Zamarznięte Jezioro

Selena

-Nie , nie zgubiłam się powiedziała do niego.
-A ty się nie zgubiłeś?-Zapytała teraz to ona do pytania dodała lekkie warknięcie.
Selena często tak się zachowywała. Kiedy tak siedziała zawiał zimny wiatr a wilczyca odruchowo zakryła łapy puszystym ogonem

Kaya

A ona nie otwierając oczu mogła wreszcie odpocząć. Wreszcie, po kilku dniach bezsenności. Po tym zachowaniu, czyli dla Ky rytuale mogła już spokojnie zrobić to co chciała. Nie przejmowała się, że poduszką był Kri. Ot, zasnęła i nikt nie miał tu nic do gadania.

Sasori

-Nie sądzę.. - uśmiechnął się zjadliwie. A więc wadera odważyła się pokazać pazurki? Hm, niecodziennie ktoś potrafił wyrazić swój charakterek. Kto wie, może Sas nie będzie się dziś nudził..
-Radzę schować się gdzieś, jeśli nie chcesz odmrozić sobie tych kruchych kości.. - mruknął z cwaniackim uśmieszkiem, a jego ton był nieco wredny, a i zaczepny. Był typowym arogantem.. Ale po prostu lubił dokuczać innym , a raczej 'umilać' czas.. Kapryśnie zastrzygł uchem, a z nozdrzy w czaszce wydobyły się dwa obłoki pary, które rozwiały się dość szybko pod wpływem chłodnego powiewu. Demon wstał i wyprężył się - choć wcale nie miał zbyt czego prostować. Jego sylwetka często rozmazywała się, wyglądając jak jeden gęsty, wydłużony obłok mgły. Ogon wygiął się, dłużąc jak gdyby aż do nieba. Po chwili basior znów skurczył sylwetkę do mniej więcej wcześniejszych stałych rozmiarów. Poruszył uchem i wystawił na wierzch niebieski, jasczurzy jęzor przez prawie zamknięty pysk, po czym momentalnie schował go z powrotem do pyska ze słyszalnym 'sssss', niby tik węża.

Selena

-Nie bój się o mnie wychowywałam się w podobnym klikacie.-Powiedziała Selena Mrużąc oczy. Selena zaczęła machać ogonem na boki po czym przestała co jakiś czas tak robiła.
-Fajny język.-Powiedziała zaczepnie.

Sasori

-Nie boję.. Chętnie popatrzyłbym na to zjawisko.. - zaśmiał się lekko. Tak, jakże on uwielbiał patrzeć na krzywdę innych..
-Ale skoro to nie możliwe.. Ehm, muszę zająć się czymś innym.. Jakiś pomysł? - dodał zadziornie.. Usiadł ponownie i znów zawinął ogonem łapy. Zmierzył waderę łobuzerskim wzrokiem i zmrużył ślepia w wyrazie chytrości.

Selena

-Nie wiem.-Powiedziała.-Jestem otwarta na propozycje.-Dodała po chwili.
Selena wstała otrzepała się jak to miała zwyczaju.
-Może zmienimy klimat.-Zaproponowała.

Sasori

-Wykaż się.. Lubię owocne wyobraźnie.. Nie mam zamiaru myśleć. - mruknął z niesmakiem na myśl o tym, że musiałby wysilić swój niewielki mózg do czegoś innego niż wredność.
-Chętnie skorzystam z Twojej propozycji, więc jak? - dodał po chwili, wlepiając swój hipnotyzujący wzrok w jej oczy. O tak, uwielbiał wzbudzać w innych ciarki.

Selena

-Może Urwisko nad jeziorem zmian.-Zaproponowała.
Również i ona mu spojrzała w oczy. Zastanawiała się nad kilkoma spawami jednak szybko odgoniła do siebie myśli.W stała i sie zapytała.
-Idziesz czy nie?

Sasori

-Mógłbym iść. - dodał zadziornie i wstał, ponownie się prężąc. Niech będzie.. Postara dostać się tam jak należy - jak wilk - toteż poczłapie na własnych łapach. Uśmiechnął się tajemniczo i ruszył przed siebie.. Kołysząc długim ogonem we wszystkie strony, jak lassem.

