Polana pełna kwiatów!!!

Siomha Lorcan

Miło mi.- uśmiechnęła się.- Kurczę, nie wiedziałam, że można o mnie tutaj cokolwiek usłyszeć.- przechyliła lekko głowę.- To imię, rozumiem, pewnie tyczy się twoich upodobań?- spytała.- Pewnie lubisz biegać.

Czarna Sprinterka

-Kocham biegać. Matka nadała mi takie imię, bo jako pierwsza wstałami szybciej nauczyłam się biegać niż chodzić.-Zachichotała lekko.- A skąd twoje, jak mogę wiedzieć?

Siomha Lorcan

Siom zaśmiała się głośno.- No to teraz pewnie Cię zdziwię. Siomha znaczy tylko tyle, co łosoś. Czemu dostałam takie imię? Licho wie, tam skąd pochodzę nie ma łososi.- spoważniała trochę.- Ale może dla tego, że tak świetnie pływam. W wodzie czuję się, jak ryba.- uśmiechnęła się.

Czarna Sprinterka

-Łosoś?!!!-Wadera wybuchła śmiechem.-Nie obraź się, ale moja rodzina lubowała w rybach. Zwłaszcza w szczupakach i łososiach. Lecz wolałam szczupaki.-Uśmiechnęła się. Machnęła raz to raz ogonem i dodała:
-Odmienne żywioły, nie ma co. A ty do której watahy należysz?

Finally

Mała obudziła się po długim śnie, prawie jak sen zimowy niedźwiedzia. Rozejrzała się wokoło i zrozumiała, że już wszystko się pozmieniało, a raczej towarzystwo, w którym się znajdowała przedtem już sobie poszło. Rozglądając się zobaczyła dwie wadery. Natychmiast ruszyła w ich stronę, lecz miała wpadkę, ponieważ podcięła się ogonem i przyturlała się do łap Czarnej Sprinterki. Dalej leżąc wpatrywała się w nią.
-Dżem dobly-przywitała się.

Siomha Lorcan

Siomha zaśmiała się, najpierw ze słów Czarnej, a później z młodej wadery.- Hej, mała.- przywitała się z nią. Podniosła wzrok na rozmówczynię.- Pochodzę z Watahy Wiatru.- przyłożyła łapę do pyska, powstrzymując chichot.- Jak na złość. Pływaczka w Wietrze. A Ty? Chyba jeszcze nie powiedziałaś, z jakiej Watahy pochodzisz.- uśmiechnęła się już normalnie.

Beherit

Beherit kroczył środkiem kwiecistej polany, marszcząc lekko nos. Kwiaty były pięknymi roślinami, lecz ich silna woń bywała czasem nieznośna. Basior nie przybył tu przypadkiem - polana pełna kwiatów kojarzyła mu się z miłymi wspomnieniami. Ach, kiedy on ostatnio tu był?

Siomha Lorcan

Spojrzała na przybyłego basiora i dałaby sobie wszystkie łapy i ogon uciąć, że już go gdzieś widziała. Wodospad Diamentowy? Może tak. Odwróciła od niego wzrok i spojrzała na Czarną, wyczekując od niej odpowiedzi.

Hiretsuna Shinigami

Przyszedłem w to miejsce powoli,poprawiłem czarny kapelusz tak aby zasłonił mi całkowicie ślepia.Położyłem sie pod jakimś drzewem.Gdy szedłem obok jakiegoś basiora achaczyłem mordą o jego ogon-Uważaj-warknołem i położyłem się.

Czarna Sprinterka

Waderka zachichotała na widok wpadki małej wilczycy.Skinęła jej łbem. Zwróciła głowę w stronę Siom:
-Ja tez jestem z Wiatru. A czemu jesteś w tej a nie w Watasze Wody?-Kątem oka patrzała się na Ravena. Czy ona go skądś zna-to jakieś deja vu czy tylko skojarzenie?

