Zamarznięte Jezioro

Selena

Selena się przeciągnęła i ruszyła truchtem w stronę krzaków. Po chwili opuściła tę krainę. Wyruszyła w dalekie strony na poszukiwanie jakiejś przygody. Po paru minutach zniknęła z okolic zamarzniętego jeziora.

Shinra

Shinra wykonała kilka zręcznych piruetów i tym razem na nikogo nie wpadła. Kiwnęła głową Schattowi i Yumi. Kilka razy okrążyła ją, jego i innych. Na jej pyszczku widać było swego rodzaju uśmiech. Zadowolona krążyła i w końcu postanowiła wkroczyć na śnieg. Podskakując opuściła to miejsce.
- Cześć! - Zawołała radośnie, nim zniknęła w oddali.

Viktoria

Na lód wkroczyła zgrabnie Viktoria. Usiadła z uwagą na lodzie, czy nikogo nie ma na jej trasie jazdy i ruszyła. Ślizgając się w kółko zakręciło jej się w głowę i wpadła w śnieg. Otrząsnęła go i poszła bawić się dalej.

Dante de Cossa

- Cześć - powiedział do wilczycy - jestem Schatt. Chcesz się z nami pobawić? - Spytał z uśmiechem. - Jest bardzo fajnie. A tak w ogóle, to jak się nazywasz? - Po chwili jedna powiedział niewyraźne "cześć" do Shinry, której już tu nie było.

Viktoria

- Jestem Viktoria, ale dla przyjaciół Viki. Z wielką chęcią się z wami pobawię. I nie mówiąc już więcej podeszła do grupy wilków. Uśmiechnęła się nieśmiało, ale stąpała twardo po śniegu.

Dante de Cossa

- To od razu ślizgamy się jak najdalej, czy zaczynamy od rozgrzewki? - Spytał i zrobił kilka kółek wokół Viktorii. Po chwili jednak zrezygnował z tego i zaczął robić przeróżne wywijasy.

Arakael

Kolejny raz rozejrzał się nerwowo po okolicy.
Coś go niepokoiło w tym zamarzniętym jeziorze.
Chociaż pochodził z mroźnych terenów [syberia] i tak coś go odpychało od tego miejsca.

Dante de Cossa

Po chwili jednak Schattowi zaczęło się nudzić i zaczął pisać swoje imię na lodzie. Po pewnym czasie jednak wstał i zaczął się ślizgać. Podobało mu się tu. Miał wolność i spokój. Kochał chłód i zimny wiatr mu nie przeszkadzał.

Carly

//Victoria, zmień avatar, ja go mam. -,-

Setha

Setha "obudziła" się z zamyślenia. Potrząsnęła łbem i skierowała swe oczy ku wyjściu z tej krainy. Jak dla niej było tu już za tłoczno. Wstała i skierowała swe kroku ku wyjściu. Po chwili już jej tam nie było.

Viktoria

//Sory Carly. Niewiedziałam wcześniej o tym że juz ktoś go ma. Szukam nowego. Przepraszam jeszcze raz. *Możesz poprosić Alfa Wody żeby mnie przyjął do watahy, proszę*//

Kanna

//Nic się nie stało. a Qedr przyjmie Cię jak będzie miał czas, cierpliwości. ;p

Wheat

//Wiki, sama sobie zrób ten avatar. ja nie mam jak, bo komputer poddał się po dwóch miesiącach od naprawy... -.- //

Wheat zręcznym ruchem ominęła kolejne drzewo. Zawróciła, wciąż jadąc na swym zacnym tyłku. Wyleciała poza lód i po raz X wylądowała w śniegu. Powoli wydobyła się spod białego puchu.
Rozejrzała się. Trochę ją irytowała obecność innych, szczególnie pewnej natrętnej wilczycy, która ciągle mymlała językiem... y... Viktorii? Jak jej tam było...
-Ludzie... e... wilki... trochę tu zimnawo-nie było to zbyt mądre spostrzeżenie. Ale może ktoś odpowie?

//Wiktoria, wcale nie widzę twojego zapisu. Nic nie napisałaś w watadze wody. Nie ma twojej prośby o zapis...//

Dante de Cossa

- Ja nic nie czuję - powiedział i podjechał do Wheat. - Ślizgasz się? - Spytał z uśmiechem. Jednak samemu jest trochę, a nawet trochę bardziej niż nudno. Miał nadzieję, że teraz nie będzie się ślizgał sam.

Lea

Lea spojrzała na słońce. Zachodziło. Zaraz zrobi się ciemno!
- Muszę lecieć! Mama mnie zabije! - zawołała i szybko pobiegła do domu.

Dante de Cossa

Zrobił kilka kółek wokół Wheat. Obejrzał się i zobaczył kogoś, kto już odchodził z tego miejsca. "Jedni przychodzą, drudzy odchodzą." Pomyślał sobie i westchnął. Takie już było życie i mimo młodego wieku wiedział o tym.

Viktoria

Viktoria zauważyła smutną minę Schatta. - Czym się martwisz? - Zapytała z ciekawością Viki. Czuła, że chodzi tu o rodzinę, więc też posmutniała. Nie miała nikogo. Czekała na nowy dom, przyjaciół, rodzinę...

Pell

Dante de Cossa

- Nic, tylko tak myślę... Jak ktoś zaczyna myśleć, to rzadko kiedy jest to coś wesołego. - Powiedział Schatt. Od kilku dni nie widział mamy. Pewnie czekała na niego w legowisku, ale teraz nie chciał wracać, nie teraz.

Naomi

-Ojej jak tu pełno ludzi.- Rzuciła słodko i spojrzała na obce wilki.
Ada też nie miała rodziny. Nie była przyzwyczajona do przebywania w dużej grupie wilków. Jednak nie przeszkadzały jej nowe doświadczenia. -W końcu może znajdę kogoś do zabawy-pomyślała. Chciała jak najlepiej zapamiętać nowych znajomych więc przez jakiś czas patrzyła nieobecnie wytrzeszczając swe duże oczka.