Złote Jezioro

Shade

- Nie dość, że głucha to jeszcze ślepa. Nie widziała bardzo wielu rzeczy. - przysunęła się i wyszeptała mu do ucha tamte słowa. Kristal była jaka była, a ktoś doniósł jej o paru nieprzyjemnych rzeczach jakie mówiła na jej właśnie temat.

Kelir

- Tak? Interesujące - mruknął, po czym nie podnosząc pyska z łap spojrzał na waderę z miską. Ciekawe. Naprawdę ciekawe. Zazwyczaj babskie porachunki były nudne i irytujące, ale czasami mogły umilić życie znudzonemu samcowi. W końcu przynajmniej coś się działo.
- Widać panna nie dość, że ślepa i głucha, to i bez honoru. Pozwala się obrażać obcym - dodał jeszcze i dźwignął się na łapy. Przeciągnął się silnie, po czym otrząsnął się z sypiącego śniegu. Pogoda była całkiem przyjemna, ale dość monotonna.

Shade

- Musimy o tym gadać? - szepnęła cicho i również wstała. Przeniosłą wzrok na śnieg, nie miała ochoty drążyć tego tematu. - Nie widziałam Cię tutaj do tej pory...

Kelir

Zerknął na Shade i uśmiechnął się do niej szeroko. No proszę, czyżby ta wilczyca się czegoś bała? Albo krępowała?
- A dlaczego nie? - zagadnął zaczepnie, lecz zaraz urwał temat. Skoro ona nie chciała, poświęci się i odpuści. Może i ta wilczyca dobrze kombinowała, w końcu obie były z tej samej watahy, a sprzeczki w rodzinie powinny być, jakby nie było, niemal zakazane. To nie umacnia stadnych więzi.
- Ja ciebie też dotąd nie widziałem - zrewanżował się jej, przyglądając się z uwagą wilczycy od łap do głowy. Podobało mu się to, co widział, więc uniósł lekko kąciki pyska. - Mogłaś mnie nie widzieć. Dość długo byłem daleko stąd. Przebywałem w odległej... czasoprzestrzeni - zaśmiał się i podszedł do brzegu jeziora. Wszedł na lód, dobrnął do krawędzi i napił się paroma szybkimi chłapnięciami jęzora. Wyprostował się, wrócił na stabilny ląd.

Shade

Wilczyca uśmiechnęła się delikatnie. Wiatr rozwiał jej grzwykę, wiec poprawiła ją łapką, nie lubiła jak wychodziła jej spod opaski na głowie. Zerknęła na poczynania Kelira i uśmiechnęła się do niego szczerze.
- Też mnie nie było przez pewien czas, ale Ciebie zdaje się dłużej. - powiedziała cicho.

Kelir

- Możliwe - odparł, podchodząc do niej. Spojrzał jej w oczy. - Nie było mnie tu... ponad pół roku. Kawał czasu, nie? No, ale wróciłem - machnął ogonem i przeszedł obok Shade. Nie bardzo wiedział, co powinien z sobą dalej zrobić. Nagle odwrócił się i zerknął na wilczycę z uwagą.
- Znasz może wilczycę imieniem Monalisa? Widziałaś ją? - zapytał. No, ciekawe, co się działo z jego partnerką. I z dziećmi. Nieważne, że już były dorosłe.

Shade

- Niestety nie miałam okazji jej poznać. - powiedziała patrząc mu w oczy. - A co? Jakaś Twoja rodzina? - spytała.

Kelir

Nie zastanawiał się wiele, co powinien odpowiedzieć.
- Można to tak określić - odparł, po czym spojrzał w ciemne niebo. Nie wyjaśniał niczego więcej. Nie pytał o szczeniaki, które teraz były pewnie wyrośniętymi wilkami. Na pewno z czasem je spotka. Znów zerknął na obce wilki. Siedziały cicho, praktycznie nie ruszając się z miejsca. Jakby przymarzły do brzegu jeziora. Pokiwał nieco łbem. Nic się tu nie zmieniło.

