Podmokła łąka - bagniska

Seele

Wilczyca popatrzył na niego i zrobiła dziwną minę. - Jednak teraz, sądzę, że to za wcześnie. Niech znajdzie sobie kogoś, dopiero wtedy możemy jej to powiedzieć. - powiedziała po chwili namysłu. Trochę ją to stresowało, ale nie będzie się tym przejmować. Skoro jest to historia skończona, to skończona.

Massacre

-Jak sobie życzysz, moja droga Seele.- oznajmił przekonująco i wtulił się w przeźroczyste ciało wadery.
-Może niedługo będę kimś więcej niż tylko duchem...- rzekł sobie w myślach, ot sam do siebie.
Seele mogła mieć podstawy do takiego myślenia. Massacre, gdyby nie ona... To zapewne od razu by jej powiedział o tym, że jest z Seele. Lepiej będzie tak jak oznajmiła duszyczka.
-Ale czy to znaczy, że... Jesteśmy już razem?- zapytał, jakby jeszcze się wahał czy aby na pewno Seele chce z nim być.

Seele

Wilczyca przeniosła wzrok na basiora. - To już mój drogi zależy od ciebie- powiedziała spokojnie i uśmiechnęła delikatnie. - Kimś więcej?-pomyślała, lekko zdziwiona. No cóż, wielu rzeczy, jeszcze o sobie najprawdopodobniej nie wiedzieli. To się jednak da zmienić.

Massacre

-Kocham Cię.- wypowiedział te magiczne dwa słowa, które myślał, że już zapomniał jak brzmią. A jednak! W duszy basiora nie zanikły do końca więzy łączące go z ukrytymi uczuciami, które jak sądził... Zanikły wraz z jego śmiercią.
Gdy wadera jakby pytająco spojrzała na niego, co do tego kim może zostać, uśmiechnął się.
-Zawsze chciałem zostać Władcą Świata Zmarłych i Dusz. Mam zamiar ubiegać się o ten tytuł.- oznajmił jej z lekkim zdenerwowaniem.
Bo czy uda mu się zostać władcą tak rozległych krain, gdzie żywa łapa nie mogła stanąć tam gdzie nie powinna? To duże brzemię.

Seele

- Ja ciebie też kocham.- powiedziała z uśmiechem rozglądnęła się dookoła. - Bardzo się cieszę, z tego powodu. Trwożylibyśmy niezłą parę! Pośrednicza Dusz i Władca Świata Zmarłych i Dusz.- dodała i zaśmiała się cicho. Zamknęła na chwilę ślepia.

Massacre

Duch basiora uśmiechnął się.
Zaiste, wyglądałoby to tak jak w średniowieczu. Król i Królowa Świata Zmarłych...Prawie jak w bajce, ale... Martwej bajce.
Gdy wadera przymknęła ślepia, samiec pomuskał ją swym pyskiem po policzku, a następnie pocałował duszyczkę w czoło.
-Nie ważne co się będzie dziać, nie ważne gdzie będziemy żyć. Zawsze będę u Twego boku.- oznajmił jej, jakby chciał ją uświadomić, że jego uczucia mimo iż pochodzą od ducha, to są... Prawdziwe.

Seele

Dusza uśmiechnęła się, jednak wciąż nie otwierała oczu. - Dziękuję ci, za te miłe słowa.- powiedziała i machnęła ogonem. Czyżby życie pośmiertne nabierało barw? Jak najbardziej. Zaśmiała się cicho i znienacka pocałowała basiora w policzek, uśmiechając się delikatnie.

Massacre

Śmierć to tylko kolejny epizod innego, możliwe, że lepszego życia.
-Zapewniam, iż twoja dusza nie będzie już samotna. Zaopiekuję się Tobą.- oznajmił szeptem. Nie chciał bowiem burzyć spokoju wadery.
Wtulił się w nią mocno i westchnął. Rozmyślał sobie o tymże związku.
Czyżby byli pierwszą taką "nietypową" parą w tej krainie? Któż to wie... Dla samca liczyło się szczęście jego wybranki... Wieczne szczęście...

Seele

Seele również wtuliła się w basiora, uśmiechając się szeroko. Czuła się wspaniale, jak jeszcze nigdy. Kiedy tak się do niego tuliła, przypomniała sobie stare dobre czasy, spędzone z jej byłym partnerem. Nie wiedziała co się z nim stało. Zaginął jakieś 2 lata temu? Trzymam cię za słowo.- powiedziała półszeptem i zastrzygła uchem. A masz może jakąś rodzinę?- spytała i odchyliła się od niego, patrząc mu prosto w oczy.

Massacre

Rodzina... Tak... To pytanie wywołało lekki smutek w ślepiach basiora.
-Jedyny członek rodziny, który jeszcze żyje, to mój brat... Mort.- odpowiedział pokrótce.
Rodzice zmarli, gdy Massacre był jeszcze młodym wilkiem. To kolejny powód, dla którego nie wróciłby za żadne skarby do krainy zwanej Naggaroth...
-Zawsze chciałem mieć własną rodzinę, ale... Teraz już za późno. Moje ciało gnije teraz pośród łąk i polan... A ja jestem tylko bytem niematerialnym.- Wtulił się jeszcze mocniej w przeźroczystą powłokę duszyczki.
To było jego brzemię. Te wszystkie wspomnienia.

