Zamarznięte Jezioro

Selena

Selena kątem oka obserwowała Nikke. Przeciągnęła się i wszystkich po kolei zlustrowała wzrokiem. Jednego z obecnych tu szczeniąt juz znała. był to mały zaczepny szczeniak.

Krillan

Przewrócił oczyskami widząc entuzjazm nowej wadery. Kolejną istotą, która przykuła jego znudzony wzrok była czarna wilczyca, którą dzisiaj już chyba spotkał. Zmrużył cwaniacko ślepia, a jego wredna wręcz mina nie zmieniała się ni na moment. Końcówka ogona poruszała się nerwowo, a w oczach tliła się chytrość i bezczelność.

Selena

Selena utkwiła wzrok w szczeniaku z czapką na głowie.
-To co powiesz jak się nazywasz?-Zapytała się go już drugi dzisiaj raz.
W głębi serca Selena miała wielką radość obserwując tego malca.

Krillan

Prychnął pod nosem z nutką ironii. Był wręcz nie wychowanym wilkiem.
-A coś taka ciekawska? Hymn? - wstał gwałtownie i począł okrążać waderę, jakby to on dominował.. Mimo swojego młodszego stażu. Mierzył ją od góry, do dołu.. Uniósł jedną brew pytająco.

Dante de Cossa

Schatt podbiegł do Le'i. - No to ślizgamy się dalej! - Powiedział i podjechał na drugi koniec jeziora i wrócił się. - Kto dalej? - Zawołał i zrobił kółko zręcznie wymijając wszystkie drzewa.

Selena

Selena niby to przez przypadek podstawiła mu łapę. Tak ze palec powinien się przewrócić.
-A co przeszkadzać ci to?-Zapytała z łobuzerskim uśmiechem.

Krillan

Jednakże był czujny, od najmłodszych lat sam starał się nauczyć wytrzymałości i przebiegłości. Miał wielkie plany na przyszłość, uwielbiał po kryjomu oglądać zachowania innych wilków, szczególnie na polowaniach, nawet jeśli to było niebezpieczne hobby. Kiedy tylko wadera poruszyła swoją łapą, ten zatrzymał się momentalnie i odskoczył od niej jak oparzony. Zaśmiał się cwaniacko pod nosem, będąc dumnym ze swego manewru.
-Ależ skąd.. - prychnął kapryśnie.
-Krillan. - wypowiedział swe imię wypinając w przód kruchą klatkę piersiową, jakby był największym siłaczem w tej krainie - w co wiernie wierzył.

Selena

Teraz to Selena zaczęła go okrążać obserwując go bardzo ale to bardzo uważnie.
-A z jakiej to watahy jesteś?-Zapytała ten malec zachowywała się bardzo arogancko. Co zaciekało wilczycę.

Krillan

-Jestem samodzielny.. Wcale nie chcę do żądnej należeć. - mruknął z niesmakiem na myśl przynależności do czyichś zasad. Nie chciał dołączyć do żadnego stada, nie wiedział jednak co zdarzy się w przyszłości.
-A ty? Wyglądasz mi na wolną duszę, ale chyba wszyscy popełniamy błędy.. - czasem zachowywał się i mówił tak, jakby przeżył wieki, choć to tylko trochę czasu. Mlasnął jęzorem w wyrazie grymasu, po czym znów uśmiechnął się fałszywie z cwanym wyrazem, może trochę irytującym. Był arogancki i bezczelny, wcale nie chcący tego zmieniać.

Selena

-Muszę cie rozczarować. Należę do Watahy ognia.-Powiedziała cwaniacko
-A rodzina?-Zapytała się go.
Selena jeszcze nie znalazła w tlej okolicy żadnego dorosłego wilka.

