Zamarznięte Jezioro

Kinnojo

Czując na sobie czyjś wzrok, kątem oka spojrzał na sprawcę. Z jego pyska wydało się krótkie humpf. Nie lubił być obiektem czyjegoś wzroku. Więc wstał ponownie od niechcenia i poszedł nieco dalej. Położył się na brzegu, od nowa intensywnie rozmyślając. Szczególnie o obradzie watahy i o tym, że tyle spraw, które uważał za błahostki, wyolbrzymiają dwie Łowczynie, jakby były nie wiadomo kim.

Nikka

- A gdzie to? - zapytała, nie znała się na geografii, nigdy jej to nie było potrzebne. Rozejrzała się, i zlustrowała wzrokiem piękny ośnieżony brzeg jeziora.

Selena

Selena odprowadziła go wzrokiem po czym spojrzała cie kawsko na Nikke.
Przeciągnęła się i położyła na zimnym lodzie. Zamerdała kilka razy ogonkiem.
-To bardzo daleko stąd. I prawie zawsze jest tam zima.-Powiedziała do niej.

Nikka

Nikka znowu pomachała łapką przed jej oczami - Halo! - Zawołała do niej, prawie prosto do ucha - Gdzie to jest? - zapytała znowu, była tego ciekawa.

Selena

-Za górali i lasami.-Powiedziała Selena.
-Za wielką północną rzeką.-Dodała jeszcze na koniec.
Selena otrzepała się i zamachała ogonkiem.

Nikka

- A ona gdzie to jest? - zapytała, znowu... Była ciekawa tego, może kiedyś by tam poszła, i odwiedziła jej rodzine. - A masz tam jakąś rodzinę? - zapytała, i poprawiła grzywkę łapką

Selena

Selena posmutniała i powiedziała.
-Już nie.-Po chwili dodała.-Ta rzeka jest o 8 dni ciągłego marszu stąd w tamtym kierunku.-W tym momencie wskazała na zachód.

Nikka

- Szkoda... - powiedziała, a jej teraz trochę bardziej wesoły wyraz pyszczka, zamienił się w coś przypominające podkowę. - A czemu? - zapytała, i znowu zaczęła z tym 'A..?'

Kinnojo

Wilk wstał po raz wtóry, ale tym razem nie siadał znów, o nie nie. Zniknął w krzakach ruchem powolnym i ociężałym, takim, jak tu przyszedł. Dokładnie takim samym...

zt

Wheat

[Wiktoria, nie możesz kierować moją postacią! Nie możesz pisać, że ja ci powiedziałam, że jestem Wheat. Czytałaś w ogóle regulamin? Bo chyba nie. Jak się spotkamy, to cię zabiję normalnie! Zmień posta, bo ci nie zrobię awatara!!! Do zobaczenia w rzeczywistym świecie... :( ]

Wilczyca była zbyt zajęta, by zajmować się wilczycą, która ją zagadała. Kręciła się na lodzie, skrobiąc nań pazurkami. Kiedy już się jej znudziło, a stało się to bardzo szybko, postanowiła rozejrzeć się za ciekawszym zajęciem. Hm... Rozmawianiem? Ciekawy pomysł. Tylko z kim by tu pogadać. Cóż, było tu dużo różnych wilków. Do wyboru do koloru po prostu. Ene due like fake... Padło na wilka o szarym futrze, czarnej grzywce i... e... Kabaretkach!?
-Cześć. Jak się nazywasz? -zapytała, podchodząc do Kinnojo.

Dante de Cossa

- Chcecie dołączyć do nas? - Spytał się wilczyc. - Im więcej osób, tym jest weselej. - Powiedział ślizgając się w ich kierunku. - Ja jestem Schatt. - Zatrzymał się przed nimi.

Wheat

-Cześć. Wheat. -powiedziała, nadal patrząc na Kinnojo -Chętnie, zaczekaj. Tylko poszukam przyjaciół...
Cierpliwie czekała na odpowiedź zapytanego.

Dante de Cossa

Schatt usiadł obok Wheat i czekał aż pójdzie się bawić. Domyślił się, że w chwili obecnej czeka na jakąś odpowiedź i nie chce przepuścić okazji, więc czekał cierpliwie.

Krillan

Jakiś czas obserwował wilki z ukrycia. Uznał, że póki co zanudziłby się przy nich na śmierć. Nie łudził się, iż potrafią się dobrze bawić. W końcu wyszedł z kryjówki i usiadłszy przy tafli zamarzniętego jeziora, począł przyglądać się nieznajomym. Minę miał szyderczą i z całą okazałością perfidnie wredną. Wyglądał na nieznośnego i zarozumiałego bachora. Przymrużył jedną brew i z lekkim przy nudzeniem spoglądał na przedstawienie.

Lea

- Hej, jestem Lea! - powiedziała mała podjeżdżając do Schatta zaniepokojona jego nieobecnością. Bała się, że ta przerwa może oznaczać koniec zabawy...

Krillan

Wzrok młodego zuchwalca utknął na znajomej postaci. A tak.. Te waderę poznał niedawno. Cukierkowa wilczyca, nie można powiedzieć, że nie. Machnął ogonem, szurając nim po zmarzniętej ziemi. Mimo tutejszej temperatury nie było mu wcale zimno, a wręcz był skory do harców na powietrzu. Zmrużył ślepka kapryśnie z wredną miną i przyglądał się Lei.

KokuRai

Koku rozejrzała się, a potem jej wzrok powędrował na Schatta. - Ja uciekam - powiedziała i zaczęła iść w stronę wyjścia. Stanęła an chwilkę i spojrzała na wszystkich tutaj zgromadzonych. Potem wybiegła jak najszybciej.

Viktoria

Witajcie wszyscy znowu! - Wykrzyknęła wesoło Viktoria - Co u was słychać?
Młoda wilczyca już pewniej stąpała po lodzie. Gdy zobaczył nowe wilki podbiegła do nich i zaczęła się z nimi zapoznawać - Jak macie na imię?

Selena

Selena musiała przysnąć. Wstała i podeszła do wilków z tego co zdążyła zaobserwować zbliżając się do nich była z nich chyba najstarsza. Usiadła koło nich i się przywitała.
-Witajcie.

Nikka

Nikka patrzała jak Selena odchodzi, jej oczy się przez chwilę zaszkliły. Nikka powoli i ostrożnie wstała, wzięła mały rozbieg, i na jednym ślizgu dojechała do brzegu, wpadając w zaspę. Równie szybko jak do niej wpadła, równie szybko z niej wyszła. I tak trzy ogonowy szczeniak, ruszył w stronę gęstszego lasu, i po chwili Nikka zniknęła gdzieś między drzewami.