Złote Jezioro

Visse

- No jesteś. Co z nią? - zapytał z troską wpatrując się w szczenię. Widać było, że cierpi. - Zając leży tutaj. - wskazał jej łapą.

Kaisa

Westchnęła, patrząc na małą. - Jest potwornie wycieńczona - powiedziała i podeszła do jeziora. Zanurzyła w nim łapę, by zwilżyć swoją sierść zimną wodą i potarła nią lekko pyszczek szczeniaka. W tej chwili to był chyba jedyny sposób, by do pyszczka Ariany dostało się choć kilka kropel orzeźwiającej wody.

Lydia

Też skinęła łbem, acz widziała, że wilk jest zajęty już czymś innym. Przez chwilę obserwowała zaistniałą sytuację, lecz po chwili jej zainteresowanie osłabło. Przeturlała się na grzbiet i patrzyła w niebo, szukając tam... no właśnie, czego? Sama tego nie wiedziała, ale przeczuwała, że być może niedługo coś się zmieni na lepsze. Tymczasem zrobiła się senna, ziewnęła i przymrużywszy oczy zaczęła zapadać w drzemkę.

Ariana

Maleństwo pisnęlo i przebudzilo się, ale było za słabe żeby poruszyć się i odpowiedzieć, ale wzrokiem dziękowało za pomoc i czuło wobec nich wielką miłość , jakby oni byłi jej rodziną.

Visse

- Mam w czymś Ci pomóc? - zapytał kładąc się tuż obok maleństwa. Starał się swoim ciałem jakoś je ogrzać. Wprawdzie uważał, że zima nie była w tym roku taka sroga, aby zziębić malucha na kość.

Kaisa

- Po prostu bądź przy niej. Teraz to chyba jedyny sposób na pomoc małej w odzyskaniu sił - odpowiedziała i wzięła do pyska zająca, którego upolował Visse. Upuściła go niedaleko małej i oderwała niewielki kawałek mięsa. Położyła go tuż przy pyszczku szczeniaka.

Visse

Przytaknął tylko łbem. Leżał wyprostowany, czujnie obserwując każdy jej ruch. Cieszył się, że w końcu mógł się na coś przydać.

Ariana

Maleństwo spojrzało na kawał mięsa i zaczęła językiem dotykać, aż odechciało jej się jeść. Nauczona była do mleka , nie do mięsa, ale próbowała. Wysunęła ponownie język i mimo to słaba chwyciła mięso, ale nie potrafiła urwać kawałka, więc pisnęło.

Carly

- Ała - wydobyło się stęknięcie z ośnieżonych krzaków.
Z nich wyszłam moi, zrzucając z futerka ostre gałązki. Gdy zauważyłam brata, moja radość była co nie miara.
- Siemasz braciak - podeszłam do niego, siadając.
Popatrzyłam na szczenię, a potem na Kaisę. Wzrok utkwił w bracie.
- Twoje? - zapytałam, machając ogonem.

Kaisa

Usłyszawszy pytanie przybyłej wilczycy, jedynie zastrzygła uchem, obrzucając ją badawczym spojrzeniem. Nie miała zamiaru się wtrącać. Pochyliła się nad szczeniakiem. - Musisz spróbować ugryźć ten kawałeczek - powiedziała do Ariany. - Pewnie Twoja mam karmiła Cię mlekiem, ale tutaj nikt nie będzie mógł tego robić. Najwyższa czas przerzucić się na mięso.

Visse

- Nie, nie. No coś ty! Niby z kim? Z powietrzem? - zakpił. Nie lubił drążyć tematu szczęniąt, jednak kiedy miał się przydać nie ignorował tego. Westchnął wbijając wzrok w podłoże. Dalej leżał jak posąg obok malucha.

Lydia

Nagle się obudziła. Przez chwilę zastanawiała się gdzie jest. Rozejrzała się i uspokoiła. Jezioro. Jest bezpieczna. Odetchnęła i pomyślała, "Na zorzę, jak długo tu już leżę?". Ziewnęła przeciągle i wstała. Jeszcze raz rzuciła okiem na okolicę, odwróciła się i odeszła.

Carly

W duchu zaśmiałam się. Patrzyłam na szczenię. Zastrzygłam uchem, myślami błądząc gdzieś po sprawach partnerskich. Uniosłam pysk ku niebu, z którego leciały powolutku, tyci tycie płatki śniegu. Mimo to nie traciłam dobrego humoru.
- Aha - mruknęłam z uśmiechem.

Visse

Milczał, nie wiedział co ma powiedzieć. Widział w oczach siostry, że chciała mieć szczenięta. Westchnął cicho, patrząc przed siebie.

Carly

Spojrzałam jeszcze raz na szczenię, po czym na brata. Obeszłam go dookoła. Usiadłam przed nim, patrząc na niego z cwaniackim uśmieszkiem.
- A Ty cwaniaczku, masz kogoś na oku? - zapytałam z chytrym wyrazem twarzy.
Przy tych słowach wiatr rozwiał moją grzywkę.

Visse

- Owszem, mam. - powiedział z nieukrywaną radością. Ah, jego serce nareszcie mogło bić dla kogoś. Cieszył się niezmiernie z tego.

Carly

- Jakaż to? - nim brat mógł się obejrzeć, leżałam na podłożu, patrząc na niego błagalnym wzorkiem - Zdradź mi, jakaż to?
Machałam ogonem, wyczekując w niecierpliwości odpowiedzi. Nasza rodzinka się powiększy, ah!

Visse

- Beta wody, Paige. - szepnął, żeby mogła go dobrze usłyszeć. Schował pysk w łapach, aby nie zauważyła jego rumieńców. >D

Carly

Z pyska Carlysiowatej wydał się donośny pisk.
- Boże, będę miała Paii w rodzinie! - znalazłam się kilka centymetrów od brata.
Moje wesołe oczy patrzyły na niego jak na ósmy cud świata.
- Nie wierzę, jej~! - piszczałam oczywiście.

Ariana

Maleństwo spojrzalo z zaciekawieniem na Kaisę , i chwyciło kawałek mięsa i zaczęło rzuć. Kiedy skończyło wtuliło się w tą dorosłą wilczycę i zasnęło przy niej Kaisie i przy nim Visse.