Polana pełna kwiatów!!!

Wasp

Zaśmiał się, lądując miękko na czterech łapach. - Często zdarza ci się wpadać w tarapaty, co? - spytał, choć można to było uznać za pytanie retoryczne. Oboje doskonale znali odpowiedź. - Jestem Wasp. Dla ciebie to już chyba Anioł Wasp - przedstawił się krótko.

LunaViro

hahaha- Zaśmiała się wilczyca, " jestem Luna i jak już zauważyłeś często wpadam w tarapaty... ale po prostu tutaj nie ma bezpiecznych miejsc... postaram się bardziej uważać na przyszłość, bo będziesz miał za dużo pracy. A kotem nie jestem i nie mam 9 żyć... niestety...

Wasp

- Miło mi cię poznać, Luno - odpowiedział i złożył rozłożyste skrzydła. Dawno nie spotkał wilka z takim pechem. Dawno? Nie. On właściwie nigdy nie spotkał jeszcze pechowca.

LunaViro

-No cóż zawsze musi być ten pierwszy raz... Hmmm... Nigdy nie miałam anioła stróża

Wasp

- A ja jeszcze nigdy nie trudniłem się opiekowaniem nad wilczą duszyczką - odpowiedział i zaśmiał się cicho. Gdzieś tam w głębi duszy był rad, że wreszcie mógł komuś pomóc. Chyba po raz pierwszy w całym swoim życiu.

LunaViro

Wilczyca nieco zażenowana swoją nieporadnością chyli czoła dla wybawcy. " Oby tak dalej to jeszcze sobie pożyję"- powiedziała. "Nie jest nudnym zajęciem wybawianie kogoś z opresji?"- spytała nieśmiale. Bo jednak pasowało jej to.

Wasp

Przewrócił oczami. - Ależ skąd! - odpowiedział wyjątkowo radosnym tonem. Sam nie wiedział, skąd przybył do niego tak dobry humor. Dodał. - To jest bardzo ciekawe zajęcie. Sprawdzające przy okazji moją umiejętność wybrnięcia z trudnych sytuacji.

LunaViro

"Hmm.. To bardzo ciekawe. Aż dziwnym jest że jestem pierwszą tutaj, która tak wpada w kłopoty. Ale jak widzę ty masz dobrą zabawę, więc tymczasem nie widzę powodu żebym musiała się ogarniać. A co będzie jak mnie ktoś napadnie? Przecież nie będziesz chodził a raczej latał za mną krok w krok. Zginę gdzieś w ciemnym lesie..."
- Jak zawsze wilczyca miała skłonności do wyolbrzymiania problemów i masakr....

Wasp

Teraz Wasp znów się roześmiał. Bawiło go podejście Luny do życia. - Jeśli zawsze masz takie pesymistyczne spojrzenie na świat, to wcale się nie dziwię, że na każdym kroku spotyka cię jakieś nieszczęście - odpowiedział.

LunaViro

"Ale w tym rzecz, że ja jestem straszną optymistką. Coś mi się stanie i jest śmiesznie. W ogóle wszystko jest śmieszne. Gdyby mnie nie bawiła moja skłonność to bym się z miejsca nie ruszała. Nie sądzisz?"
-Spytała z wyższością wilczyca...

Wasp

- Ależ oczywiście. Jeśli masz dystans do wszystkich swoich przypadków, to wspaniale - odrzekł. Rozbawiła go wyższość, z jaką wilczyca wypowiedziała te słowa. Jakby czuła się lepsza, bo potrafi śmiać się z siebie samej. - Ale nie pomyślałaś o tym, że jeśli wszędzie widzisz tylko pułapki i nieszczęścia, doszukujesz się ich w każdym kącie i na okrągło zakładasz najgorsze scenariusze, to w końcu one cię dopadają jak na zawołanie? No, chyba, że lubisz robić sobie krzywdę. Masochizm to pewne zboczenie, ale na szczęście nieszkodliwe dla otoczenia.

LunaViro

"Może i jestem masochistką. Próba samobójcza nad wodospadem mi nie wyszła, dlatego więcej nie będę zsyłać na siebie nieszczęść, bo jeszcze to przejdzie na kogoś innego""- Powiedziała obrażonym tonem dodając- "I wcale nie uważam się, za wyższą. Hahahaha"- Roześmiała się. Aż padła na ziemię, bo nie mogła ustać w miejscu ze śmieszności stwierdzenia, które wypowiedziała.- "No może i troszkę mam manie wyższości, się nie obnoszę się z tym tak jak ty..."- Wyrzuciła Wasp'owi

Wasp

Uniósł lekko łuk brwiowy, nie kryjąc zdziwienia ostatnimi słowami wilczycy. - A po czym wywnioskowałaś, że mam manię wyższości i na dodatek się z nią obnoszę? - zapytał. Wasp nie przypominał sobie, by podczas ich krótkiej rozmowy powiedział o sobie coś więcej niż imię.

LunaViro

"Właściwie to nie wiem. Tak jakoś. Mój mózg się już na dzisiaj wykończył i mówię co mi wpadnie do głowy. Po prostu się zirytowałam. Przepraszam."- Wilczyca ledwo trzymając się na nogach, próbuje nie pokazać jak bardzo jest wykończona wypadkami wczorajszego dnia. Ale myślami jest już w ciemnym lesie, śpiąc obok drzewa. Uświadamia sobie że nie jest już w stanie dłużej być na jawie i mówi:- "Przepraszam, ale muszę Cię przeprosić, gdyż zaraz tu padnę z wycieńczenia...."- przypadkowo ziewa

Kolto

przybył i usiadł.

Riven

Przyszedł tu zaglądnąć , jego chód było słychać . Stawiał Krok za krokiem , łapa za łapą . Gdy zauważył tego wilka , wilka , który zrobił takie coś jego miłości , parsknął w jego stronę i usiadł . Przymrużył oczy , nie miał zamiaru z nim rozmawiać . Położył się , trzymając łapę na łapie .
Potem nagle wstał i stąd wybiegł .

( Kolego , Czytaj Regulamin ! Więcej niż 15 słów , nie potrafisz czytać ani pisać -.- ?)

Wolfik

-Tata?-spytał mały i wybiegł

Yumi

Jeszcze raz przypominam! Proszę czytać regulamin ! Punkt 14 się kłania... Nie mniej niż 15 słów ~!

Lady

Mała czarna kulka biegała wesoło po łące.Zatrzymując się co chwile wkładała nosek do wnętrza kwiatów,i wdychała słodki zapach.Machała radośnie małym ogonkiem przyglądała się wilkom.Siedziała spokojnie wpatrując się w nich czerwonymi ślepkami.

Sabrina

Wilczyca kroczyła pomiędzy kwiatami.Wiatr delikatnie pieścił jej jedwabistą sierść.Przysiadła przy Wierzbie Płaczącej.Błyszczące ślepka przyglądałay się jej zwisającym gałązkom.Szumiały w rytmie wiejącego wiatru.Dlaczego ,,Płacząca'' czyżby była smutnym drzewem smutków.To prawda jej zwisające gałązki rzeczywiście wyglądały smutno.