Złote Jezioro

Carly

Ogon Carly zaczął się poruszać. Najpierw delikatnie, a potem energicznie. Uśmiechnęła się i rozdziawiła pysk w dzikim pisku - WAASP~! - tak to wyglądać powinno od początku. ;3 Przy tym oczywiście nie mogło się obejść bez bezwładnego rzucania się w objęcia partnera i powalania go na podłoże. Trwając w uścisku puchatego stwora, liznęła go w pysk. - Waspuś, Waspuś, tak tęskniłam!

Wasp

- Aiiii! - pisnął, jak Carly się na niego rzuciła. Dziś zupełnie się takiego powitania nie spodziewał, choć przecież powinien przywyknąć, że humor jego ukochanej potrafi zmieniać się niemal jak w kalejdoskopie - o 180 stopni w jednej sekundzie. Objął Carlyś łapami i zaśmiał się, odpowiadając. - Tęskniłaś? Ja bardziej!

Carly

- Właśnie że ja bardziej! - powiedziała przez śmiech, wciąż tuląc się do partnera. Jej ogon niemal w rekordowym tempie wykonywał ruchy w lewo i prawo. Ponownie liznęła partnera po pysku. Była tak szczęśliwa... Na kilka ważnych dla niej chwil zapomniała o tym imieniu, by cieszyć się powrotem najważniejszej istoty w jej życiu.

Wasp

- Pff, tak ci się tylko wydaje! - odparł z rozbawieniem. Żeby podkreślić te słowa, zamaszyście poruszył ogonem, by zaraz dać nim Carly klapsa w zadek. Zamilkł, przyglądając się ukochanej wilczycy - od tak dawna jej nie widział!

Carly

Zaś jej ogon uderzył nieświadomie ogon Waspa, przed jego zamachem na jej szanowny zadek. Polizała go raz jeszcze, po czym zeszła z niego i położyła się obok, nie spuszczając z wilka wzroku. Jej ogon wciąż energicznie się poruszał, jednak nie już tak. Mimo wszystko emocje nie opadły jeszcze do końca. Wpatrywała się w niego, jakby już miała go nigdy nie ujrzeć.

Wasp

Obrócił się na bok, przodem do Carly, żeby nie stracić z niej wzroku. Koniec jego ogona poruszał się teraz spokojnie i powoli, a Wasp wciąż nie odrywał od partnerki spojrzenia.
- Nie od początku cieszyłaś się, że mnie zobaczyłaś - rzekł. Podejrzewał nadal, iż spowodowane to było jego nagłym odejściem z krainy, lecz wolał się upewnić. Kto wie, jakie myśli roiły się w ślicznym łebku Carly?

Carly

- Kiedy ciebie nie było, przeżywałam upadki i wzloty. Częściej pogrążałam się w myślach. Przypominałam sobie wszystkie rozmowy, które były dawno, a które były całkiem niedawno. Przypomniałam sobie masę imion wilków, których nie znam. - uśmiech Carly zniknął z jej pyska, a serce poczęło bić szybciej - Wasp... - zaczęła cicho, łamiącym głosem - Kim jest... - przymknęła oczy - Renna?

Wasp

Upadki i wzloty. Zabrzmiało groźnie. Wasp już miał coś odpowiedzieć, ale na dźwięk doskonale znanego mu imienia zastrzygł przyklapniętym uchem, na chwilę je prostując. Koniec długiego ogona znieruchomiał.
- Renna to moja była partnerka - odpowiedział. Nie wahał się powiedzieć prawdy, tym bardziej, że nie przypominał sobie, by kiedykolwiek wspominał o niej Carly. Zapewne ktoś naopowiadał jej głupot o przeszłości Waspa.

Carly

- A dlaczego słyszę o niej pierwszy raz? - zapytała, unosząc jedną brew - Dokładnie pamiętam Breishe i Cadav, ale Renna...? - położyła łapę na łapę. Poruszyła jednym uchem. Dlaczego Wasp nic Carly o niej nie powiedział? Zagadkowa sprawa. To było sprzeczne z jej rangą. Myślała, że wie o Waspie wszystko. Czyżby się myliła?

Wasp

O tak, Carly niewątpliwie się myliła - z pewnością nie wiedziała o nim wszystkiego. Zresztą, czy jeszcze egzystował w tej krainie ktoś, kto wiedział o nim wszystko lub chociaż wiele? Kiedyś taką osobą była Wardress, a teraz? Nikt. Tym lepiej.
- Zapewne dlatego, że nie warto o niej wspominać - odrzekł.