Flake

Spomiędzy pobliskich krzaków wyłoniła się wilczyca o gęstej, złocistej sierści. Szła przed siebie, zupełnie nie zwracając uwagi na całkiem sporą grupkę znajdujących się tu wilków. Usiadła w oddali od wszystkich i ziewnęła przeciągle.

Kelir

Spojrzał kątem oka na przybyłą wilczycę. Zaraz jednak poświęcił jej nieco więcej uwagi. Kojarzył ją. Widział ją na urwisku, od razu po powrocie z czasoprzestrzeni. I wtedy też nie zwracała na niego najmniejszej uwagi. Przysiadł na śniegu i zerknął na milczącą Shade. Innymi wilkami wcale się nie przejmował.

Flake

Położyła się na boku i rozejrzała po zgromadzonych. Na chwilę zawiesiła wzrok na siedzącym w oddali wilku, kojarzył jej się z kimś. Zmarszczyła nos w jakimś paskudnym grymasie.

Kelir

Zerknął na leżącą wilczycę. Widząc jej grymas, uśmiechnął się pod nosem. No proszę, chyba jej się coś nie podobało. Albo ktoś. Dziwne, że patrzyła na niego. Spojrzał jej wyzywająco w oczy, bo kto wie, czy nie będzie chciała skoczyć na niego z zaskoczenia. Nie podejrzewał jej o taką głupotę, ale kto tam może wiedzieć. Po chwili odwrócił głowę i machnął od niechcenia ogonem.

Flake

Jeszcze przez chwilę wpatrywała się w wilka, grzebiąc jednocześnie w najodleglejszych zakątkach swojej pamięci. Po chwili rzekła na tyle głośno, by ten dosłyszał. - No proszę... Własnej córki nie poznajesz?

Shade

- Mhm... - mruknęła cicho w odpowiedzi. Po chwili pojawiła się Flake. - Cześć. - uśmiechnęła się do niej. Znała ją, kiedyś miała okazję poznać. To była córka Kelira? Spojrzała na wilka i uśmiechnęła się. - No ładnie, spotkanie po latach... - mruknęła cicho.

Kristal · Gość

Po dłuższym czasie przysłuchiwania się rozmowie dwóch wilków dodała
-Wiesz Jerome... nikt nigdy mnie nie rozumiał... byłam zawsze wrzodem na siedzeniu... ale... spotkałam kogoś kto... był okrutnir ukarany przez los... i tym kimś, był Smith... niektórzy swoje wiedzą i swoje gadają... ale ja wiem jedno... świat wcale nie jest sprzymieżeńcem... i trzeba z nim walczyć.... Wybacz ale muszę już iść... do syna którego jeszcze mam!-powiedziała i wybiegla zostawiając miskę przed Jeromem.

Shiro · Gość

Z niskich zarośli wyłoniła się nieduża, śnieżnobiała postać. Zerknęła na zgromadzone wilki i przypatrywała im się chwile.
Była nowa. Nie czuła się pewnie wśród nich. Podeszła więc do brzegu jeziora i wbiła wzrok w taflę niezamarzniętej wody.

Visse

Wbiegł do tego miejsca, według wskazówek Kaisy. Mocno polubił tę waderę. Miała poczucie humoru, jak również 'częstowała' innych dobrymi radami. Położył szaraka na podłożu. Czekał na wilczycę.

Lydia

Wychyliła zza pobliskiego drzewa. Rzuciła okiem na okolicę po czym położyła się w cieniu i rozleniwionymi, zmrużonymi oczyma obserwowała inne wilki. Rozmyślała jak zmieni ją pobyt w tym miejscu.

Visse

Spostrzegł waderę o rdzawym odcieniu sierści, o ile tak można tę barwę nazwać. Siknął jej mimowolnie łbem. - Gdzie ta Kaisa? - pomyślał bacznie obserwując tyły.

Kaisa

Przybyła nad jezioro z Arianą, trzymaną w pysku za kark. Położyła ją delikatnie na ziemi i rozejrzała się po miejscu, do którego przyprowadził je Visse.