Finally

Popatrzyła na przybyłych. Czarny basior wydawał się nieprzyjazny, ale i tak postanowiła pójść w jego stronę. Wilczyce nie zwracały na nią uwagi, więc wstała i z rozczapierzoną sierścią powędrowała do leżącego basiora.
-Cjeść-przywitała się tym razem inaczej. Może on ją 'zauważy'.

Czarna Sprinterka

Wadera spojrzała na małą Finally. Pomyślała"Odważna jest ta mała. Tak śmiało podchodzi do tego mrocznego a zarazem atrakcyjnego basiora. Uuuuuuu." Pomyślawszy to, czekała na odpowiedź Siom.

Siomha Lorcan

-Chyba przez charakter.- powiedziała.- Jak najbardziej pasuję do wiatru, może nawet kiedyś zostanę Latającym Wilkiem.- też przeniosła wzrok na młodą. Czarny wilk nie zrobił na niej większego wrażenia, bo często już widywała takie typy.

Beherit

Na czarnego wilka tylko spojrzał pokrótce, dokładnie tak samo jak na resztę zgromadzonych na łące. Czarno fioletowa wadera, czarny basior, rozczochrane szczenię... jak zwykle, nikogo znajomego. Niczego innego nie mógł się spodziewać. Zapewne cała grupa jego znajomków odeszła z krainy bezpowrotnie już dawno, dawno temu. Jego spojrzenie dosłownie sekundę dłużej zawisło na białej samicy z granatową grzywką. Zdało mu się, iż widział ją już kiedyś, lecz nie miał takiej pewności. Mało co pamiętał ze swych poprzednich wizyt w krainie. Cóż, od ostatniej minęło całkiem sporo czasu. Beherit po dłuższym spacerze wzdłuż łąki, położył się nieco na uboczu, by odpocząć we względnym spokoju.

Siomha Lorcan

Pochwyciła spojrzenia basiora, lecz tylko na moment. Ostatnio strasznie wszystko mieszało się jej w głowie. Z resztą, wilk odszedł dalej, widocznie chciał odpocząć, a ona do upierdliwych nie należała. Zerknęła w niebo, chcąc odetchnąć od duszącego zapachu kwiatów. Tępił wszystkie jej zmysły, a nienawidzila tego.

Czarna Sprinterka

Machnęła raz to raz ogonem i przyglądając się na zamyśloną Siom, zapytała:
-Czy mi się tylko wydaje czy nie lubisz tego duszącego zapachu kwiatów?-zrobiła chytrą minkę i dodała:-Odważna ta mała, co nie?

Siomha Lorcan

Spojrzała pod łapy, na te kolorowe rośliny.- Nie, same w sobie mi nie przeszkadzają, a już na pewno nie na tyle, bym się użalała.- podniosła wzrok na waderę.- Po prostu nie lubię, gdy coś ogranicza moje zmysły.- wytłumaczyła. Przeniosła wzrok na małą wilczycę.- Odważna i pocieszna.- dodała.- No spójrz! Któż by mógł zaatakować coś takiego?

Hiretsuna Shinigami

Spojrzałem na małą czerwonymi ślepiami z pod kapelusza,lecz po chwili moja poważna mina zmieniła się w taką o to minę :3. Uśmechnołem się do niej odsłaniając długie kły-Witaj Raven się zwe-powiedziałem z uśmiechem do małej.

Eshe

Japońskim krokiem na łąkę przyszła Eshe. Uśmiechnęła się pod nosem trzymając pałeczki od ryżu w zębach. Wyjęła je na chwilę. Podeszła do wilczyc. - Witam. - powiedziała i usiadła obok Czarnej.

Kyinra

Kyinruś, Kyinruś. Przydreptała radośnie na łąke. Stanęła na chwile i się rozejrzała. Yay, zna jedną wilczycę. Pobiegła do niej migiem rzuciła się na nią tuląc mocno. --Siom! Moja Siom!- pisnęła i ją mocno przytuliła.