Polana pełna kwiatów!!!

Kaji Meyit

- A ja będę fioletową, Fu~-chan - powiedziała, przedłużając naturalnie litereczkę "u". Majtnęła ogonem, po czym odskoczyła i zaczęła wyczyniać różne akrobacje godne uczestnictwa w grupie lekkoatletycznej.
- Fajne masz imię - powiedziała wtem, gdy stała na przednich łapach, a ogon łaskotał ją w nos. Parsknęła, przewracając się na miękką trawę i turlając się po niej. Zaraz szybko poderwała się na łepencje i pobiegła kawałek. Szturchnęła nową znajomą łapą w bark i pognała dalej ze śmiechem.

Fumi

-WEJŚCIE SMOKA !!! - krzyknęła radosna Fumi biegnąc do Kaji...
Po drodze także wyprawiała różne akrobacje mające przypominać ruchy NINJA ... Wilczyca dobiegła do Kaji i lekko musnęła ją ogonem i krzyknęła
-Berek nie ma oddawanych.. :D ( a tylko one się bawiły )

Kaji Meyit

- Haaai ja! - krzyknęła, wykonując coś, co przypominać miało kopnięcie z półobrotu godne Chucka Norrisa. Jej łapencja minęła kufę Fu-chan zaledwie o kilka centymetrów, lecz Kaji na tym nie poprzestała. Oj nie! Chciała zrobić jeszcze jeden trik, lecz, jak to zazwyczaj się dzieje, potknęła się o wystający kamień i runęła jak długa na nową znajomą. Zaśmiała się głośno, leżąc na plecach kremowo-brązowej wadery.

Fumi

Fumi zaczęła się śmiać jakby była nawiedzona... -hahhahah... Może zajdziesz ze mnie?! :D - ledwo powiedziała dalej się śmiejąc ...
-Jak ze mnie zajdziesz będziemy mogły pobawić się w chowanego... :D - ledwo to z siebie wydusiła bo przeszkadzał jej śmiech

Kaji Meyit

Zwlekła się z kręgosłupa wilczycy, uśmiechając się szeroko i eksponując tym samym rząd białych kiełków.
- Nie lubię chowanego - powiedziała bez skrępowania, rozglądając się dookoła roziskrzonym spojrzeniem. Położyła się na pachnących, kolorowych kwiatkach, machając wesoło i energicznie łapami. - Patrz! Patrz! Za niedługo będzie widać gwiazdy! - zakomunikowała raźnie.

Fumi

-Dzięki, że ze mnie zeszłaś. Było mi ciężko - powiedziała to z bananem na pysku ...
I po chwili wskoczyła na Kaji jednocześnie przewracając ja... Turlały się przez połowę łąki i wpadły do dziury, którą zakrywały kwiaty.

Kaji Meyit

Zachichotała, ściskając Fumi-chan za kark i niechcący, ale naprawdę niechcący, kopiąc ją pod żebra. W końcu zaplątane nie miały wiele przestrzeni do ruchów i to nie była jej wina, że dorobiła waderze siniaków. Un!
- Ale ładne kwiatki! - wykrzyknęła wprost do ucha wilczycy, wychylając się mocno i wąchając czerwone, śliczne pąki. Majtnęła ogonem entuzjastycznie, jak to naturalnie miała w zwyczaju.

Fumi

Odczuła bolesne kopnięcia w żebra, zaczęła się zwijać z bólu ale szybko jej przeszło.. i wróciła do zabawy...
- No rzeczywiście ładne są te kwiatki - mówiąc to zrobiła zeza rozbieżnego

Nela

Weszła na łąkę. Przez chwilę przyglądała się bawiącej się waderze po czym wskoczyła w dość dużą kępkę kwiatów i położyła by się trochę odprężyć. Inne wilki jej nie przeszkadzały lubiła gdy ktoś był nieopodal.

Fumi

Fumi podniosła głowę z kwiatów i spoglądała w stronę nieznanej jej wilczycy...
-Eloo Ziooom to znaczy Wilk ^.^ Co Cię sprowadza na czyjąś skromną polanę to znaczy łąkę ...

Kaji Meyit

Podniosła się, wychylając zza swej kwiecistej bariery i filując na nowo przybyłą waderę o anielskich skrzydłach.
- Dzień dobry! - krzyknęła, gramoląc się z dziury i wreszcie wychodząc na wolność. Spojrzała w dół, na Fumi-chan, z szerokim uśmiechem. - Zamierzasz tam leżeć? - zapytała zaczepnym tonem, strzygąc zabawnie uszami.

