Polana pełna kwiatów!!!

Siomha Lorcan

Siomha kiwnęła łbem przybyłej wilczycy, ale na widok Kyinry, całkowicie się rozpromieniła. Pozwoliła się przytulić małej, ale straciły równowagę i razem znalazły się na ziemi, oczywiście Siom na dole. Zaśmiała się donośnie.- Kyinruś, gdzie się podziewałaś?- spytała, czochrając jej futerko na łebku.

Kyinra

Zastanowiła się chwile.-Szczerze mówiąc.. nie mam pojęcia. Byłam tu.. i tam. Nad morzem..- powiedziała i się uśmiechnęła do niej radośnie.-Dawno się nie widziałyśmy!- krzyknęła radośnie i machnęła ogonem.

Czarna Sprinterka

Czarna spojrzała na Eshe. Bardzo lubiała japońskie klimaty...
-Witam również. Czuć od ciebie Japonią. Jak masz na imię?-Z rozczuleniem zerknęła na Siom i Kyinrę.

Eshe

Uśmiechnęła się pod nosem. -Jestem Eshe, o wszem pochodzę z Japonii.- powiedziała i machnęła ogonem. Tak, od niej od zawsze byłooo czuć Japonię. Być może dlatego, że tam się wychowała.

Siomha Lorcan

Siomha jeszcze raz rozczochrała futerko Kyinri. Spojrzała na dwie wilczyce: Czarną i Eshe.- Ja jestem Siomha.- przedstawiła się. Znów zwróciła uwagę na młodą.- Nie tak dawno, nie tak dawno.- warknęła wesoło i zaczęła łaskotać ją po brzuszku.

Kyinra

Zaczęła się śmiać. Wywaliła się. -Ja mam łaskotki!- zapiszczała gdy miała przerwę w śmiechu. Oj.. dawno się nie widziała z Siom. U Yumi niedawno była i poznała.. . jej chłopaka.

Siomha Lorcan

-No, a teraz opowiedz mi, co porabiałaś!- zażądała, ale oczywiście w żartach. Przestała łaskotać i położyła się obok młodej. Od czasu do czasu zerkała na Czarną I Eshe. Nie chciała, żeby pomyślały, że je ignoruje, bo tak nie było. Siom miała bardzo podzielną uwagę, a tamte na razie jeszcze się nie odzywały. Ponownie spojrzała na Kyinrę.

Artemisa

Tajemnicze coś skradało sie pomiędzy wysokimi trawami łąki.Zielone oczka bacznie patronowały teren a długi ogonek przypominajacy kępke puchatej trawy wystawał ponad roślinki.Artemisa z wyrazem niezadowolenia położyła się w swej jak że idealnej kryjówce.Z jej pyszczka wydobyło się tylko ciche westchnienie z małym wesołym chichotem.

Setha

Setha wbiegła na tę polanę i zatrzymała się. Zobaczyła tam dużo wilków. No cóż... może kogoś znajdę tutaj do rozmowy...-pomyślała sobie. Lekkim truchtem pobiegła przed siebie. Lecz nagle potknęła się o coś i wylądowała na ziemi. Odwróciła łepek by zobaczyć co to i ujrzała inną wilczyce.
- Oh... Wybacz. - Powiedziała z lekkim uśmiechem. - Nie zauważyłam cię. - Dodała i usiadła.

Taiko

Ojej, jak dawno go nie było. Wilczek przyszedł na łąkę rozglądając się. Ziewnął i podszedł bliżej wilczyc. Stanął za Sethą. Uśmiechnął się i machnął ogonem. Wsłuchał się w szum wiatru. -Witam..- rzekł i usiadł.

Kyinra

Pomyślała chwilę. Co ona robiła..-Nie mam pojęcia co robiłam, włóczyłam się tu.. i tam. No.. i doszłam tu.- wyjaśniła i się uśmiechniętą ukazując szereg białych kiełków. Westchnęła i się odwróciła stronę nowo przybyłego wilka. -Wi.. Taiko!-pisnęła i podbiegła do niego wtulając się w jego sierść.

Taiko

Kiwnął tylko głową na boki. Nic nie zdążył powiedzieć bo kudłate coś się na niego rzuciło. Westchnął tylko i ją przytulił. -Emm.. hej.. Kyinra.- powiedział i się uśmiechnął. -Emm... dawno, dawno się nie widzieliśmy..-stwierdził.

Setha

Siomha Lorcan

Przyglądała się wszystkiemu z rozbawieniem. Dostrzegła również córkę, ale nie podeszła do niej. Młoda musiała nauczyć sobie radzić. Westchnęła i położyła się wygodniej.

Kyinra

Usiadła obok niego. -Motyla noga, dawno to za mało powiedziane..- powiedziała i się uroczo uśmiechnęła. A tak w ogóle. Siom to jest Taiko, Taiko to jest Siom- przedstawiła ich sobie. Można... tak powiedzieć, że przedstawiła.

Setha

Setha spojrzała za siebie i ujrzała matkę. Spostrzegła, że Siomha widziała ją, więc ona również do niej nie podeszła tylko kiwnęła jej głową na powitanie. Później spojrzeniem powróciła do tych dwóch wilków co się nie dawno witały.

Siomha Lorcan

Wilczyca uśmiechnęła się do Taiko.- Witaj. Miło mi Cię poznać.- machnęła parę razy ogonem. Pochwyciła spojrzenie córki i też kiwnęła jej łbem.

Taiko

Uśmiechnął się cwanie jak usłyszał przekleństwo. -Kyinruś.. od kiedy ty przeklinasz?-zapytał niby zaskoczony i machnął ogonem. -To.. jak Ci jest z Rayem?- zapytał z zaskoczenia.

Siomha Lorcan

Uniosła brew do góry. Widać, nie każdy młody wilk był na tyle wychowanym, by odpowiedzieć na słowa starszych. Siom wydęła lekko wargi i machnęła ogonem.- Co nie nauczył Cię nikt dobrego wychowania?- spytała i podniosła się. Przeszła się kawałek w jedną stronę, by zaraz powrócić.

Kyinra

Zrobiła obrażoną minę. -Nie przypominaj mi o Rayu!- krzyknęła na niego i się odwróciła. Podeszła do Siom i się położyła obok niej. Uhh.. o Rayu.. Ray, Ray... kiedyś był.. ale już go nie ma. I.. chyba go nie będzie.