Zamarznięte Jezioro

Jocelyn

Nadal szlochając przytuliła się do niego. Było jej przy nim dobrze. Czuła się bezpieczna.
Nadal go przytulając ułożyła się w pozycji łatwej do zaśnięcia i wyszeptała.
- W moim przypadku to nie działa. Nie w tej sprawie. Nikomu nie udało się mi pomóc. Ja chcę jedynie przestać odczuwać chęć do zemsty.
Przycisnęła nos do jego futerka i zasnęła.
Była tym wszystkim przytłoczona i musiała odpocząć. Jednak chciała przy nim zostać tak długo jak się tylko dało.
Najpierw śniły jej się koszmary przez co przez sen trochę płakała, ale potem było lepiej.

Wano

Zaraz po jej wypowiedzi, a przed uśnięciem powiedział to, co w tej chwili myślał:
-Po pewnym czasie zapomnisz... Nie myśl o tym kiedy jestem przy Tobie dobrze? Ja chcę tylko Twojego szczęścia... i nic więcej.
Po tych słowach uśmiechnął się do niej po czym również usnął. Co mu się śniło? Tego nie sa się racjonalnie wyjaśnić. Zaś userowi sni się jeden koszmar cały czas - pisanie z telefonu....

Jocelyn

Jocelyn wstała kilka godzin później. Na widok Wano się uśmiechnęła. Pocałowała go w jego gosmaty łep a potem w mordkę.
Poszła nad jeziorko i dzięki pazurom zrobiła w lodzie mały otworek, jednak na tyle duży by można było złowić rybę. Ale najpierw trzeba zgasić pragnienie. Wypiła kilka łyków zimnej wody a potem wzięła się za łowienie. Trochę dużo czasu jej to zajęło, ale wreszcie złowiła cztery szczupaki. Zaniosła je przed swoim ukochanym a potem poszła łowić śniadanie dla siebie

// nie nawidzę pisać z telefonu dlatego tak kródkie//

Wano

A on sobie jeszcze spał... leń taki duży śmierdzący i tyle. Lubił sobie pospać chłopak i tyle. Wstał jakiś czas później aniżeli jego ukochana. Nie poczuł co prawda żadnego pocałunku, właściwie niczego. Był szczęśliwy i bez tego. To jest twardy sen i tyle, nie ma nad czym się zastanawiać. Po pewnym czasie jak wstał zobaczył przed sobą szczupaki i nie wiele myśląc od razu je zjadł. A może to nie są jego? Mówi się trudno. Jak ma być, tak będzie i tyle.
Widział że jeszcze jego wybranka sobie coś łowi więc postanowił jej nie przeszkadzać i położył się na plecach tak, aby pooglądać sobie niebo.
Dawno takiego czegoś nie widział... w Czarnobylu to tylko ciemność, burze, emisje.... nic normalnego. Tutaj wszystko wygląda inaczej.

Jocelyn

Joce wyczuła, że Wano wstał. Nie udało jej się nic złowić. Wyjmując łapę zacięła się lodem. Syknęła z bólu. Krew spływała małymi strużkami na jej białe futro.
Pokuśtykała do ukochanego by się przywitać. Usiadła tuż za nim i pochyliła nad nim łepek. Krzywo się uśmiechnęła i pokazała ostrożnie skaleczoną łapę. Cmoknęła go w mordkę i się odezwała.
- Dzień dobry śpiochu. Smakowało śniadanie?