Zamarznięte Jezioro

Lea

- Bawimy się w "kto dalej pojedzie na lodzie''! - Wilczyca pobiegła do Schatta - Schatt, to jest... Jak się nazywasz? Bo ja jestem Lea a to jest Schatt i Schatt wygrywa! - oznajmiła mała

Wheat

-Wheat -pisnęła, stając na tylnych łapach i pokazując ozor.
Podbiegła do Ley. -Wheat! Wheat! Wheat! -podskakiwała jak wariatka.

Dante de Cossa

- Miło mi cię poznać, jak powiedziała Lea, ja jestem Schatt. Ślizgamy się? - Spytał Wheat. Chciał się bawić, lubił to. - Wystarczy się rozpędzić. - Powiedział, zaczął biec i ślizgnął się, ale tym razem wyminął drzewo.

Katana

Katana przegryzła sobie język po słowach Sethy, a gdy ta odeszła w inną stronę, lekarka przekrzywiła łeb uważnie spoglądając na wilczycę. Niewątpliwie miała interesującą historię, ciekawiło ją jak potoczyły się jej losy, jednak nie zamierzała w to wnikać.
- Co za mroźny.... - wypowiedziała nie dokańczając zdania, gdy potężne ziewnięcie zajęło jej pysk. Setha wróciła i usiadła obok Katany, więc wilczyca posłała jej jak zwykle pełen życia lecz nieco zaspany uśmiech.
- Swoja drogą... też bym pojeździła. - powiedziała z lekką nadzieją w tonie głosu, jednak po chwili wzruszyła bezradnie ramionami. Usadowiła swój zacny tyłek na śniegu i wlepiła bezmyślne spojrzenie w dal (:

Setha

Setha spojrzała na wilczycę i oceniła jej stan.
- Przecież możesz się ślizgać. - Powiedziała do niej. - Ślizganie nie jest zarezerwowane tylko dla młodziaków. - Dodała z uśmiechem.

Dante de Cossa

- Tak! Chodź, będzie fajnie. Mówię ci, ślizganie jest super. - Powiedział i podszedł do Katany. Miał nadzieję, że się zgodzi. Im więcej osób, tym weselej. Stał i czekał na odpowiedź.

Lea

- Baw się z nami, baw się z nami, baw się z nami, baw się z nami! - wołała Lea przybiegając za Schattem do Katany.

Katana

- A nie, nie.. nie o to mi chodziło, miałam raczej na myśli, że zbyt szybko skończę na lodzie niż gdzieś zajadę, chyba że w skałę. - powiedziała, zaraz po tym wysłuchując z rosnącym entuzjazmem Schatta. Parsknęła krótkim śmiechem, po chwili podniosła łapę jakby z zamyśleniem się w nią wpatrując. - Ile to..? Hmm.. przecież ja nawet czterech lat nie mam <;
Katana kiwnęła do Schatta łbem, zgadzając się na jego układ.
- Chodźcie młodzi, pokaże Wam jak się jeździ! - zawołała i wystrzeliła ze swego miejsca stykając łapy ponownie ze śliskim lodem, jednak tak jak wcześniej, nawet nie zamierzała się zatrzymać. Przeciwnie, po zaledwie paru chwilach z niewiarygodną predkością sunęła brzuchem po lodzie. - Muehehe <:

Eshe

Na horyzoncie pojawiła się niebiesko-zielona wilczyca delikatnie i z gracją stąpając po śniegu. No.. trafiła na zabawę? Hymm.. cóż, mówi się trudno. Popatrzy i super. Usiadła niedaleko nich.- No.. witam.- rzekła po kilku minutach i machnęła ogonem.

Setha

Setha spojrzała na niebieskawą wilczycę.
- Witaj. - Powiedziała i delikatnie się uśmiechnęła. Później wróciła wzrokiem na zabawę. Była ciekawa, kiedy któreś z wilków będzie potrzebowało jej pomocy.

Eshe

Odwróciła pysk w stronę Sethy. Podeszła do niej. -Emm.... hej, jestem Eshe.- przedstawiła się i spojrzała na ślizgających się. -Znasz ich.?- zapytała wskazując na nich.

