Polana pełna kwiatów!!!

Balaa

Usiadła i rozejrzała się po łące. Spuściła mordke i położyła sie wygodnie na grzbiecie

Athreyu

Nadleciała. Rozejżała się dookoła:
-Tylko wilki! No nic..-pomyślała. Wylądowała pośród czerwonych maków. Ich płatki wyglądały pięknie muskane promieniami słońca. Kolor ich komponował się z kolorem szumiącego zborza rosnącego nieoopodal. Smoczyca długo się temu przyglądała. Myślała jak to jest być kłosem kołyszącym sie na wietrze... Takie rozmyślania zawsze dawały jej dużo przyjemności-poczuć jak to jest być kimś innym, poznawać nowe rzeczy. Cóż, nie co dzień można zobaczyć coś, czego się nie widziało. Tak więc dziś był ten dzień. Athreyu zauważyła coś małego, pełzającego pomiędzy trawami. Było koloru lawendy, może troszkę ciemniejsze. Błyszczało w słońcu; Wyglądało na śliskie. Poruszało sie dość szybko, pozostawiając za sobą ślad, źdźbła trawy ułamane u nasady, lekko przechylone. Ślad ten wyglądał troche jak dróżka. Smoczyca zatrzymała stworzonko pokładając przed nim koniec swojego ogona. Wtedy ono skęcało i obierało inny kurs. Wtedy Athreyu robiła to samo-i w kółko i w kół i w kółko. Za szóstym razem zwierz wpełzł pod kępkę bukszpanu, w nadziei, że tam natrętna osoba ni będzie mu przeszkadzać. Jednak smoczyca tylko czkała kiedy stoworzonko sie wynurzy. Gdy tylko wystawiło swój mały łepek, zaświciło drobnymi, czarnymi oczami Athreyu pochwyciła je zwinnym ruchem łapy. Zbliżyła je do pyska. Głębij mu sie przyjżała-ów stworzonto miało owalny, podługowaty tłów, okrągłe oczka wielkości ziarnka kukurydzy, sześć par. Miało tez diwną błonę na końcu ogonka, ciągnącą sie wzdłuż jej boków. Było wielkości większego kamienia. Smoczyca już miała zamiar j spróbować, wystawiła język, żeby ulizać-niewiele wyczuła, ale zdecydowała się je skosztowć. Gdy lekko rozchyliła paszczę ukazały się jej białe kły. Wtedy stworzonko wyskoczyło jej z łapy na ziemię i sie w nij zakopało. Zabawa sie skończyła. mimo to, Athreyu została nadal, obserwowała wilki.

Nedra

Łypnęła na Balę i Athreyu. Westchnęła cicho i rozejrzała się znów.

Athreyu

Zatrzepotała skrzydłami. Wypuściła z pyska obłok białego dymu. Miała wrażenie, iż ktoś na nią patrzy. Jednak długo nad tym nie myślała-zaczęła kopać dziurę, żeby odnaleźć fioletowe stworzonko. Burczało jej w brzuchu:
-Choć maleńki, jestem głodna!
Kopiąc oblizywała się na samą myśl o tłustym robaczku. Nie gustowała w pokarmach mięsnych, taki robaczki jadała rzadko. W końcu przestała. Kopanie ją zmęczyło. Położyła się.
Owinęła parę maków językiem i nicym żyrafa ściągnęła z nich płatki i listki. Przeżuwała je powoli, delktując się każdą kropelką smaku tych pięknych, wiosennych kwiatów.

Balaa

Przeturlała sie na brzuch kładząc głowe między przednie łapy.
-Mam na imie Balaa!
Zwróciła się do czarnej wilczycy.

