Zamarznięte Jezioro

Suriss

Biała wilczyca zauważyła przybycie wilka, który przestraszył małe lisiątko. Później do tej krainy przybyła jakaś nowa wilczyca. Jak na nią była zbyt otwarta, ale zawsze trzeba przełamywać pierwsze lody i zacząć rozmowę z kimś nowym. Ona tak nie umiała chociaż przecież teraz zagadnęła te wilki. Ale zrobiła to tylko dlatego, że szuka pewnej wilczycy. Gdyby nie to, to by siedziała cicho i do nikogo by nie podchodziła. Ba! Nawet by uciekałaby przed nieznajomymi. Spojrzała na tropicielkę. Chyba zatopiła się w swoich myślach... Wilczyca cicho westchnęła i dalej czekała aż ona jej odpowie na zadane pytanie. Może te trudy w oczekiwaniu zostaną wynagrodzone tym, że tropicielka ją zaprowadzi do Siomhy Lorcan?? Biała wilczyca miała taką nadzieję, więc dalej czekała.

Yumi

- Do legowiska? Oczywiście. - Odpowiedziała trochę niby smętnie, trochę niby nie no ale... Teraz tylko Yu musiała pomyśleć, którędy tam dojść. W sumie nigdy u niej nie była, ale niegdyś spędzała z nią i Sasorim wiele czasu. Pamiętała starą znajomą, na pewno trafi, nie ma co. Spojrzała na Herione i nieznane sobie wilki. - No to proszę za mną... - Uśmiechnęła się delikatnie i kiwnęła łbem do reszty. - Mnie wypada się pożegnać, w takim razie.. żegnam. - Do Heroine puściła oczko i uśmiechnęła się chytrze, spojrzała na wilczycę, którą będzie musiała zaprowadzić... Ech... No dobra no to idziemy. Powolnie zaczęła się oddalać, aby zniknąć za najbliższymi drzewami. Co jakiś czas oglądała się czy aby na pewno Suriss idzie za nią.

zt.

Lea

- Ech... - jęknęła Lea z ulgą przyjmując pomoc Setha. - Będę żyła! - zawołała z tryumfem orientując się oprócz tego, że jej duma legła w gruzach nie doznała żadnych większych obrażeń. Uśmiechnęła się dając znać, że wszystko jest w porządku.

Suriss

Biała wilczyca uśmiechnęła się, że tamta ją zaprowadzi do Siomhy. Spojrzała po reszcie wilków.
-Żegnam...-Mruknęła, wstała i skierowała swe kroki za tropicielką. Musiała trochę przyspieszyć by tamtej nie zgubić. Po chwili i ona wyszła z tego miejsca.

z/t

Elena

Uśmiechnęła się do Lei i dalej leżała. Po chwili jednak podparła sie na łokciach i uniosła pysk z lodu. Schatt całkowicie pozbawił ją humoru, więc czekała aż zacznie dziać się coś ciekawego i na tyle ją wciągnie, że znów powróci jej dawny humorek. Przerzuciła też niesforną i długa grzywkę na prawy bok pyska i obserwowała towarzystwo.

Dante de Cossa

Schatt podniósł się z ziemi z niemym pytaniem wypisanym na twarzy: Co robimy? Przecież nie mogli tak siedzieć wiecznie.
- Tylko wiesz... Bez jakichś skoków z urwiska, bo długo nie pożyjesz... - Odparł Schatt z cwaniackim uśmiechem.

Elena

No cóż, Evana na pewno nie zamierzała długo leżeć. Wbiła pazury w lód i odepchnąwszy się mocno dojechała na prostych łapach do górki śniegu. Schowała się za nią i po chwili wystawiła łeb. Nagle w basiora trafiła kulka śniegu a Ev znowu zniknęła za białym puchem chichocząc. A co tam, niech ja mają za wariatkę.

