Złote Jezioro

Miyo

- No to wybierz ty - mruknęła cicho i przeciągając się wstała. Wlepiła swoje spojrzenie w jego oczy i czekała na odpowiedź.

Hakuro

- No to możemy iść do mnie. - zanim zdążyła coś powiedzieć wziął ją na grzbiet i ruszył pewnym korkiem w stronę swe groty. Dawno w niej nie był.

łowca

przyszedł z ironicznym uśmiehem siadł na drzewie i czeka aż ktoś przyjdzie

Volire

Uśmiechnęłam się, słuchając przez dość krótki czas rozmowy Miyo. Kiedy Jerome pociągnął mnie do brzegu, machnęłam tylko ogonem, siadając.
- A cóż byś chciał wiedzieć? - zapytałam, wpatrując się w jego oczka.

Jerome

- Wiesz...- zmierzył ją dość bezczelnie wzrokiem - ...że ciekawy jestem z natury to chciałbym wiedzieć wszystko. - uśmiechnął się kątem pyska a jego ślepia błysnęły.

Volire

- A ja jestem z natury tajemnicza, nie zdradzam się przy pierwszym spotkaniu - zaśmiałam się - Mogę Ci powiedzieć kilka rzeczy - jestem córką Shade i Smitha, mam pięcioro rodzeństwa, jestem przyjaciółką Miyo. No i co do mojego charakteru, jestem elegancka, zabawna, dowcipna, a moja ulubione zajęcie to poznawanie wilków - zakończyłam "opowiadanie" o sobie, machnięciem ogona.

Jerome

- ymm...to pewnie teraz moja kolej tak? - bardziej stwierdził niż zapytał i patrząc sobie na łapy chował pazury i wystawiał. - Nie mam rodzeństwa, nie mam rodziców ani nikogo bliskiego. Wychowywałem się sam...może dlatego teraz jestem taki 'paskudny'. - tu się zaśmiał spoglądając na nią. - Pochodzę z rodu Tora...przez jakiś czas mieszkałem z tamtymi wilkami w górach, ale moja natura wzięła górę i tak zacząłem swą tułaczkę. - spojrzał teraz na nią.

Volire

Uśmiechnęłam się delikatnie, odgarniając grzywkę łapą. Chyba ojciec Miyo jest z tego rodu. Więc na podstawie drzewa genealogicznego, ona też.
- Rozumiem. W tej krainie będzie Ci dobrze, wiem to - z uśmiechem na pysku, zamoczyłam końcówkę ogona w wodzie.

Jerome

- Może tak, może nie. - uśmiechnął się i wstał powoli i ostrożnie stawiając łapy na śliskich kamieniach po, których spływała woda z góry wodospadu. Zerkał na wilczycę co jakiś czas - Długo tu jesteś? - spytał lecz po chwili dodał - Pewnie od urodzenia...może mogła byś mi pokazać jakieś ciekawe miejsca. - zrobił chytry uśmiech.

Volire

- Ta, od urodzenia. Jasnowidz - zaśmiałam się - Mogłabym. A gdzie chcesz iść? Wybór masz wielki... Hm, jeziora, wodospady, polany, dolina marzeń, łąki, morze, pustynia, lasy - odetchnęłam, gdy wymieniłam jedne z wielu miejsc w tej krainie.
Patrzyłam wciąż na Jeroma.

Jerome

- Hmm jestem głodny wrażeń...może jakiś wodospad. Chętnie skoczę z góry. - wstał i wyskoczył przeleciał ponad Volire i opadł na łapy tuż za nią. - Idziemy? - obrócił się przez bark i błysnął kłami.

Volire

Podniosłam się i ruszyłam biegiem w stronę terenów Wodospadów. Dawno nie czułam się tak dobrze. Wybiegać się, podróżować, poznawać wilki. Krzyknęłam tylko za Jeromem.
- Chodź!

//wybierz jakiś wodospad i napisz tam

Jerome

Ruszył biegiem za nią, miał doskonały nastrój i już myślał co będzie robił
gdy dotrą do tego wodospadu. Po chwili zniknął w gęstwinie lasu razem z Volire.

Sune

Po bardzo długim okresie czasu, postanowiła wyjść ze swojego legowiska. Spokojnie szła oddychając świeżym, lecz już zimnym powietrzem. Delikatny uśmiech malował się na jej pysku.

Sephira

Przyszła. Zobaczyła Sune. Znała ją czy nie, skinęła łbem. Od jakiegoś czasu nie widziała tu wilków które widywała w czasach szczenięcych. -Sephira. -powiedziała krótko, stwierdzając ze wypada się przedstawić.

Sune

Popatrzyła uważnie na wilczycę - Sune - odrzekła, po czym skinęła jej łbem. Zatrzymała się przy jeziorze - Miło mi cię poznać - dodała. Po jakimś czasie usiadła tuż obok wody.

Sephira

Mi także miło. -powiedziała i usiadła nieopodal drzewa, wpatrując się w złotą taflę jeziora.

Sune

Przez chwilę patrzyła na wilczycę, po czym jej wzrok zatrzymał się wreszcie gdzieś na jeziorze - Należysz do watahy nocy? - zapytała, by jakoś zacząć rozmowę, gdyż ślepia powoli jej się zamykały, czego próbowała uniknąć.

Sephira

Tak. -powiedziała. -Ty też? -dodała. Jej także ślepia się kleiły i robiła wszystko żeby nie zasnąć...

Sune

- Nie - rzekła krótko. Spojrzała na wilczycę - Ja należę do wahaty wody - dodała z delikatnym uśmiechem. Zamoczyła w wodzie łapy, po czym przetarła nimi oczy. Chciała powstrzymać nadchodzący sen.