Złote Jezioro

Samuerian

Sammy owszem, był ciekawy powodu szczęścia swojej nowej koleżanki, niemniej nie wnikał, gdyż nie był zbyt wścibski. Niegdyś, za czasów Sammy'ego-podrywacza zapewne wykorzystałby sytuację do swych niecnych celów, ale teraz... Czyżby miał zamiar powrócić stary Jael? Na razie się nad tym nie zastanawiał, bo było miło.

Carly

Cóż, powód był prosty i połowie krainy znany, prawda? Carly, nawet jeśli Samuel miał nadal charakter Jaela, z pewnością nie miałaby nic przeciwko do czegoś, co by się ograniczało do przyjacielskich tuleń i całusów. Więcej? Gdyby chciał więcej, dostałby przysłowiowo w pysk, ale tutaj akurat dosłownie. Wadera nie była typem kogoś, z kim zerwała - seks to tylko zabawa, oh i ah i blah blah blah. Ona myślała w przyszłośc. Nie zraniłaby Taharakiego w tak perfidny sposób.

Samuerian

On też w najbliższej przyszłoście nie miał w planach zdrady, przynajmniej nie cielesno-psychicznej. Bo to, co aktualnie robił z Carly nie miało i tak prawdopodobnie przyszłości. A o wykorzystywaniu to nawet nie myślał, bowiem mimo charakteru podrywacza wciąż jeszcze był dżentelmanem. Przytulił więc do siebie Carly i cmoknął ją przyjacielsko w pyszczek, aby przypieczętować nowo rozpoczętą przyjaźń.

Carly

Wilczyca zaśmiała się, lekko trącając go nosem. Nadal właściwie nie wierzyła, jak Wasp mógł jej coś takiego zrobic. I jeszcze mówic, że to nic takiego, nie zdrada.. Carly mu tego nigdy nie wybaczy. Nigdy, przenigdy-nigdy! Ziewnęła nieznacznie, oblizując nos w niepokoju tymi myślami. Po chwili jednak ponownie z błogością zamknęła swe ślepia, by oddalic się do krainy myśli.

Samuerian

A Sammy, myśląc, że wadera sobie zwyczajnie usnęła, przykrył ją jednym ze swych skrzydeł. A miał ich w posiadaniu dwa. Kończyny lotne były lekkie i równie miękkie jak futro basiora, więc mogły w razie czego służyć jako kołdra na chłodne dni. Sam ich posiadacz również zamknął oczka i oddychając powoli błądził na granicy snu i jawy.

Carly

Wadera zaśmiała się cicho, uchylając jedno oko. Chociaż.. nic nie szkodzi zdrowo poleniuchować, gdy wiatr i słońce muskają ciało.. Mmm.. Nie ma to jak lato. Choć inne pory roku pięknością nie grzeszą.

Samuerian

Nieprawda. Wiosna też jest fajna! Wilk uśmiechnął się, słysząc śmiech Carly, gdyż zawsze jak słyszał czyjść śmiech było mu wesoło. No, szczęście rzecz fajna. Sammy zaraz jednak znużony atrakcjami dnia dzisiejszego oddalił się do krainy snów i strzelił sobie tak zwaną drzemkę.

Carly

A Carly podniosła się bezgłośnie z figlarnym uśmiechem, coby go nie obudzić. Wyciągnęła znikąd czarny flamaster i stanęła nad pyskiem Sammyego, po czym namalowała mu wąsy, chowając flamaster pod tylną łapą, siadając. Jak gdyby nigdy nic pogilgotała go po nosie, niby niechcący.

Samuerian

Samuel poruszył nosem i otworzył oczy. Napotkały one Carly... Oj, coś tutaj było nie tak. Wilk rozejrzał się, sprawdzając cóż ta wilczyca mogła podczas jego snu spsocić, jednak na swoje nieszczęście nic nie znalazł. Hmm... Może tylko mu się zdawało? Wbił w Carly podejrzliwe spojrzenie, ale chyba rzeczywiście zaczęły go na starość nękać paranoje.

Carly

A wilczyca, jak gdyby nigdy nic, uśmiechnęła się do niego, poruszywszy krótko uchem. Napotykając niepewny wzrok towarzysza, przekrzywiła łeb. Eh. Mocno się powstrzymywała się od wybuchnięcia śmiechem, a jej twarz idealnie to kryła. - Co tam? - spytała z niewinną minką.