Krillan

-Ognia.. - powtórzył, jakby chwilowo się nad czymś zadumał.
-No tak. - dodał, ocknięty po kilku sekundach.
-Rodzina? Eeee.. Cóż za żenujące pytanie.. - zaczął, jednak na pysku widocznie widać było odrzucenie. Nie lubił czuć się zależny od rodziny, choć póki co musiał.. Ha! Tak i się wydawało. On jak najczęściej próbował wędrować samotnie, mimo czyhającego na niego niebezpieczeństwa.
-Matka, wyrodny ojciec i kilka sióstr. - dokończył w końcu.
-A ty? Ty masz jakąś rodzinę w tych stronach? - odwzajemnił pytanie. Mimo swojego wieku i szczeniackiego wyglądu, rozmawiał poważnie i można było w nim wyczuć szybko dorastającego wilka.

Selena

-Nie ma ich.-Powiedziała siadając.
Rodzina Selen najprawdopodobniej już nie żyła ale wilczyca nie miała pewność.
-Jesteś raczej buntownikiem. -Powiedziała zaczepnie z lekkim warknięciem w głosie.

Krillan

-Nazywaj to jak chcesz. - uśmiechnął się sarkastycznie, a zarazem zaczepnie. Wadera intrygowała młodego wilka. Ale nie zamierzał pokazywać jej tak od razu, że jest zainteresowany znajomością. Miał już taką arogancką i wredną naturę - całkowicie odmienną od swoich rodziców i rodzeństwa. Jakby wcale nie był ich członkiem familijnym. Był raczej odmieńcem.
-Czemu więc wstąpiłaś do watahy? Watahy ognia? - spytał poważniej, jednakże wciąż z tą samą pewną siebie , zapyziałą miną.

Dante de Cossa

Schatt podbiegł do rozmawiających wilków. - Cześć, pobawicie się w ślizganie na lodzie? - Spytał ich z uśmiechem, chciał poznać innych. Nie być sam. Czekał cierpliwie na odpowiedź.

Selena

-Ponieważ mam ognisty temperament.-Odpowiedziała szczeniakowi.
Wiec to on zadawał pytania. Selena się przeciągnęła i otrzepała się. Często to robiła. Na powrót usiadła i owinęła swoim puszystym czarnym ogonem przednie łapy.
Spojrzała teraz na drugiego szczeniaka.
-Nie dzięki.-Powiedziała z lekkim uśmiechem

Krillan

-Ognisty temperament.. Hym, wydaje mi się, że to nie zbyt dobre wytłumaczenie, jednak niech Ci będzie.. - uśmiechnął się zjadliwie. Był wścibski i uważał, że to on zawsze miał rację. Mimo tego wywyższania, rzeczywiście czasem mówił bardzo mądrze - jak na szczenię. Zwrócił uwagę na młodego wilka.
-Ślizganie na lodzie? - mimo, że zabawa była mu potrzebna do zabicia czasu, to akurat ta dyscyplina wydała mu się nie aż tak interesująca jak mogłoby się zdawać.
-Jakieś inne pomysły? - spytał nowego.

Selena

-O a wiec Pan cwaniacki lubi sie bawić.-Zdziwiła się Selena.
On już dawno się nie bawiła miała inne zajęcia. Zaczęła węszyć w powietrzu aż stwierdziła że się położy.

Krillan

-A lubię.. Uważam, że czasem trzeba się odprężyć.. - prychnął na nią i tak wiedząc, że to on ma rację - nawet jeśli by tak owej nie miał. Zamiótł ogonem śnieżne podłoże i spojrzał na zamarzniętą taflę wody. Zaczęło mu się nudzić.. Nie łudził się, iż wilczyca zajmie go jakimś tematem.. Chociaż, cuda się zdarzają, czyż nie?

Selena

Selena wstała i się przeciągnęła weszła na lud i wczepiła się w niego pazurami.
-A może powiesz mi skąd pochodzisz?-Zapytała się go

Arakael

Przyszedł. Rozejrzał się pookolicy.
Spojrzał na jezioro.
- Hmm a mówili że klimat się ociepla?- zaśmiał się głośno i usiadł na ziemi przed taflą jeziora.