Dante de Cossa

- Ej! Co to?! - Krzyknął zirytowany Schatt. Ta wilczyca za dużo sobie pozwalała, a przecież ledwo się znali. Można powiedzieć, że nie znali. Widział ją pierwszy raz na oczy. Co innego Jael czy Viktoria.

Elena

- Oh... daj spokój. Nie powiesz mi chyba, że nie lubisz wojny na śnieżki... - powiedziała wystawiając łeb zza śniegu.
Co on taki wydziczały? Do prawdy nie spotkała jeszcze takiego... smutasa? Tak, to dobre określenie. Jasne, pewnie przeżył tragedię, ona też i co? nadal jest radosna... nie ma to jak rzucić przeszłość za siebie...

Dante de Cossa

- Nie wiem, czy to zauważyłaś, ale... prawie się nie znamy - wycedził przez zęby, podkreślając ostatnie słowa. Nie potrafił tak po prostu rzucić wszystko, czego się nauczył, i zaufać. Tak się po prostu nie dało. Zbyt wiele stracił, żeby jeszcze raz ryzykował. Przy jego szczęściu nie opłacało się.

Elena

- Przecież to tylko zwykła zabawa... jak dla mnie nie ma tu znaczenia to czy się znamy czy się nie znamy. - powiedziała ponuro i położyła pysk na śniegu.

Essi

Weszła patrząc na inne wilki, wiedziała że jej nie zauważą.Położyła się obok nieopodal rosnącego drzewa żeby trochę odsapnąć.

Lea

Lea spojrzała na Schatta. Chyba się trochę zmienił... W każdym razie jej zdaniem nie powinien tak traktować tej wilczycy. Przecież to tylko zabawa. Podeszła do przyjaciela i stanęła obok.
- Daj spokój. - powiedziała. - Stało się coś? - ostatnie słowa wypowiedziała z lekkim uśmiechem. Zawsze przecież może mu pomóc.

Dante de Cossa

- Nie... tylko tak... - Odpowiedział niepewnie. Po chwili jednak ton jego głosu się zmienił. - Czego ona ode mnie chce? Widzę ją pierwszy raz na oczy! - Odparł ostro. Nie wiedział, co się z nim działo. Spuścił łeb i wymamrotał jakieś ciche przeprosiny. Po prostu był dzisiaj niezbyt chętny na zabawę.

Essi

Zauważyła rozmowę pomiędzy Leą a Schattem.-Pewnie mają swoje sprawy -pomyślała dalej zagłębiając się w marzeniach o przyjaźni jakiej nigdy nie doświatczyła.

Elena

Ev spojrzała na przybyłą. No nie, jej nie pozwoli się smucić.
- Cześć. - powiedziała podchodząc z ciepłym uśmiechem na pysku. - Jak masz na imię?

Essi

-Oh,Essi....Tak,a Tobie jak na imie?-spytała lekko zdziwiona.

Elena

- Evana, miło mi Cię poznać. - powiedziała miłym tonem. - Co cię tu sprowadza? - Chciała poznac tą wilczycę. Była tu zapewne nowa ponieważ żadnego znajomego zapachu nie wyczuła.

Dante de Cossa

//Co to jest? A gdzie KP? Ciesz się, że jam nie admin.//

- Wybacz - powiedział tylko i spuścił łeb jeszcze niżej. Miał już dość tych wszystkich udręk. Miał dość życia. Jaki był jego sens? I tak kiedyś umrze i nikt nie będzie o nim pamiętał. Pokręcił głową. Sensu to nie miało. Jego śmierć i tak niewiele by zmieniła.

Ohme

Ohme w końcu się ocknęła. Chyba zasnęła. Zauważyła w oddali dwa znajome wilki. Ach, tak! Ten szary samiec to był znajomy Chemo. Ohme podniosła się spokojnie i otrzepała. Po chwili znalazła się obok starszych wilków.
- Nio, cieś! Ciemu się śmiuciś, emm... Siat? - zapytała cichutko. Nie chciała aby ktoś smucił się w jej towarzystwie więc podała znajomemu żelka.