Samuerian

Samuel widząc, że jednak wszystko jest w porządku i bez wątpienia on ma jakieś schizy uśmiechnął się szeroko.
- A nic, nic. Tak tylko patrzę, jak pięknie dziś wyglądasz! - powiedział z uśmiechem, nie zdając sobie sprawy, że stał się właśnie posiadaczem wąsików.

Carly

Wadera uśmiechnęła się pobłażliwie na ten komplement. - A ty wyglądasz jak prawdziwy amerykański dżentelmen, Sammy - rzekła wesoło, o mało nie wybuchając nieposkromionym wulkanem szczerego śmiechu. Zobaczymy jak to się dalej potoczy!

Samuerian

Samuel, zaintrygowany komentarzem wadery począł macać się po twarzy w poszukiwaniu jakichkolwiek śladu żartu wadery. Niestety... Po chwili wilk podszedł do tafli jeziora i przejrzał się w wodzie.
- Oj, Carly, Carly... - powiedział z uśmiechem, jednocześnie z dezaprobatą kręcąc głową.

Carly

Gdy ten podszedł do wody, wilczyca nie wytrzymała. Wybuchła śmiechem, pokładając się na plecach i trzymając za brzuch. No nie! Wręcz łzy zaczęły kapać z jej liliowych oczu. Wyginała się w śmiechu wesoło.

Samuerian

Widząc to Samuel uśmiechnął się i podjął próbę pozbycia się sztucznego owłosienia z twarzy. Może i było mu do twarzy, jednak... Wolał siebie poprzedniego. Po dłuższej chwili tarcia i namaczania wilkowi udało się przywrócić w miarę normalny wygląd.
- Oj, Carly. Teraz czeka cię kara. - powiedział i rzucił się na wilczycę rozpoczynając serię okrutnych łaskotek w brzuch.

Carly

Śmiech nasilił się znacznie, a samica w bezradności przebierała łapami w powietrzu. - Samm.. ueeel.. ! - krztusiła się własnym śmiechem, ledwo już łapiąc powietrze - Do.. śśść! D-dość! - piszczała zabawnie podczas tej okrutnej zemsty pana S.

Samuerian

- O, nie... Tak łatwo nie pozbędziesz się wkręcanych paluszków! - powiedział z uśmiechem Samuel, jednak po chwili zostawił Carly w świętym spokoju. - Bo pojawiam się nagle, jak hiszpańska inkwizycja. - tu zrobił minę cichociemnego i roześmiał się. Jak miło czasem rozluźnić stare kości i ten jakże przepracowany umysł.

Carly

Umęczona łaskotkami wadera leżała teraz na trawie z jęzorem na wierzchu, dysząc jak stara lokomotywa. Eh, te podłe tortury! Na szczęście to już koniec. Umęczona zemstą, wstała, podeszła do wody i napiła się. Wtedy wpadł jej do głowy iście szatański plan. Zemsta za zemstę! Rozłożyła skrzydła, zrobiła beczkę do tyłu i złapała Samuela za łapy, z rechotem szaleńca wrzucając go do wody, po czym sama do niej skoczyła.

Samuerian

Oj, no tego się Sammy nie spodziewał. Woda była tak okropnie mokra, zimna, nieprzyjemna... Samuel zaczął nieudolnie machać łapami, ale nie mógł pochwalić się umiejętnością pływania. Po chwili panicznego chlupotania i wymachiwania kończynami wilk zorientował się, że dosięga łapami dna i zaprzestał autopodtapiania. Mokra grzywka opadła mu na oczy, w związku z czym nie widział wiele, ale za to zarąbiście wyglądał.
- Ha-ha. - skomentował żart Carly z obrażoną miną.

Carly

Carly mlasnęła jęzorem. Jej długa grzywka także pozostała zmoczona, jak całe futerko. Odgarnęła ją na bok, z pobłażliwym uśmieszkiem patrząc na minę Alfy Ognia. - Na prawdę myślisz, że to koniec, królewiczu? - poruszyła brwiami góra-dół. Wzięła potężny haust powietrza i zanurkowała, łapiąc Samuela za łapę i ciągnąc za sobą na sam środek jeziora. Ona była dla odmiany doskonałym pływakiem!