Zwykłe jezioro

Lauri Iloinen · Wysłany: Sob 19:08, 12 Mar 2011 Temat postu:

- Kiedyś na pewno poradzisz sobie całkiem sama z taką dużą zwierzyną. Wystarczy trochę wprawy - powiedział i usiadł. Właściwie to wcale nie był głodny, toteż pozostawił całą sarnę Sachiko. Na pewno nie będzie w stanie jej zjeść za jednym razem, lecz przynajmniej później nie będzie musiała polować.

Sachiko · Wysłany: Sob 19:14, 12 Mar 2011 Temat postu:

Spojrzałam na Lauriego niepewnie. Nie chciałam zaczynać, przecież to on najwięcej zrobił żeby złapać tą sarnę i jakby nie patrzeć był starszy, więc jemu należał się pierwszy kęs. Przynajmniej tak mnie zawsze uczono. Ja z natury byłam niejadkiem, ale teraz to co innego.
-Nie jesz? - zapytałam jakoś tak.. smutno. Przecież, u licha całej tej sarny to ja nie zjem w tydzień, a wtedy to ona już będzie nieświeża. Poza tym, jutro znów chciałam polować, bardzo mi się to spodobało.

Lauri Iloinen · Wysłany: Sob 19:19, 12 Mar 2011 Temat postu:

- Na razie nie, nie jestem głodny. Ale trochę później chętnie - odpowiedział. Przecież nie będzie wpychał sobie na siłę do żołądka sarniego mięsa, nie? Dodał. - Jedz, jedz.

Sachiko · Wysłany: Sob 19:25, 12 Mar 2011 Temat postu:

-Okej. - powiedziałam tylko nie chcąc przedłużać i nachyliłam się nad sarną. Nie myśląc dłużej o niczym zabrałam się do jedzenia - nie trwało to długo, najadłam się do syta kilkoma średniej wielkości kawałkami.
-Mmm, pyszne! - uśmiechnęłam się, mówiąc to. Naprawdę mi smakowało. Może dlatego, że nic tak bardzo nie smakuje, jak coś, co się samemu upoluje? No, miałam też dużą satysfakcję. -Wiesz co? Dzięki, że mi to wszytko pokazałeś, inaczej bym chyba umarła z głodu. - dodałam po dłuższej chwili namysłu.

Lauri Iloinen · Wysłany: Sob 19:31, 12 Mar 2011 Temat postu:

- Na pewno nie - odpowiedział ze śmiechem. Sachiko chyba przeceniała tę pomoc Lauriego. - Prędzej czy później samej udałoby ci się coś upolować, chociażby coś niedużego. Przecież nie jesteś już malutką, bezbronną dziewczynką.

Sachiko · Wysłany: Sob 20:10, 12 Mar 2011 Temat postu:

Na pewno nie przeceniałam, przecież poświęcił mi tyle czasu. Ale nie ma się o co licytować, i tak byłam mu bezgranicznie wdzięczna. Jak dotychczas zdobył moje zachowanie i przyjaźń, to pewne.
-Już nie... - powtórzyłam za nim pogrążając się w chwilowym zamyśleniu. Faktycznie, z dnia na dzień byłam coraz doroślejsza, to było widać. Już nie byłam tą samą wilczycą co kilka tygodni temu, gdy przybyłam do krainy. Patrzyłam na świat z zupełnie innej perspektywy i śmiało można powiedzieć, że byłam optymistką.

Lauri Iloinen · Wysłany: Sob 20:17, 12 Mar 2011 Temat postu:

Popatrzył na Sachiko i zaśmiał się w duchu. Wyglądała jak morderczyni.
- Dobrze by było, gdybyś wybrała się teraz do jeziora i wyczyściła sierść. Z tymi plamami sarniej krwi nie wyglądasz zbyt zachęcająco - powiedział.

Sachiko · Wysłany: Sob 20:23, 12 Mar 2011 Temat postu:

-Ah, no tak. Zapomniałam. - zasmuciłam się na chwilę. Teraz wyglądałam co najmniej jak seryjny morderca z horroru. -A w którą stronę idzie się na jezioro? - zapytałam po chwili. Moja orientacja w terenie naprawdę była niewielka.

Lauri Iloinen · Wysłany: Sob 20:27, 12 Mar 2011 Temat postu:

Lauriego zaskoczyło to pytanie. Rzeczywiście, orientacja Sachiko w terenie była bardzo marna.
- Nie pamiętasz? Musisz przeskoczyć tamte krzewy - tu wskazał ruchem głowy rosnące nieopodal chaszcze. - Potem wystarczy, że będziesz szła w stronę przeciwną niż drzewa. Iść z tobą, żebyś nie zabłądziła?

