Zamarznięte Jezioro

Getsu

Getsu spojrzał w postaci feniksa na dojrzewającą osobę. - Nie bój się - powiedział miłym tonem. Zmienił się w śnieżnego tygrysa i podszedł do niej. - Nie ma się czego bać - rzekł, siadając.

Selena

Selena przyjrzała mu się w cicho.
-Ach nie ma.-Powiedziała cicho.
-Możesz się zmienić we wszystko czego chcesz?-Zapytała się go .
Spojrzała na tygrysa.

Abaddon

Siuuuuu! Po grubej warstwie lodu, która nieustannie pokrywała jezioro ślizgnął się duży wilk o blond sierści. W pysku jak zwykle trzymał przypalonego papierosa. Zgrabnie zeskoczył z lodowej pokrywy na ośnieżoną ziemię, a jego lazurowe ślepia zmierzyły pokrótce zgromadzonych.

Selena

Uwagę wilczycy teraz przykuł wilk ślizgający się na lodzie. Spojrzała na niego i uważnie zmierzyła go wzrokiem. Zamachała końcówką ogona nerwowa tak jak to miała w zwyczaju. Uważnie się mu przyglądała.

Dante de Cossa

-Duch!!! - Krzyknął Schatt i nieco cofnął się. Już raz widział ducha, to było trochę dawno, ale wspomnienia pozostały. Nie były zbyt miłe. Po chwili jednak opanował strach i podszedł do tej istoty. - Kim jesteś?

Abaddon

Gdy tylko łapy Abaddona stanęły na bardziej stałym, lecz równie lodowatym gruncie, jego lazurowe ślepia zaś zlustrowały zebranych, rozłożył się wygodnie na ośnieżonym podłożu. Dopiero co wrócił do krainy po dość długiej włóczędze za jej granicami. Był zmęczony.

Selena

Selena oderwała spojrzenie od wilka i papierosem. Teraz spojrzała na szczeniaka który stał koło ducha. Zlustrowała go spojrzeniem i znowu spojrzała na tamtego. Był dość intrygujący.

Abaddon

Jego znudzony wzrok spoczął na młodej wilczycy o czerniawej sierści. Ot tak, bez specjalnego powodu. Abaddona pożerała nuda, a Selena jako jedyna osoba nad tym jeziorem sprawiała wrażenie niczym nie zajętej. Wypuścił z pyska kłąb papierosowego dymu.

Selena

Jako iż wiatr wiał w jej stronę zapach dymu szybko do niej dotarł. Selena wciągnęła powietrze głęboko. Wstała i podeszła bliżej do wilka. Jednak cały czas stała w pewnej odległość od niego. Nigdy nie wiadomo co chodzi innym po głowach.
-Czemu jesteś sam?-Zapytała się go.

Abaddon

Sens pytania dotarł do niego dopiero po chwili zastanowienia. Choć nie... nie dotarł. O co mogło chodzić nieznajomej waderze: o fakt, iż przybył tutaj sam i z każdym momentem nuda coraz bardziej go pochłania czy o całokształt - samotność w życiu? ab postanowił na to pierwsze, gdyż nie dość, że przez życie nie szedł sam, to Selena nie mogła niczego o nim wiedzieć. Widział ją po raz pierwszy w życiu. Delikatnie się uśmiechnąwszy, powiedział:
- Wygląda na to, że już niekoniecznie sam.

Selena

Selena sobie usiadła.
-A jak się zwiesz?-Zapytała się go.
Przyjrzała mu się bardzo uważnie i w tym czasie oceniła czy stanowi dla niej jakieś zagrożeni. Owinęła swoim ogonem przednie łapy.

Dante de Cossa

Schatt spojrzał na wilka. Nigdy wcześniej go nie widział. Po chwili jednak usiadł i znów zaczął czekać na odpowiedź ducha. Był trochę podejrzliwy, co do takich dziwnych istot.

Selena

Wilczyca wpatrywała sie w niego z zaciekawieniem
Kilka raz machnęła ogonem co było całkiem normalne. Raz czy dwa zastrzygła uszami bo w oddali słyszała jakieś szmery .

Abaddon

Papieros zdążył wypalić się, toteż wypluł peta na śnieg i przycisnął krótko łapą, by go przygasić.
- Abaddon - popatrzył z uwagą na Selenę. Wyglądała na niepewną. - A ty?

Selena

-Jestem Selena.-Przedstawiła się.
-Z jakiej jesteś watahy?-Zapytała się go.
Często sie o to pytała. Spojrzała mu w oczy aby odgadnąć jaki ma charakter.

Abaddon

- Myślę, że to dość proste pytanie... każda wataha w tej krainie ma swój charakterystyczny, od razu rozpoznawalny zapach. Nie odgadłaś, że należę do Nocy? - odrzekł pytającym tonem. Nie oczekiwał jednak odpowiedzi - było to pytanie retoryczne. Uśmiechnął się znów kątem pyska, gdy wadera spojrzała mu w oczu. Zapewne pragnęła coś z nich wyczytać... ale czy powiedzie jej się to? Zimne, lazurowe ślepia Abaddona nie były najlepszym materiałem do zaglądania 'w duszę'.

Selena

Z pyska Seleny wydobył się cichy warkot. Jednak szybko się opanowała.
Znowu zamachała kilkakrotnie końcówką ogona po czym się przeciągnęła.
-Może i ma jednak wolę się upewnić.-Powiedziała

Abaddon

Oczywiście, warknięcie nie umknęło uszom Abaddona. Ciche i krótkie było co prawda, lecz dało wilkowi do myślenia. Selena sprawiła na nim wrażenie impulsywnej, a co za tym idzie zapewne była energiczna i żywiołowa. Impulsywność zawsze szła w parze z tymi cechami.
- Spokojnie... - powiedział. - Dlaczego jesteś taka spięta?

Selena

-Mam ku temu swoje powody.-Odpowiedziała uśmiechając się cwaniacko a zarazem tajemniczo.
Po ostatnim spotkaniu z członkiem watahy Nocy nie miała dobrych wspomnień. Znowu zastrzygła uszami gdzieś w oddali słyszała jakieś szmery.

Abaddon

- Mhm, rozumiem - odpowiedział i pokiwał łbem ze zrozumieniem. Każdy miał jakieś niemiłe wspomnienia z przeszłości, które obijały piętno na całe życie, cóż. Nawet on.