Seele

- Oh, przepraszam, że o to pytałam.. Nie chciałam, wybacz..- powiedziała i pokiwała łbem. Jego rodzice zmarli.. Dusza zaczęła się zastanawiać, jej rodzice. Żyją? Czy nie żyją? Nie wiedziała, ciężko jest się być wygnańcem, za uratowanie czyjegoś życia.. Tego do teraz nie mogła pojąć. Młody chłopiec potrzebował pomocy, ona mu pomogła, człowiekowi.. A teraz? Teraz, nie wie jaki jest los jej rodziny oraz stada.

Coś tu stylistycznie nie gra, nie uważasz? ;)
~ Taharaki

Massacre

Massacre wysilił się na uśmiech.
-Nie, nie... Nie masz za co przepraszać. Masz prawo wiedzieć.- rzekł ciepłym tonem.
-A Twoja rodzina?- zapytał, ale wiedział, że nie może się spodziewać czegoś "przyjemnego". W sumie to nie wiedział po co o to pyta. On miał już swoją rodzinę, wymarzoną, Seele.

Seele

Wadera zamyśliła się na chwilkę. - Moja rodzina... Nie mam pojęcia, czy wciąż żyje, czy też nie. Pamiętam, że byłam jeszcze nieletnia, jak mnie wygnali, za to, że ocaliłam młodego człowieka. Był bezbronny i w ogóle, więc mu pomogłam. Jednak jak się później okazało, było to surowo zakazane.. Nie dość, że mnie wygnali, to miałam jeszcze rany cielesne..- powiedziała i uśmiechnęła się delikatnie. Przeszłość, nie ma już nic wspólnego z przyszłością, dlatego też, nie będzie się nią zamartwiała. Co było to było, co ma być to będzie.

Massacre

Mass nie powiedziałby, że współczuje. Co po tym współczuciu waderze? Nic.
-Rozumiem... Każdy ma swoją złą przeszłość. Choćbyśmy chcieli zmienić jej bieg... Nie da się cofnąć tego, co już nastąpiło.- wydukał powoli, jakby z przekonaniem, iż potrafi oszukać własną przeszłość.
-Teraz masz mnie, najdroższa Seele. Cieszę się, że mogę żyć u Twego boku.- oznajmił jej, kładąc pysk na jej plecy.

Seele

Wilczyca milczała. Teraz, właśnie w tym momencie, powróciły jej wszystkie wspomnienia. Jak została wygnana, zakochała się i miała partnera, później jej partner gdzieś przepadł, a na koniec tego wszystkiego oddała za kogoś życie. Teraz praktycznie, jako duch, zaczyna się wszystko od zera. Machnęła swym ogonem, raz, dwa, trzy razy i uśmiechnęła delikatnie.

Massacre

Samiec nie wiedział, czy powiedział coś złego, że wadera milczała. Nadal był wtulony w Seele i tylko myślał, czy te chwile spędzone razem, to czasami nie jakiś sen na jawie? On także teraz nie odezwał się, postanowił, że potrwają chwilę w milczeniu.

Seele

Wadera machnęła w końcu ogonem i zrobiła poważną minę, odchylając się do tyłu i siadając. - Czemu powiedziałeś jej o nas? Rozumiem cię, rozumiem twoją sytuację, rozumiem wszystko..- powiedziała spokojnie. - Obiecałeś mi, że z tym poczekamy- dodała i uśmiechnęła się delikatnie. Mówiła tak jak zawsze, nie podnosiła tonu, bo za co? Nie była na nikogo zła, ani nic, jednak chciała wiedzieć, co go do tego czynu skusiło.

Massacre

Samiec uśmiechnął się życzliwie w stronę Seele.
- Wiesz, musiałem jej to i owo wyjaśnić. Myśl o tym, że ona nadal coś do mnie czuje, była nie do zniesienia. Pora by znalazła sobie kogoś, kto się nią zaopiekuje. Wiem, że to rozumiesz i wiesz też, że mam rację. Tak nie mogło być. Im dłużej byśmy czekali, tym gorzej by to wypadło. - oznajmił przekonującym tonem.
Mass wiedział co mówi. Problemy trzeba rozwiązywać natychmiast, a nie czekać, aż się rozrosną i nabiorą rozmachu.
- Wybacz, że złamałem obietnicę, ale... Po prostu tak podpowiadało mi sumienie. Możesz mnie za to ukarać jak tylko chcesz, ale i tak będę Cię kochał! - rzekł z premedytacją.
Może i zasłużył na karę, ale zasłużył też na zrozumienie.

Seele

Dusza zaśmiała się i zamrugała kilkakrotnie.
- No coś ty! Za co mam cię karać? Postąpiłeś jak uważałeś.- powiedziała i machnęła łapą. Wtedy wyszła na idiotkę, no i cóż się na to poradzi? Oblizała wargę i popatrzyła na basiora, z jeszcze szerszym uśmiechem.

Massacre

- Wybacz, jeżeli zawiodłaś się na mnie. Nie potrafiłem trzymać tego w tajemnicy do czasu, gdy nadeszła by ta odpowiednia pora... - oznajmił ze spokojem.
Popatrzył na Seele swymi czerwonymi ślepkami.
- Kochasz mnie jeszcze? - zapytał ot tak. Chciał wiedzieć, czy aby na pewno między nimi jest wszystko okej.