawa.Nie miała nic do roboty więc posłucha.

Hakann

Hakann odwrócił łeb w inną stronę. Wilk skulił się pod drzewem nagle stracił radość z życia i powiedział - Dobra już nic. Wiatr wiał tak okropnie ,że kilka ,a nawet można by rzec ,że kilkadziesiąt spadło listki na dorastającego wilka ,które go prawie całego pokryły.

Sekai

-Możesz mi powiedzieć.-powiedziała i obeszła go dookoła siadając tam w którą stronę była odwrócona jego głowa.-No mów..

Hakann

-Chyba powiedziałem już nic! - wykrzyknął wilk. Wstał obrócił się kilka razy i po chwili powiedział - Żegnaj idę stąd. - Hakann uciekł stronę ku zachodzącemu słońca.

Sekai

-Ja tylko spytałam..-powiedziała zszokowana jego zachowaniem.Wilki są agresywne brr..i dziwne.Ona też poszła nie miała nic do roboty.

Sou

Nad jeziorem pojawiła się nowa wadera. Szła wolno, jednak żywo, stawiając delikatnie kolejne kroki. Łeb miała uniesiony wysoko, a uszy ustawione na sztorc. Podczas swojej wędrówki nauczyła się, że zawsze trzeba być czujnym. W tej chwili jednak przesadzała. A cóż się dziwić? Dopiero co przybyła do tej krainy. Rozejrzała się na około, mrużąc oczy. Tak, odpocznie sobie chwilę. Położyła się tuż przed zamarzniętą taflą jeziora. Niebo było okryte deszczowymi chmurami. Westchnęła głęboko.

Hiretsuna Shinigami

Wszedłęm w to miejsce powolnym krokiem,poprawiłem kapelusz aby zasłonił moje ślepia.Można było dostrzec dużą bliznę na lewym oku a czasami na ułamek sekundy błśnięcie bursztynowych ślepi,usiadłem niedaleko wadery.

Helmi

Zza śnieżnej zaspy wyskoczyła nagle mała, czarna wilczyca. W pyszczku trzymała swój ukochany różowoczerwonkawy kamyczek. Rozejrzała się po okolicy i położyła kamyk na ośnieżonej ziemi.

Sou

Sou spojrzała najpierw na basiora, później na szczeniaka i podniosła łeb. Zmarszczyła nos z niezadowoleniem. A było tu tak spokojnie. Po za tym - zapach wilka. Woń tej płci przyprawiał ja o mdłości. Nie wiadomo czemu. Przeniosła znudzone spojrzenie na Helmi. Szczeniak. Jedno ze stworzeń, które ją denerwowały. Były takie rozwydrzone i pyskate. A fe! Owinęła tylne łapy ogonem, uważnie obserwując nowo przybyłych.