Selena

Selena poszła za nim. Po chwili wadera zniknęła w zaroślach. Ruszyła nad Urwisko.
Kiedy zmierzała do wyjścia odwróciła się tylko raz za siebie aby spojrzeć na zamarznięte jezioro. Po chwili jej nie było

Shinra

Przybiegła szybko, dysząc potwornie, uspokoiła się i biegła nadal przed siebie. Wtem pod jej łapami była cienka tafla lodu, a Shinra poczuła, jak taska pod nią. Skoczyła trafiając na grubszą taflę lodu. Zbiegła z jeziora bacząc przy tym na to, by nie wpaść do zimnej wody. Okazało się, że wszędzie jest bezpiecznie, tylko jest kilka miejsc, w których lód jest kruchy i cienki. Zbliżyła się do wilka ze skórzanymi paskami na łapach.
- Witaj.Jestem Shinra, a ty?- Zapytała uśmiechając się serdecznie.

Dante de Cossa

- Ja jestem Schatt. - Powiedział do niej serdecznie. Zrobił małe kółko na lodzie. - Pobawisz się z nami? To zabawa o nazwie "kto się dalej ślizgnie". Już raz wylądowałem na drzewie.

Shinra

- Pewnie! - Zawołała i pobiegła na lód. Było fajnie, ale po chwili pośliznęła się i pojechała na Plecach Dolnych gdzieś w dal.
- AAAAA!!! - Zawołała niezdarnie biegnąc do brzegu i wywracając się co kilka kroków. Znów się rozpędziła i po chwili jechała a czterech literkach po lodzie. Wpadła na Schatta i wywinęła jeszcze kilka koziołków.
-Nic ci nie jest? -Zapytała potrząsając głową.

Dante de Cossa

- Nie, chyba... - powiedział i przejechał się kawałek. - Tylko uważaj na drzewa i zaspy, bo są bardzo "niebezpieczne". - Rzekł z uśmiechem. Po chwili rozpędził się i pojechał a drugi koniec lodowiska.

Shinra

- Czekaj na mnie! -Zawołała i przejechała kawałek.Po chwili wyrżnęła się i obracała się na brzuchu jadąc wciąż do przodu. Podniosła się, lecz co pewien czas znowu jechała na brzuchu. Pobiegła w końcu do niego, ale podcięła go sobą, gdyż wyrżnęła się wtedy, gdy była blisko niego. Podniosła się i machała łapami, by złapać równowagę.
-A teraz? -Zapytała chwiejąc się niepewnie.

Dante de Cossa

- Trzeba długo ćwiczyć, żeby dojść do perfekcji. Kółka, zwalnianie, obroty... - Wymieniał po kolei. Podjechał do niej i zatoczył kilka kółek. Po chwili zatrzymał się i wskoczył na zaspę.

Shinra

- W jakiej jesteś watasze? - Zapytała już pewniej ślizgając się po lodzie. Rozpędziła się i sunęła łapami po zimnym lodzie pozostawiając za sobą ślady pazurów. Kilka razy przejechała tak. Po jakimś czasie zatrzymała się i zobaczyła, że na lodzi widnieje napis "Shinra".
- Ha ha! Zobacz!- Powiedziała robiąc kilka efektownych piruetów.

Kaya

W jej ucho wleciał perfidny wiatr, kołysząc doniosłą wiadomość w swych lekkich, znamiennych ramionach. Brzmiała ona, iż już zaświtał ranek.
Nie, nie. Jeszcze pięć minut.. - powiedziała do siebie, ot! Jeszcze smacznie spała, ale już dało się usłyszeć głuche pomruki niezadowolenia. Wiatr uderzył w nią jeszcze raz, lecz tu Ky oberwała zimnym podmuchem po plecach. Wadera niechętnie otworzyła oko do połowy. Lewe oczywiście. Zachodziła ją myśl, gdzież to ją podziało. Kilka minut później podniosła się do siadu. Wykończona i zła. Cóż, jej mała rozmówczyni uciekła, więc i na nią przyszła pora. Poklepała po łebku Kri-poduszkę, ot, i zaczęła się kierować w nieokreślonym kierunku. Przed siebie, byle dalej, byle gdzieś zdążyć. Po chwili znikła pochłonięta przez ciemną smugę oddali. nmm

Dante de Cossa

- Jestem samotnikiem, do żadnej watahy nie pasowałem. - Powiedział z westchnieniem. Dzięki temu był zupełnie wolny. - A ty? Do której należysz? - Spytał ją z uśmiechem i ślizgając się, zrobił wielki napis "Schatt".

Wheat

Zachamowała tuż przed drzewem. Znudziło jej się.
-Kto powarczy? -zapytała, rozglądając się po zebranych -to jest... Kto pogada...?
Zeszła z jeziora i usiadła pod jednym z drzew.