Podmokła łąka - bagniska

Taimi · Wysłany: Śro 16:49, 19 Mar 2014 Temat postu:

Taimi powoli pokręciła brązowym pyszczkiem. Jej szarobure oczy spoczęły na głowie smoka, ogon poruszył się nieco. Nie mógł mieć kompleksów. Ona sama ostatnio przez chwilę była mrówką i czuła, że smok wcale nie ma jeszcze najgorzej.
- Masz do obrony ogień, skrzydła, szpony, kły, potężny ogon i zręczność. A ja? Jedynie zęby i pazury. Wcale nie odeprę łatwiej ataku, a i wilki na pewno mają więcej nieprzyjaciół niż mityczne gady - powiedziała spokojnie, uśmiechając delikatnie. Taka była Taimi: we wszystkim starała się dostrzegać nie tylko wady, ale także i zalety. Wszystko ma dwie strony, zarówno dobre jak i złe. Po co skupiać się na tych drugich?
- W wichurę ciężko też utrzymać się nam, wilkom, na podłożu - dodała jeszcze, swobodniej się kładąc, nieco na boku.

Anubis · Wysłany: Czw 11:04, 20 Mar 2014 Temat postu:

Smok kiwnął głową.
Zionął małym płomykiem ognia.
- Jako taki smok - Mówiąc taki przednimi łapami pokazał siebie - Mam bardzo małe płuca, co mi nie daje możliwości na długie zionięcie ognie. Mój wróg, jeśli takowego będę miał, w czasie mojego ponownego wezbrania powietrza, już może mnie złapać i skutecznie obezwładnić.
Smok kłapnął na mokrym podłożu, nie bardzo przejmując się mokrymi łuskami. Zaśmiał się cicho.
- Potężny ogon? Niewiele grubszy od twojej łapy - Powiedział unosząc czerwony ogon. Nie miał kompleksów, tylko po prostu uświadomił sobie prawdę. W ramach wielkiego niebezpieczeństwa, nie zatrzyma na długo wroga...
- Po za tym mam 500 lat i już nie umiem tak szybko startować z miejsca jak kiedyś - Powiedział ciszej składając skrzydła delikatnie, aby błona na skrzydłach nie pękła, ani się nie przedziurawiła.

Taimi · Wysłany: Czw 19:07, 20 Mar 2014 Temat postu:

- Może więc wystarczy nie robić sobie wrogów? W końcu nie podpada się bez konkretnego powodu, a w Tobie widzę na tyle spore pokłady inteligencji, że nie wydaje mi się, abyś komukolwiek celowo robił wbrew - powiedziała powoli, delikatnie uśmiechając się do smoka. Ona sama nie miała żadnej władzy nad żywiołami - poza czerpaniem siły witalnej z wody i tworzenia totemów.
- Grubszy, nie grubszy - ale doskonale umięśniony oraz pokryty łuskami czy kolcami. Mnie byle kto walnie w łapę i mamy krwawiącą i ropiejącą ranę. Ja połowy tysiąclecia nie dożyję nigdy - więc ja to dopiero w Twoim wieku miałabym kłopotów zdrowotnych co nie miara! - zażartowała, jednocześnie mając przed oczyma siebie jako ducha, a potem jako rozpadające się zombie. Cóż, ten etap miała już za sobą...