Zamarznięte Jezioro

Pell

Pell stał bezradnie przed młodymi wilczkami, cóż.. nie była to sytuacja rzadka, ale równocześnie dość niespotykana.. kiedy staje się niecały metr przed napotkanym wilkiem, to ten zazwyczaj chociaż zauważy jego obecność, być może Pell nabrał jakichś nowych zdolności? Z wątpliwością spojrzał na swoją łapę, a potem przeniósł je na wilki. Może nie odpowiedziały, ale z tonu głosu Schatta czy Viktorii, Pell zrozumiał, że został poruszony jeden ze smutniejszych tematów.
Teraz właściwie znalazł się w kropce, gdy nikt nie zwraca uwagi, najlepszym sposobem będzie spokojne oddalenie się w innym kierunku, jednak kiedy patrzył na przygnębione pyski szczeniąt, naprawdę nie miał pojęcia co zrobić. Z tego wszystkiego zdołał jedynie wykonać jakiś nieświadomy ruch, który mimowolnie rozłożył go na lodzie.

Wheat

Westchnęła. Była tu już od dłuższego czasu, a nie spotkało ją nic ciekawego oprócz centralnego zderzenia z drzewem. Jeszcze chwila, i się zestarzeje...
-Dooobra-mruknęła znużona. Zeszła z lodu, zostawiając na nim kilka kępek sierści, które zdołały do niego przywrzeć.
Cofnęła się o kilka metrów. Schyliła głowę i zmrurzyła oczy, wypatrując celu. Tak. Widzę go. Pięć metrów przede mną porusza się cel.
Chodziło o Schatt'owy ogonek.
Rozpędziła się, biegnąc przed siebie z wciąż pochylonym łebkiem. Rozwarła szczęki. Już to sobie wyobrażała.
Schatt zaczyna podskakiwać i piszczeć, wpada na lód i uderza o drzewo.
HA! HA! HA!

Dante de Cossa

- To ty tak? - Spytał z zawziętą miną i zaczął biec za Wheat. Czekał tylko, aż zacznie uciekać. Nie, to jej się nie uda. Doskonale umiał jeździć po lodzie i nikt go w tym nie pokona.

Naomi

Ada rozbawiona śmieszną sytuacją, przewróciła się na lodzie i zaczęła się śmiać szczenięcym śmiechem, tak, że po jakimś czasie małą Adę zaczął boleć brzuch. Jednak Ada nie mogła przestać i śmiała się dalej.

Dante de Cossa

- O co chodzi? - Zmierzył Schatt ostrym spojrzeniem jakąś młodą samicę. Tego znieść nie mógł, wyśmiewania się z niego. Tego nie popuści. - Mów! - Warknął na nią.

Naomi

-Śmieje się z myśli wheat. Śmieszny upadek.-powiedziała. -Nie wyśmiewam Ciebie Schatt, nie martw się-dodała szybko.
Nie rozumiejąc dlaczego Schatt się na nią złości, posmutniała szybko. I odeszła kilka metrów dalej by poślizgać się na innej części jeziora.

Dante de Cossa

- Dobra - powiedział Schatt i tym razem zostawił Wheat w spokoju. Może teraz się poślizgać, przynajmniej nie będzie nudno. Żałował tylko, że nie ma z kim pogadać. Ani się poślizgać. Najchętniej znowu bawiłby się w "kto dalej pojedzie".

Naomi

-Może chcesz się ze mną poślizgać?-Mruknęła Szybko Ada i spojrzała w stronę Schata. Ada uwielbiała tę zabawę, przypominała jej pewnego wilka z którym bawiła się w domu.

Dante de Cossa

- Dobra - powiedział i podjechał do wilczycy. - A tak w ogóle, to jak się nazywasz? - Spytał Schatt. Zrobił kilka kółek. - To co robimy? - Zadał kolejne pytanie.

Naomi

-Z tego co wiem.. to nazywam się Ada-odpowiedziała słodko.
-Możemy zagrać w wypychanie. Musimy wypchnąć drugie poza wytoczoną linię. Ale jest haczyk trzeba schować pazury i nie wolno ich używać.-wyjaśniła mu Ada

Viktoria

Auuuuu!!! - Zawyła młoda wilczyca. Znowu spadł na nią śnieg. Szybko go strzepnęła i podeszła do Schatta i nowej wilczycy - Czy mogę się zwami pobawić? - I zaczęła zataczać kółka wokół wilków. Nie odrywała wzroku od błyszczących oczu Schatta. Od dłuższego czasu była zauroczona w tym właśnie wilku...

Naomi

-Jasne, że możesz. No chyba, że Shatt ma coś przeciwko. Znasz zasady?-Spytała Ada nie przestając się uśmiechać.

Viktoria

Znam! - Uśmiechnęła się Viki, wciaż czekając na odpowiedz Schatta. Nadal nioe mogła oderwac wzroku od jego oczu... Rodzina - pomyślała.

Naomi

-Viki, co się z tobą dzieje?-spytała Ada.
Viki cały czas była wpatrzona w Setha i nie mogła oderwać od niego wzroku. Ada nie rozumiała o co chodzi. W końcu to <b>jeszcze</b> dziecko.

Lea

- Hej, Ada! Hej, Schatt! - zawołała Lea widząc starych znajomych. - Hej... - zaczęła mówić do jeszcze jednej wilczycy - Jestem Lea, a ty? - Mała wpadła na lód i podjechała do kolegów. - W co się bawicie ja też chcę! - zawołała szybko i wytężyła słuch. Nowa zabawa, to to co jej potrzeba!

Viktoria

Jestem Viktoria - powiedziała dumnie wilczyca,jednocześnie odrywając wzrok od Shatta. Zrumieniła się i zaczęła kreślić koło do gry.

Lea

- To fajnie! W co się bawimy? Bo ja też mogę się bawić, prawda? Czy nie...? Bo ja lubię się bawić, wiecie, nie? Z Schattem się bawiłam w 'kto dalej dojedzie', pamiętasz? A z Adą w bryka... beruka... berka!

Viktoria

Jasne, że możesz się bawić! - powiedziała Viki nie czekając na zdanie innych. ale wciąż tylko jedno ja interesowało...

Lea

Lea spojrzała na Viktorię, której wzrok co chwila kierował się w stronę Schatta. Mała poczuła lekkie ukłucie zazdrości. Jakiś czas temu to jej spodobał się młody wilk. Ale teraz był czas na zabawę. Takie sprawy zostawia się na potem!
- Ada, Viki, Schatt - ostatnie imię Lea wypowiedziała z naciskiem - Bawimy się?

Viktoria

Zaczynajmy! - Wykrzyknęła Viki i zaczęła wypychać wilki za okrąg. Postarajcie się trochę! - Powiedziała podczas wypychania Lei