Sachiko · Wysłany: Sob 20:47, 12 Mar 2011 Temat postu:

No tak, zupełnie zapomniałam, że byliśmy przy jeziorze wcześniej. Ale teraz chciałam odwiedzić jakieś inne.
-Nie, dziękuję. I tak wystarczająco mi pomogłeś. - powiedziałam spokojnie podnosząc się z ziemi. Już i tak wystarczająco dużo czasu spędziliśmy w swoim towarzystwie i chociaż bardzo polubiłam Lauriego teraz byłam najzwyczajniej w świecie zmęczona i nie chciałam, aby wilk znów nie mógł zasnąć przez całą noc.
-Do zobaczenia i jeszcze raz dzięki. - powiedziałam posyłając mu pożegnalny uśmiech. Szybko zniknęłam za krzakami idąc w wyznaczonym kierunku.

Lauri Iloinen · Wysłany: Nie 22:33, 13 Mar 2011 Temat postu:

- Do zobaczenia - odpowiedział. Zapewne gdyby Sachiko powiedziała mu, dlaczego tak nagle postanowiła odejść, on nie zrozumiałby tych pobudek. Bo cóż było skłaniającego do odejścia w tym, że spędzili ze sobą dużo czasu? Kiedy Sachiko zniknęła z zaroślami, on wstał i wziąwszy to, co zostało z sarny, ruszył ku swemu legowisku.

Axella · Wysłany: Śro 20:52, 16 Mar 2011 Temat postu:

Axella weszła na teren owego jeziora, było tu dość miło. Wyciągnęła łapy na przód i ziewnęła. Podeszła do brzegu i przyglądała się swojemu odbiciu w wodzie.

Wilczur · Wysłany: Śro 20:53, 16 Mar 2011 Temat postu:

Przyszedłem tu i położyłem się koło wody. Spojrzałem w niebo i ujrzałem robaczka, który szedł w stronę wody. Ciekawy był. To tylko robaczek, ale i tak jest ciekawy. Zobaczyłem waderę, która przyglądała się w wodzie.
- Hej, jestem Wilczur.- Powiedziałem do wadery.

Axella · Wysłany: Śro 20:57, 16 Mar 2011 Temat postu:

Odwróciła się do wilka zmierzyła go wzrokiem
-witaj- rzekła z uśmiechem na pysku.
-miło mi, Axella jestem.

Wilczur · Wysłany: Śro 20:59, 16 Mar 2011 Temat postu:

- Co u ciebie?
U mnie w końcu nic nie było. Więc miałem nadziej, że nie zada mi tego samego pytania.

Axella · Wysłany: Śro 21:26, 16 Mar 2011 Temat postu:

-Dobrze dzięki.-odpowiedziała.
-Jak Ci na imię?- spytała ciekawa jego osobą. Machała ogonem zbierając cały kurz z podłoża.

Wilczur · Wysłany: Śro 21:29, 16 Mar 2011 Temat postu:

- Już ci mówiłem, Wilczur. Ale nie szkodzi. Miło mi cię poznać Axella... Ładnie tutaj, nie?
Spoglądałem w oczy Axelli. Były ładne i świeciły się.

Axella · Wysłany: Śro 21:34, 16 Mar 2011 Temat postu:

-Ah- puknęła się łapą w łeb
-Zapominam o rzeczach które mi przed sekundą wypowiedziano.- Zaśmiała się.
-Tak, nawet ładnie.-odpowiedziała
Zobaczyła że wilk patrzy w jej stronę, uśmiechnęła się do niego serdecznie, po czym spojrzała przed siebie...

Wilczur · Wysłany: Śro 21:36, 16 Mar 2011 Temat postu:

- Opowiesz mi coś o sobie?- Zapytałem Axelle, machając ogonem i nie spuszczając z niej wzroku. Nabrałem powietrza i schowałem swoją nogę pod łapami.

Axella · Wysłany: Śro 21:43, 16 Mar 2011 Temat postu:

Spojrzała na Wilczura, ona nie lubi za bardzo opowiadać o sobie.
-Wiec wiesz jak mam na imię. hm.. jestem z Watahy Nocy, nie mam rodziny ale za to mam mnóstwo przyjaciół i ciągle mi ich przybywa. A co do charakteru... dowiesz się jak mnie bliżej poznasz- uśmiecha się chytrze.