Fumi

-Ja już muszę iść- powiedziała ze smutkiem na twarzy....
-Jeszcze kiedyś tu wpadnę- mówiąc to odwróciła się plecami do Kaji i pobiegła w las.

Kaji Meyit

- Baju baj! - wykrzyknęła, stając na tylnych łapencjach i machając dziarsko przednimi. Wreszcie opadła na szanowne wszystkie cztery, rozglądając się dokoła za czymś ciekawym. Mu nadal ślęczał nad swoim jedzonkiem, smoczyca chyba popadła w zadumę, czy aby przypiec wilczkowi jego mięsko, czy też nie. Tak więc znudzona Kaji okręcała się dokoła, aby wypatrzyć coś, co zmyje z niej to podłe, przygniatające uczucie. Nuda!

Nuda, nuda, nuda, nuda, nuda... Nuda! Un! Niezwykle znudzona, fioletowo-pomarańczowo-biała wadera nadęła policzki jak osławniona kolczasta ryba, po czym ruszyła w swoją stronę.
- Do zobaczenia! - krzyknęła jeszcze do znajomych i już jej tu nie było.

Nyah

Kiedy mały ciemny szczeniak dotarł na łąkę, wyglądał jak mała czarna chmurka, jej wygląd nie pasował do otoczenia. Ale nic nie mogła z tym zrobić, więc ruszyła przed siebie tworzą sobie ścieżki między kwiatkami.

Klotor

Wolnym i pewny krokiem, Klopsik wstąpił wcale nie skromne progi łąki. Na dzień dobry został oczarowany pięknem barw kwiatów. Wilk przysiadł i spoglądał przed siebie daleko, odchodząc na myślami daleko, lecz nie na długo. Klotor pokręcił nosem, zasapał po czym kichnął głośno, lądując niemalże w pozycji leżącej. Kto wie, być może to uczulenie, które od dawna go nie dręczyło. Tylko musiało teraz powrócić.
No cóż, jak już był na w pół leżący, to położył się na zielonej i soczystej pościeli. Tak przez chwilę miał wrażenie, że mięciutka i naturalna pościel, została zrobiona tylko dla niego. Czując przyjemne uczucie, nie miał zamiaru przejmować się na tą chwilę otoczeniem.

Nyah

Nyah idąc przed siebie i patrząc pod nogi, weszła na coś. Nie wiedziała co to jest, lecz było to miękkie miało sierść. Nyah chciała sprawdzić, czy to 'coś' jest jadalne i czy ewentualnie dobrze smakuje. Chwyciła to coś w łapki i ugryzła, w ej samej chwili zorientowała się, że to kogoś ogon.

Klotor

Jego chwilę spokoju zakłóciło pewien nacisk na ogon, jakby coś na niego nadepnęło, lecz po chwili poczuł ukłucie... Podniósł łeb gwałtownie łeb, obnażył kły i ujrzał, że jakiś szczeniak ugryzł go w ogon. Nieprzyjemne uczucie, zupełnie przeciwne do tego, którego czuł leżąc na trawie. Czy zawsze przeciwieństwa muszą chodzić w parach?
- Czy szczeniaki muszą zawsze wszystko kosztować...? - wymamrotał cicho pod nosem, do samego siebie.
- Uważaj następnym razem, bo inaczej los zechce odpłacić się Tobie tym samym - powiedział tym razem w kierunku dziecka, już z mniejszą złością.

Nyah

Nyah podniosła głowę i popatrzała na wilka dużymi oczami, i słysząc, co wilk powiedział chwycił swój ogon i zaczęła go głaskać - Ale ja lubie mój ogonek... - Powiedziała i puściła go.

Klotor

- Może ty lubisz swój ogonek... Ale może ktoś inny go nie lubić - odparł, patrząc już na małą spokojnym wzrokiem, lecz mówiąc te słowa, zrobił chytry uśmiech.
- Gdzie właściwie Twoja mama? Tato? Ktokolwiek? - spytał po chwili, siadając wyprostowany przed dzieckiem, patrząc się na nią poważnym wzrokiem.

Nyah

Nyah zaczęła merdać ogonkiem - Mama chyba jest... Nie wiem gdzie jest. Tata na polowaniu. ktokolwiek to ty, ciszysz się? - zapytała, wyciągneła paczke ciastek i zaczeła je powoli jeść.