Setha

Setha kiwnęła pyskiem.
- Tak... Znam ich. - Powiedziała i spojrzała na wilczyce. - Ja jestem Setha. - Dodała i uśmiechnęła się.

Eshe

-Ahh... długo ich znasz?- zapytała przyglądając się im. No.. sporo tych znajomych ma ta wilczyca. Ona farta.. przypadła Esh do gustu. A nie jak ta.. jak jej tam? Sa.. a Sabrina! No właśnie.

Setha

Setha spojrzała na wilczyce.
- Szczerze mówiąc... Nie, nie znam ich długo... Dopiero teraz ich poznałam. - Powiedziała i zamerdała ogonem. - A ty masz dużo znajomych? - Spytała.

Eshe

-Ahh tak? Cóż... najpierw wydawało mi się, że się sporo czasu znacie, lecz mogłam się też pomylić. Zresztą całkiem często to się zdarza.- wyjaśniła i się uśmiechnęła do wilczycy.

Wheat

Nie wiedząc za bardzo, co ze sobą zrobić, pobiegła za Leą.
-Kto to? -zapytała, wskazując łapą na brązową wilczycę (katanę).
Obiegła wilczycę dookoła. Usiadła przed nią i machnęła ogonem.

Dante de Cossa

Schatt podążył za Kataną i po chwili też sunął po lodzie. Uważał tylko, żeby znowu nie wjechać w drzewo. - Taaak... Fajnie!!! - Wrzeszczał z entuzjazmem. Dopiero po chwili zobaczył jakąś nowo przybyłą wilczycę.

Katana

Wheat, przesunę trochę Twój post w czasie, gdyż moja postać aktualnie się ślizga, nie stojąc w miejscu (;

- Dalej Schatt, nie zatrzymuj się! - Katana wrzeszczała również z nim, gdy oboje teraz z prawie nadświetlną prędkością suneli po lodzie. Było zabawnie, wilczyca uwielbiała zabawę, zwłaszcza jeśli uczestniczyło w niej więcej osób
W pewnym momencie Katana, jak się można było tego spodziewać, straciła kontrolę i zamiast tylko sunąć po lodzie, jej ciało wpadło w nieopanowane turlanie, a wraz z nim lekarka bełkotała jakieś niezrozumiałe wyrazy.
- Ażesz ty! - parsknęła, jednak tym razem nie skończyła na drzewie, czy w zaspie śniegu, lecz spokojnie podczas szaleńczego turlania zaczęła zwalniać, aż całkowicie się zatrzymała, rozpłaszczona na środku jeziora. Wyszczerzyła się w szczerym uśmiechu, obserwując teraz jazdę Shatta, aż pewna mloda wilczyca nie zaczęła obkrążać jej dookoła.
- Hehe, kim jesteś? - zapytała patrząc ze swojej leżącej pozycji na wilczka, gdy ta siadła przed Kataną.

Wheat

Ekhem... Fakt. Przepraszam :D

-Wheat! -pisnęła.
Po chwili przestała się interesować wilczycą, teraz jej uwagę przykuło jezioro. Stanęła przed nim. W tafli lodu odbijała się jej postać. Cofnęła się. Wysunęła przednie łapy do przodu, pochylając się. Tylna jej część uniosła się wysooko do góry. Ruszyła. Rozpędziła się. Skok! (...) Sunęła przed siebie, rozwierając pysk, z którego zwisał długi język. Zamknęła oczy i uniosła głowę, pogrążając się w marzeniach. Nagle, gdy tak marzyła, poczuła, że w coś uderza. Otworzyła oczy. Wyglądała jak kartka przyczepiona do tablicy, tyle że nie była kartką, tylko wilkiem, a tablica była w rzeczywistości drzewem. Odkleiła się od pnia i uderzyła plecami o ziemię. Próbowała wstać, ale nie mogła poruszyć łapami. Świat się kręcił. Robiło jej się czarno przed oczami... *koniec transmisji*

jeśli ktoś nie zrozumiał, to Wheat zemdlała

Dante de Cossa

Schatt zręcznie ominął Katanę i po chwili się zatrzymał. - Żyjesz? - Spytał się z łobuzerskim uśmiechem, a następnie spojrzał na leżącą Wheat. Zemdlała? Po chwili na głos wypowiedział swą myśl, ale i tak wiedział, że chyba ma rację.