Athreyu

Zajadała się kwiatami. Po chwili zorientowała się, że wyjadła już wszystkie maki. A iż były jej przysmakiem, nie miała zamiaru jeść niczego innego//Foch!//Smoczyca obraziła sie na matkę naturę...Czasami miała takie okropne humorki. Zaczęła deptać trawę dookoła siebie, nie tylko trawę zresztą. Żadna roślinka nie ukryła sie przed jej ciężkimi łapami. Wbrew pozorom, była ona dość silna. Z dalka wyglądało to jakby dostała kręćka, może jakby ją coś opętało. I tak nie była zła tylko na matkę naturę. Na wszystkich innych dookoła też. Już sama nie wiediała o co. Jej oczy była czerone, ba wydawało się że płoną! Teraz już nie niszczyła ze złości, tylko dla przyjemności//O, kurka! Nienawidzę, jak mi sie cos tak rymuje ;// Tratowała wszystko na swojej drodze; cały czas sie uśmiechała. zostawiała za soba kłęby dymu. Nagle zaczęła robić coraz to większe susy, jakby chciała sie rozpędzić-i tak tez było. Po chwili wzbiła sie wysoko w powietrze. Nadal wydawało sie że ja cos opętało. Ale nagle skrzywiła się, wydawało sie, że odpływa wzrokiem. Zamkneła oczy. Jj ciało stało sie bezwładne. Spadała. Leciala jakby skrecona w pół. Z hukiem upadła. Wydawało sie, że ziemia sie zatrzęsła. Leżała jakiś czas. Próbowała sie podnieść, jadak z braku sił zdążyła tylko wyszeptać ochrypłym głosem:
-Nig-g-gdy więęęcej...

Nedra

Spojrzała na wilczycę. To do niej? Chwila dezorientacji.
- A ja Nedra..? - powiedziała niepewnie i uśmiechnęła się mimowolnie.

Ryemi

Wtargnęła lotem błyskawicy. Zastrzygła uszami i zaczęła rozglądać sie dookoła. Ujżała dwie wilczyce. Przez chwilę myślała, że nie ma tu nikogo więcej. Nagle ujżała rozdeptane kwiaty. Zdziwiło ją to. Poszła ich śladem. Nagle krzyknęła:
-Smooook!!!
Zaczęła głośno dyszeć i pocić się na karku. Z niedowierzaniem patrzyła na nieruchome ciało. Nie spodziewała się, że smoki moga być takie ogromne. Mała wadera była nie większa niż łeb smoczycy. Obchodziła ja dookoła, obwąchiwała. Stanęła przy jej pysku. Położyła łapkę na jej nosi, by sprawdzić, czy oddycha.

Athreyu

Smoczyca spojżała na małego szczeniaka. Dmuchnęła mocno, gdyż ni mogła oddychać, gdy malec trzymał jej łapę na nosie.

Ryemi

-Aaaa!
Przestraszyła się. Odeszła troche dalej. Skrzywiona patrzyła w oczy smoczycy. Dziwnie sie czuła, ni odrzucało jej tak, jak od innych smoków.

Athreyu

-Nie bój się.-odpowiedziała ciepłym tonem głosu. -Nic Ci nie zrobię.
Rozłożyła skzydła. Usiłowała się podnieść. Wydawało się, że ma łapy z waty. W końcu udało jej sie usiąść. Mogła lepiej przyjżeć się wilkowi.

Ryemi

Przechyliła łepek nieco w prawo i spytała:
-Dłaczego mi sie tak przyglądasz?
Spojżała smoczycy prosto w oczy. Miała wrażenie, że jest smutna.
-Coś Cię gryzie?-powiedziała łagodniejszym tonem.

Athreyu

-To co zdarzyło sie przed chwilą...A, z resztą!-machnęła łapą. Próbowała sie wyprostować, ale była na to za słaba.
-Jak cię zwą, maleństo?

Ryemi

-Ryemi...A ciebie?-spytała niepewnie. Mimo iż smoczyca wyglądała na przyjazną, nadal sie jej bała.

Athreyu

-Athreyu. Ale wiele mnie tu nie zna...-urwała. Na jej twarzy pojawił sie lekki uśmieszek.
-Jestes pierwszą osobą, z która rozmawiam tak długo.
Teraz zciszyła nieco ton:
-Wiem, może długo sie nie znamy, ale czy potowarzyszyła byś mi w drodze do lecznicy? -wtem słapała się za bok i syknęla z bólu.

Ryemi

-Boli Cię?-zapytała. "To chyba ja mam tu więcej charyzmy..."-śmiała sie w duchu.
-Dobrze. Moge ci potowarzyszyć.

//Teraz piszmy już w lecznicy, ok?//

Balaa

-miło mi!!!
powiedziała do Nedry

Nedra

- Mi również - kiwnęła łbem.

Djablo

Przybiegła do wilczyc.
-Cześć!!
Wykrzykneła rzucając się w strone Balii.
-Co tam u ciebie ciekawego Bala.
Podeszła do Balii,i szybkim ruchem pacła ją łapą.Odskoczyła szybko na bok skacząc wzrokiem to na Bale ,a to na czarną wilczyce.

Donn

//Ten avatar jest zajęty przez Hekate jak się nie mylę Bella16 i przy okazji twój nick jest niepoprawny, napisz do admina.//