Złote Jezioro

Flake

- No jak to? Jak najszybciej musiałam cię uchronić przed zgubnymi skutkami intensywnego myślenia! - odrzekła. - Poza tym zaczynało mi się nudzić.

Richard

- Skoro ci się nudzi to możemy się pobawić. - powiedział głosem małego dziecka z dziwaczną, jakby proszącą miną. Humor znów powracał. Uśmiechnął się szeroko.

Samanta

Samanta poczuła się zignorowana więc wstała i na oczach dwóch wilków weszła sobie spokojnie do wody .
Położyła się na płytkim dnie i z tamtąd obserwowała dalej wilki .
Ciepłe i małe fale podmywały jej ułożony na piasku pysk .

Flake

- Masz humory jak wilczyca w ciąży - stwierdziła. Przekrzywiła łeb i zaczęła mu się przyglądać przymrużonymi oczami. - Zresztą kto cię tam wie? Może jesteś w ciąży.

Samanta

Samanta wyszła z wody i zaczęła iść w kierunku wyjścia .
Kiedy była już blisko niego oglądnęła się za siebie i wyszła .

Richard

Usłyszawszy słowa Flake zagotowało sie w nim, że z pewnością gdyby nie miał sierści byłby cały czarwony. - Nie jestem w ciąży. - wycedził przez zaciśnięte kły. Zpiorunował wilczycę wzrokiem. - Może ty jesteś.. - mruknął.

Flake

- Ojejkujejku, aleś ty drażliwy - rzuciła z rozbawieniem, znów przewracając oczyma. Tak przewrażliwionego na punkcie swojej osoby wilka chyba jeszcze nigdy nie spotkała. - Świat będzie piękniejszy, gdy zdobędziesz trochę dystansu do siebie samego!

Richard

Mruknął coś niezrozumiałego pod nosem, a wzrok przeniósł gdzieś w bok. Ogon mechanicznie zamiatał po piasku. Zmróżył lekko ślepia wpatrując się gdzieś w dal.

Flake

Westchnęła głęboko. Richard to był baaaardzo ciężki przypadek. Doskoczyła do niego i powiedziała, trąciwszy go lekko nosem w bok pyska. - Oj, schowaj już te fochy, bo mi się smutno robi.

Richard

Spojrzał na nią kątem oka z lekkim uśmiechem. - To co mam zrobić żeby ci nie było smutno ? - powiedział patrząc na nią. W prawdzie sam znał odpowiedź, mimo to zapytał.

Flake

- Nie wiem, cokolwiek. Masz mnóstwo opcji do wyboru - odpowiedziała. - Tylko nie siedź tak jak kołek, bo zanudzę się na śmierć.

Richard

- Dobra, dobra poczekaj chwilę, zaraz coś wymyślę.. - mruknął. Myślał, myślał i nic nie nawymyślał. - A mówiłaś, że mam tyle nie myśleć ! - udał oburzonego. Próbował nie wybuchnąć śmiechem.

Flake

Za to ona się głośno roześmiała. - Ale teraz myślisz w dobrej sprawie. I w jakże szczytnym celu: nie pozwólmy Flake się nudzić! - odpowiedziała.

Richard

- Yy, no dobra. - mruknął, po czym znów się zamyślił. - No niewiem. - powiedział zawiedziony. W pewnej chwili go olśniło. - Wiem ! - zerwał się na równe łapy. - Bawimy się w ganianego ! - krzyknął. Na pysku zagościł szeroki uśmiech, a ślepia, aż błyszczały od szaleństwa. Zaraz.. ona zawsze błyszczą. W każdym razie świeciły się chyba najmocniej jak było można. Ogon machinalnie przecinał powietrze.

Flake

- Jak chcesz - odpowiedziała spokojnie, by za chwilę zerwać się na równe łapy i pacnąć go łapą w grzbiet, dodając. - Gonisz!
Rzuciła się do ucieczki, gnając ile sił w łapach wzdłuż brzegu jeziora. Może i była nieduża, ale za to bardzo szybka i zwinna.
Niech no tylko Richard spróbuje ją dogonić! x3

Richard

Zanim się obejrzał Flake juz uciekała. - Ej no ! - krzyknął. - I w co ja się wpakowałem. - powiedział do siebie, po czym rzucił się w pogoń za wilczycą. Była szybsza niż przypuszczał. No tak, przecież ona jest drobna i zwinna, a on ? Wielki basior, który nadaje się do walk czy do polowania, a nie do zabawy w ganianego. W każdym razie Rich biegł za nią ile miał sił, no bo co miał zrobić ? Jak wymślił taką zabawę to niech będzie.

Flake

Wciąż biegła wzdłuż brzegu jeziora. Kiedy znalazła się po jego drugiej stronie, przystanęła na chwilę. Nie ze zmęczenia, lecz żeby zobaczyć, jak daleko jest Richard. I żeby dać mu nadzieję, że pozwoli mu się złapać.

Nyah

Richard

Biegł cały czas za wilczycą, jednak nim się obejrzał ta już była po drugiej stronie jeziora. Przystanął patrząc na nią. - Jesteś za szybka ! - krzyknął i znów ruszył ile miał sił w łapach. Flake dała mu szansę, więc trzeba ją wykorzystać. Ale napewno nie będzie płynął przez jezioro. Wody miał już po dziurki w nosie.

Flake

Przez chwilę jeszcze czekała aż Richard się do niej zbliży i gdy ten był już bardzo blisko, tak, że prawie mógł ją złapać, znowu ze śmiechem biegiem ruszyła przed siebie.