Polana pełna kwiatów!!!

Kira

Kira, gdyby miała serce, właśnie teraz dostałaby solidnego zawału. Ostatecznie odchyliła energicznie głowę do góry, przez co zapewne zaryłaby w pień, ale przecież potrafi być niematerialna. c:
Otworzyła szeroko ślepia, po prostu milcząc. Przeżyła lekki szok, ale to w tej chwili mało ważna informacja, bowiem szybko się zrehabilitowała.
- Czego chcesz? - fuknęła, na powrót przybierając swoją pozę mhrocznego tsundere. Zamachała raz, może dwa, swoim nienaturalnie puchatym ogonem. Ot, przypomniało jej się, iż posiada coś takiego.

Boozer

Sham odkręcił głowę i zawisł sobie w powietrzu z tyłkiem nad głową, która z kolei była podpierana przez przednie łapy. Kochał tę pozę. ^^
- A jak myślisz? - spytał z bananem na twarzy.

Jaina

A Jai jakby była w zupełnie innym świecie, nie odzywała się niepotrzebnie, milczała. A to że milczała, nie znaczyło że nie ma nic do powiedzenia. Westchnęła patrząc przed siebie, nie zwracała uwagi na to, co działo się wokół. - A niech sobie rozmawiają, niech robią co chcą. To nie moja sprawa. - myślała sobie. Przymrużyła ślepia, ziewnęła przeciągając się. Nudziła ją ta sytuacja.

Hatsune

Hatsune przyszła na polanę. Wciąż miała podkulony ogon i opuszczoną głowę. Była wystraszona. Nosem dotykała każdego napotkanego kwiatu. W końcu stanęła na środku polany, podniosła łeb do góry i powoli się położyła. Głowę położyła na łapach i westchnęła cicho.

Beherit

Beherit kroczył powoli przez kwiecistą polanę, marszcząc nos za każdym razem, gdy w jego pobliżu pojawiła się większa kępka kwiatów. Drażnił go ten zapach. Zbyt mocny dla jego nosa. Przysiadł na chwilę, by odpocząć. Znów wrócił po długiej wędrówce.

Hatsune, masz trochę za szeroki avatar. Zmniejsz go do około 300 px.

Hatsune

Zauważyła innego wilka niedaleko niej. Przestraszona wstała i przeszła kawałek dalej aby nie przeszkadzać nieznajomemu. Znów się położyła i przymknęła oczy. Wsadziła nos w trawę, a łapami przykryła pyszczek. Była bardzo nieśmiała i bała się innych wilków...

Amija

Skrzydlata wilczyca powoli wkroczyła na usłaną kwieciem polanę. Do jej nozdrzy od razu dostał się mocny zapach rośłin. Zmarszczyła lekko nos. Nie powiem, lubiła kwiaty, ale zarazem ich nienawidziła. Za co ? Oczywiście za tę mocną woń. Spojrzała na żółtego basiora. Położyła się w wysokiej, zielonej trawie z dala od "natrętnych" roślinek. Ogon zamiatał okolicę, a wzrok wbiła w dal. Intensywnie nad czymś się zastanawiała.

Beherit

Spojrzał zdziwionym wzrokiem na biało-niebieską samicę, która odsunęła się od niego. Czyżby był aż tak... odrażający, że bały się go inne wilki. Położył siew wysokiej trawie, z dala od wszelkich kwiatków.

Hatsune

Znów westchnęła głęboko. Schowała się w wysokiej trawie nie chcąc aby ktoś ją widział, lecz trudno jest ukryć w zielonej trawie białe futro. Polizała łapy, przetarła nimi po uszach i nosie po czym podłożyła je pod pyszczek. Otworzyła jedno oko spoglądając wokoło.

Beherit

Obserwował z oddali zachowanie wilczycy z lekkim zdziwieniem. Rozumiał, że można być nieśmiałym, strachliwym... ale żeby aż tak? Chciał podejść do tej wilczycy, lecz nie chciał jej też wystraszyć. Położył rozłożyste skrzydła na miękkiej trawie. Spytał. - Czy wszystko w porządku?

Hatsune

Podniosła lekko łeb i spojrzała na wilka wystraszonym wzrokiem. Cichym głosikiem odpowiedziała na pytanie nieznajomego :
- Tak...
Lekko się podniosła, lecz wciąż leżała. Przyglądała się z uwagą rozmówcy...

Beherit

Nadal obserwował ją z uwaga. Dopiero teraz, gdy przestała się chować za trawą i przednimi łapami, Beherit mógł jej się przyjrzeć. - Na pewno? - zapytał ponownie. Jego ton był spokojny i wyjątkowo łagodny.

Hatsune

- Na pewno. Dziękuję za troskę...
Jej oczka błysnęły i uśmiechnęła się delikatnie. Zaryzykowała i spojrzała wilkowi w oczy. Założyła prawą przednią łapę na lewą. Była małomówna...

Beherit

Odwzajemnił uśmiech. Skoro wilczyca twierdzi, że wszystko w porządku, to nie będzie się dłużej narzucał. Wyciągnął przed siebie przednie łapy i położył na nich pysk. Jak miło, że tu docierał do niego tylko zapach murawy, żadnego dusznego smrodu kwiatów!

Hatsune

Znów się nisko położyła, tak, że przykrywała ją wysoka trawa. Przymknęła oczy. Odizolowała się od świata. Zaczęła zasypiać. Mlasnęła cicho i położyła głowę na łapach...

Beherit

Zmrużył leniwie ślepia, parząc gdzieś przed siebie. Wzrok utkwił w luce pomiędzy źdźbłami trawy, w której dostrzec można było granicę łąki i początek pobliskiego lasu. Cisza panująca na tej polanie bardzo mu odpowiadała. Wreszcie mógł odpocząć.

Hatsune

Była niespokojna, czuła smutek. Otworzyła ślepia i spojrzała na nieznajomego. To uczucie, gdy się do niej odezwał wcale nie groźnym tonem. Rzadko kto mówił do niej tak spokojnie. Cichutko, spokojnie poczołgała się w jego stronę. Położyła się na przeciwko niego nieśmiało spoglądając mu w oczy. Głowa nadal leżała na jej łapach...

Beherit

Usłyszawszy szuranie łapami po trawie, przeniósł wzrok swoich ciemnoniebieskich oczu z rosnących w oddali drzew na wilczycę. Uśmiechnął się do niej po raz kolejny. Obserwował ją w milczeniu, ciekaw, co jest powodem jej zbliżenia się.

Hatsune

Leżała spokojnie przed wilkiem cichuteńko "mrucząc" xD Jej wzrok wciąż był skierowany w stronę jego pyska. Mimo iż odważyła się na podejście, to nadal bała się, ze nieznajomy może jej coś zrobić. Leżąc z położoną głową i ogonem wzdłuż ciała oraz położonymi uszami okazywała szacunek wilkowi i w ten sposób pokazywała mu, że nie chce walki ani żadnego innego konfliktu.

Beherit

Zaśmiał się, podnosząc łeb z przednich łap. - Nie bój się tak już - powiedział. - Nie mam w stosunku do ciebie żadnych złych zamiarów.