Polana pełna kwiatów!!!

Reika

- Powróciłam do krainy, sprawdzić, co tam, jak tam - uśmiechnęła się delikatnie w stronę wilka.
Usiadła, odwracając głowę w stronę szarej, skrzydlatej wilczycy.
- Jestem Reika - kiwnęła pyskiem na przywitanie.
Oczywiście ją pamiętała znad wodospadu. Jednak chyba nie miały okazji się poznać.

Jerome

Otrząsnął się zaraz z pyłków kwiatowych, które osiadły na jego sierści. - Widzę, że już potrafisz latać. To musiała być moja zasługa. - wyszczerzył sie ukazując rządek białych kłów. Usiadł i ogonem zawinął się wokół łap. Amija najwyraźniej odcięła się od rozmowy.

Amija

Usłyszawszy głos wilczycy, Amija skierowała na nią swój wzrok. - Amija, miło mi. - przedstawiła się krótko z lekkim uśmiechem wymalowanym na pysku. Łapy podwinęła pod siebie, a ogon rytmicznie uderzał o zieloną murawę. Jednak po chwili znów zakryła pysk, gdyż mocny zapach natrętnych, kolorowych roślinek wypełnił jej nozdrza.

Reika

- Owszem. Spotkałam moją starą znajomą poza krainą, szamankę, która pomogła mi spełnić to marzenie. Teraz, na Twoje dawne życzenie, mogę Cię przewieźć - zaśmiała się cicho.
O tak, dokładnie pamiętała te słowa, wypowiedziane przez Jerome. Poruszyła uszami, potem ogonem. Wszystko z zadowoleniem, bardzo głębokim. Znów spotkała tego wilka. Przeznaczenie?

Jerome

Zmarszczył nos psikając głośno gdy pył z kwiatów dotarł do jego nozdrzy po czym opadł bez władnie na łapy. - Mnie? - uniósł jedną brew z cwanym uśmiechem. Wstając zrobił kilka kroków w jej stronę przystając przed samą wilczycą. - A dasz rade mnie unieść? - tak to było pytanie za 100punktów. Bo On w to szczerze wątpił. Przeznaczenie? Całkiem możliwe...

Beherit

Reika

- Pozory mylą... - uśmiechnęła się wyzywająco, jednocześnie słodziutko.
Przymknęła oczy, machnęła ogonem. Wyraz jej pyska mówił jedynie "Czyżbyś wątpił w moje możliwości?". Wyprostowała się, chcąc dodać sobie wzrostu. I tak wilk był naturalnie większy od niej.

Hatsune

Obróciła się na brzuszek, lecz źle wymierzyła odległość. Gdy już leżała normalnie ich nosy były oddalone od siebie o milimetry... Miku poruszyła łebkiem i ich noski się spotkały xDD Zawstydzona zrobiła kilka kroków w tył i schowała się w trawie kładąc sobie łapki na nos. Podkuliła ogon i zza palców nieśmiało popatrzyła na Beherita. Nie zrobiła tego przecież specjalnie, lecz czuła się winna ._.

Beherit

Zaśmiał się tylko, widząc reakcję Hatsune na to, co zrobiła. - Spokojnie, nic się nie stało - powiedział. To nic dla Beherita nie znaczyło. Owszem, Hatsune była uroczą wilczycą, ale za młodziutką zdecydowanie, by mogła mu się podobać.

Hatsune

Wciąż leżała w trawie chowając pyszczek łapkami. Nieśmiało odezwała się do Beherita :
- Ja nie chciałam... Przepraszam...
Podniosła się i znów zrobiła kilka kroków w tył. I jeszcze kilka, i przeszła kawałek, i już odległość między nimi wynosiła około 7m... Hatsune położyła się w trawie i zaczęła lizać łapki. Nawet nie odważyła się spojrzeć w stronę wilka. W ciszy leżała sobie i odpoczywała...

Beherit

Uśmiechnął się. - Ależ mówiłem już, naprawdę, nic się nie stało - rzekł. Wciąż leżał na trawie z położonymi na ziemi skrzydłami. Koniec jego ogona wciąż poruszał się lekko.

Mey

Mey wesoło przybiegła na łąke.Wyciągneła w górę szyje i zamkneła ślepia.Wdychając zapach kwatów machał energicznie puszystym ogonem.Biały motylek delikatnie musnoł jej ucho.Otworzyła oczy i rozglądała się za motylem.Motyl przeleciał nad jej czołem i przysiadł na kącówce ogona.

Hatsune

Wciąż nieśmiało, spojrzała w stronę Beherita. Miała smutny wyraz twarzy a jej niebieskie oczy nie wyglądały wesoło.. Jego uśmiech i głos dziwną mocą przyciągał Miku. W jego towarzystwie czuła się bezpieczna... Opuściła głowę, podkuliła ogon i podniosła się. Zrobiło jej się trochę głupio, ale podeszła do Beherita.. Nie mówiąc nic położyła się obok niego z głową na łapkach. Uszy miała położone. Spojrzała kątem oka na wilka i westchnęła głęboko...
- Nie jesteś na mnie zły..?
Zapytała cichutko podnosząc delikatnie łebek. Patrzyła mu w oczka...

Beherit

Zamachał wesoło ogonem. Znów posłał jej uśmiech. - Oczywiście, że nie jestem na ciebie zły. Mówiłem już, nic takiego się nie stało - odpowiedział.

Lilia

Przyglądała się zdumiona.

Hatsune

- Dziękuję...
Cichutko powiedziała i delikatnie się uśmiechnęła. Położyła łebek na łapach i zamknęła oczy głęboko wzdychając.. Cieszyła się, że Beherit nie jest na nią zły. Teraz mogła sobie bezpiecznie leżeć w jego towarzystwie xD

Lilia

Mała plątała się tutaj zupełnie sama

Mey

Zauważyła małą wilczyce.Podpiegła do niej z uśmiechem na pyszczku.Usiadła na przeciwko Lily.
-Cześć..!
Powiedziała wesoło machając energicznie ogonem.
-Jestem Mey a ty..?

Lilia

-Lilia .Po prostu...-odpowiedziałam spoglądając na Mey.

Mey

Uśmiechneła się do Lili.Machneła energicznie puchatym ogonkiem.
-Miło mi..
Postawiła uszy po sobie zerkając na zebranych.Wiatr delikatnie musnoł jej brązową sierść.Wstała spokojnie zerkając na Lilie.Ziewneła głęboko odsłaniejąc swoje białe kiełki.