Zamarznięte Jezioro

Idalia · Wysłany: Czw 23:11, 26 Mar 2009 Temat postu:

Powolne kroki... Na pysku Hekate pojawił się paskudny grymas. Który to już był wilk? Dziesiąty? Piętnasty?
- A jeszcze niedawno było tu tak spokojnie... - mruknęła pod nosem. Miała tylko nadzieję, że to nie kolejne dziecko. Wcale nie cieszyło Hekate, że działa na tutejsze szczenięta jak magnes.

Yadis · Wysłany: Czw 23:23, 26 Mar 2009 Temat postu:

Zastrzygłam uszami i spojrzałam na niewidomą wilczycę.
- Nie widzisz tej zgrai dookoła nas - powiedziałam cicho - ja sama wolałabym ją tylko słyszeć.
Położyłam się i położyłam pysk na wyciągniętych łapach.

Idalia · Wysłany: Czw 23:26, 26 Mar 2009 Temat postu:

- Zamknij oczy, wyjdzie na to samo - odpowiedziała i zwróciła pysk w stronę znajdującej się niedaleko Athorii. Pachniała Nocą, więc nie była duchem, ale Hekate nie słyszała jej kroków... W końcu z powrotem ułożyła pysk na przednich łapach ciesząc się chwilą ciszy.

Yadis · Wysłany: Czw 23:34, 26 Mar 2009 Temat postu:

Nagle poruszyłam się niespokojnie. Tam w dali...nie, to nie mógł być on. On nie żyje. Warknęłam cicho i rozejrzałam się.

Idalia · Wysłany: Czw 23:36, 26 Mar 2009 Temat postu:

Gdy usłyszała warknięcie czujnie nastawiła uszy.
- Coś się dzieje? - spytała nieznajomej wilczycy trochę zdziwionym tonem.

Yadis · Wysłany: Czw 23:53, 26 Mar 2009 Temat postu:

- Nie...chyba nie - odpowiedziałam - po prostu...zdawało mi się, że widzę kogoś, kogo bardzo nie chciałabym zobaczyć.

Idalia · Wysłany: Czw 23:59, 26 Mar 2009 Temat postu:

- Mhm... - mruknęła tylko w odpowiedzi. Nie miała zamiaru dopytywać się o kogo chodzi. Nie znała nawet imienia rozmówczyni. Jeśli wymianę dwóch zdań można było w ogóle nazwać rozmową...

Yadis · Wysłany: Pią 0:12, 27 Mar 2009 Temat postu:

- Jestem Yadis - powiedziałam cicho uśmiechając się lekko. Wciąż bacznie rozglądałam się dookoła.

Idalia · Wysłany: Pią 0:20, 27 Mar 2009 Temat postu:

- Hekate - odpowiedziała i z powrotem oparła pysk o przednie łapy.

Yadis · Wysłany: Pią 0:35, 27 Mar 2009 Temat postu:

Mało rozmowna.... Strzepnęłam z nosa płatek śniegu i ziewnęłam.
- Do jakiej watahy należysz ?

Idalia · Wysłany: Pią 0:37, 27 Mar 2009 Temat postu:

- Do Nocy - odpowiedziała unosząc nieco łeb. - Tak jak większość tutejszych wilków, zresztą. A Ty?

Yadis · Wysłany: Pią 0:48, 27 Mar 2009 Temat postu:

- Do Nocy...mam nadzieję, że będę należeć - odpowiedziałam - Narazie do żadnej. Dopiero tu przybyłam.

Idalia · Wysłany: Pią 0:54, 27 Mar 2009 Temat postu:

- Mhm... - mruknęła ponownie. Rozmowa się nie kleiła, jak zwykle zresztą. Po około minucie ciszy, Hekate spytała. - Poznałaś w tej krainie choć jedną interesującą osobę?
Wilczycy wydało się nagle bardzo dziwne, że jedynym wilkiem, z którym miała przynajmniej częściowo wspólnych język był Krik.

Yadis · Wysłany: Pią 1:00, 27 Mar 2009 Temat postu:

- Póki co nie znam tu zbyt wielu wilków - odpowiedziałam po chwili namysłu - Ciężko mi powiedzieć...choć wątpię czy znajdzie się ktoś kto po części chociaż ma podobny charakter i podobny bagaż doświadczeń.

Idalia · Wysłany: Pią 1:03, 27 Mar 2009 Temat postu:

- Może i masz rację... - powiedziała i z powrotem oparła łeb o przednie łapy. Końcówka puszystego ogona poruszała się leniwie.

Yadis · Wysłany: Pią 1:07, 27 Mar 2009 Temat postu:

Ponownie ziewnęłam.
- A Ty ? - spytałam po chwili - Długo tu jesteś ?

Idalia · Wysłany: Pią 1:09, 27 Mar 2009 Temat postu:

- Miesiąc, może trochę dłużej... nie pamiętam dokładnie - powiedziała po chwili zastanowienia. - Czyli też nie za długo.

Gaya · Wysłany: Pią 7:23, 27 Mar 2009 Temat postu:

- Mała, przysłuchując się rozmowie w pewnym monencie usneła.

Delight · Wysłany: Pią 10:09, 27 Mar 2009 Temat postu:

Z Nocy? następne pytanie pojawiło się w jego umyśle. A może zaraz usłyszy dzikie paszcze i rzuci się do ucieczki? Wiele pytań kłębioło się w jego głowie, a tylko na jedno znał odpowiedź. Nie zmieniał jednak pozycji.

Athoria · Wysłany: Pią 10:47, 27 Mar 2009 Temat postu:

Usiadła w tym samym miejscu, co stała. Wszędzie gdzie się zjawiła, było pełno wików, ale obecność członków jej watahy nie bardzo jej przeszkadzała. Wetchnęła głęboko i uniosła swe jasne oczy w gorę. Lubiła to robić, prawie tak samo jak nocny spacer po lesie. Wkrótce jednak spuściła wzrok.