Carly

"Czyżby..." przemknęło jej przez myśl. Jej oczy błyszczały w ułamku sekundy. - Tak, tak... - mruknęła, po czym wstała i podeszła do wody - ...tak, na pewno. - mruknęła po raz drugi, z naciskiem na ostatnie słowo. Pochyliła się nad cieczą i liznęła jej taflę, a ona, niezruszona, zafalowała. Ogon wydawał się za nią ciągnąć, a jednak. Końcówka wciąż pozostawała uniesiona. Czy gniewała się na Waspa? Przed kilkoma minutami była najszczęśliwszą wilczycą na świecie. A teraz? Trudno było powiedzieć. Jak można w kilku słowach opisać, co teraz czuła? Była nieco... skołowana, zamyślona, a może jednak gniewna?

Wasp

Wasp nie ruszył za partnerką z lawiną wyjaśnień, bo uznał, że lepiej dać jej teraz czas do namyślenia się, poukładania sobie tego, co przed chwilę usłyszała, choć przecież usłyszała tak niewiele. Wilk tylko cmoknął i z dezaprobatą pokręcił łbem. Carly miała mu za złe, że wcześniej nie powiedział jej o Rennie. Oczywiście, mógł się tego spodziewać. Jednakże zupełnie nie rozumiał, dlaczego wilczycom tak zależy na poznaniu wszystkich szczegółów z życia uczuciowego i seksualnego ich partnerów. Waspowi było zawsze obojętne, czy Carly miała kogoś przed nim, w końcu przecież w związku żyje się teraźniejszością, nie zdarzeniami sprzed lat. A już na pewno nie zdarzeniami z czasów bardzo, bardzo wczesnej Waspa młodości, kiedy Carly najprawdopodobniej nie było jeszcze na świecie.

Carly

Carly westchnęła ciężko i odwróciła się do Wasp'a. Położyła się obok niego i wtuliła drobne ciało w jego potężne cielsko. - Kocham Cię Wasp, kocham, wiesz...? - szepnęła. Ona pokochała go jako pierwszego i miała nadzieję, że będzie kochać nawet po śmierci. Że nic się przenigdy nie stanie ich partnerstwu. Machnęła zamaszyście ogonem i owinęła go delikatnie wokół ogona wilka.

Wasp

Gdy zagraniczny wyraz lub imię kończy się na spółgłoskę, to przy jego odmianie przez przypadki nie stawia się apostrofu. Czyli nie Wasp'a tylko Waspa.

- Ja też cię kocham, Carly - odpowiedział i uśmiechnął się do niej delikatnie, trochę niepewnie. Liznął ją w pyszczek i dodał. - I wiedz, że w całym moim życiu tylko ciebie kocham i kochałem, żadnej innej wilczycy nie darzyłem takim uczuciem.

Carly

Dobrze mamo~ :3

Carly z uśmiechem na pysku wtuliła go w ciemne futro towarzysza i zamknęła oczy z zadowoleniem. Tak bardzo go kochała. Nie wyobrażałaby sobie życia bez niego. A on zniknął na tak długo.. musi się nim nacieszyć. Zamruczała cicho, kładąc łapę na jego piersi.

Wasp

Wasp uśmiechnął się trochę szerzej i przeniósł wzrok na gładką taflę jeziora, potem na jego drugi brzeg. Zastanawiało go, od kogo Carly dowiedziała się o Rennie. I czego się dowiedziała, szczególnie o rozstaniu Waspa z nią - doskonale pamiętał, jak odmienne jego starzy znajomi mieli zdanie o ich rozejściu, najczęściej obwiniając o nie właśnie jego. Niesłusznie, przynajmniej według Waspa.

Carly

A Carly dmuchnęła w pysk Waspa, machając delikatnie końcem swojego puchatego, niebiesko-białego ogona. - O czym myślisz filozofie? - zagadnęła, patrząc na jego zamyśloną minkę. Jedną łapę podwinęła pod swoje ciało niczym kot, czekając na odpowiedź.

Wasp

- O niczym istotnym - odpowiedział i z powrotem odwrócił głowę ku Carly. Wolał nie poruszać na nowo tematu Renny, wiadomo, co by się wydarzyło? Wasp cieszył się, że poprzednia wzmianka o tej wilczycy nie wywołała awantury, lecz nie miał pewności, czy tak się nie skończy, jeśli będzie drążył ten temat.

Carly

Carly ujęła w łapy pysk Waspa i liznęła go po pysku. - Proszę, powiedz. - rzekła proszącym głosem. Odwinęła ogon od ogona partnera i zaczęła nim machać prosząco. Bardzo chciała, żeby Wasp dzielił się z nią myślami, tym bardziej że jej ukochany był typem filozofa. Ona raczej najpierw robiła, potem myślała.

Wasp

Zaśmiał się i przewrócił oczami. Widocznie Carly nie odpuści.
- Ciekawość to pierwszy stopień do piekła, wieeesz? - odpowiedział. Jego myśli poczęły gnać po różnych pomysłach na zmianę tematu, ale żadna nie wydawała się Waspowi odpowiednia.