Złote Jezioro

Legenda

wyszła z krzaków i położyła się tam gdzie przedtem. Wpatrywała się w krzaki... Sama nie wiedziała czemu

Szasta

Przyszedł,usiadł i rozglądał się.Po chwili położył się i zaczął rozmyślać.Patrzył w niebo,ogonem szurał po trawie.

Legenda

przyszła zobaczyła Szaste, połozyła się nad brzegiem jeziora i patrzyła w nią, po chwili jednak się odezwała - coś w tym niebie jest że tak się w nie patrzysz?

Szasta

-Moje serce jest gdzieś w górach
-Moje ciało na arenie
-Moje myśli są gdzieś tutaj
-Moja dusza biega po niebie
objaśnił jej i oderwał wzrok od nieba,spojrzał na nią i spytał-My się chyba jeszcze nie znamy?-Szasta-dodał i podał jej łapę,wstał.Patrzył oczyma pełnymi bólu,przeżyć,ale też gdzieś tam były odłamki szczęścia i wspomnień.

Legenda

Evana- podała łapę - nie mogła zrozumieć o co mu chodzi, jednak nie dawała tego po sobie poznać, próbowała zrozumieć kim może być Szasta...

Szasta

Patrzył na nią,po chwili znów gdzieś daleko.Miło mi cię poznać-rzekł poważnym tonem spojrzał jeszcze raz na nią.Uśmiechnął się kątem pyska dość rzadko to robił.

Legenda

odwzajemniła uśmiech - mi cb też ;) - powiedziała - heh... jesteś troche podobny do mnie... jeszcze nikogo takiego jak ty nie spotkałam... - powiedziała i położyla łeb na łapach

Szasta

Jak mam to rozumieć?-spytał zdziwiony jej wypowiedzią dotychczas był zawsze "INNY",zawsze był "taki wilk jak on".Nigdy nie spotkał podobnego do siebie wilka,który by go doskonale rozumiał.Rozumiała go tylko martwa cisza ,wiatr i pełnia.To byli jego sprzymierzeńcy.

Legenda

- walka... duma... przypomina ci to coś? - zapytała machając ogonem i uderzając nim w wode

Szasta

Może...-rzekł spokojny,poważny.Sięgnął pamięcią do dawnych lat gdy był leader'em.Spojrzał na nią,obserwował ją.

Legenda

ona również na niego patrzyła, przestała machać ogonem... co jakiś czas lekko wzdychała, wydała się smutna

Szasta

Co z tobą?-spytał widział jej smutek,ale nie chciał być wylewny.Życie go nauczyło już wiele.Mówiłaś,że jesteśmy podobni,może coś mi o sobie powiesz?-spytał.Był spokojny,siedział jak figura wykuta w skalę.

Legenda

spojrzała na niego badawczo - no cóż kocham walkę od niedawna zaczęłam wygrywać prawie każdą i to sprawiło że stałam się dumna... kiedyś byłam inna... jednak to co przeszłam w życiu zmieniło mnie o 360 stopni... - nie chciała dalej mówić czuła ból w sercu... odwróciła głowę od Szasty i zaczęła wpatrywać się w wodę

Szasta

Ty to masz od niedawna,ja jestem wojownikiem od urodzenia.Moim przeznaczeniem jest walka,ale tu nie chodzi o to żeby rozwalić wszystkich na swojej drodze tylko umieć utrzymać swoją siłę,umiejętności i nerwy na wodzy.Kiedyś byłem taki,teraz walka jest dla mnie tym czym powiedziałem.Jak widzisz jestem spokojny,ale wierz mi,że gdyby tu teraz się coś komuś stało to moja zimna krew się chowa.Wkraczają emocje i...możliwość taka,że można straci życie za innego wilka.To sztuka,którą opanowałem i śmierć nie jest mym wrogiem,nie lękam się jej-powiedział spojrzał w taflę wody.

Legenda

otrzepała się i spojrzała na wilka... w jego oczy... dopiero teraz zobaczyła przepełniający je ból...
- ide na arene powiedziała - wstała otrzepała się i zniknęła w gąszczu

Szasta

Wzdychnął,wbił pazury w ziemię z łatwością ją kruszył.Pomyślał o tym co mówiła,że nikt nigdy z nią nie wygrał.Zabłysły mu oczy,ale miał teraz ochotę rozwalić coś a nie kogoś.

Legenda

Wróciła. Zobaczyła Szstę jak kruszy ziemię - jesteś zdenerwowany? -zapytała kładąc sie tam gdzie przedtem.

Szasta

Nie,może trochę.Miałabyś ochotę na walkę przyjacielską poza areną,ciekawi mnie jak walczysz,że jeszcze nikt cię nie pokonał-rzekł i patrzył na nią.

Legenda

- Hmm... zgoda, ale muszę coś sprostować... Ktoś już raz mnie pokonał dlatego mój ogon wygląda tak jak teraz - powiedziała patrząc na Szastę - A więc gdzie chcesz walczyć?

Szasta

Może być nawet tutaj-rzekł,spojrzał na jej ogon,ale to nic w porównaniu z jego obrażeniami.Nie lubił o nich gadać,choć każda opowiadała inną historie.Ustawił się i dodał-zaczynaj.