Polana pełna kwiatów!!!

Eshe

Lekko przysnęła. Spojrzała na Czarną i ruszyła tyłek z miejsca. Machnęła ogonem i przeleciała wzrokiem po zgromadzonych. -No.. żegnam się z wami. Do następnego razu.. pa.!- powiedziała i poszła.

z/t

Kyinra

Spojrzała na Siom. -Ja nie mam pojęcia kogo mogę wybrać..- powiedziała i opuściła ogon patrząc w ziemię. Hymm.... no kto jej może zastąpić mamę? -Siom.. a może ty..- powiedziała półszeptem.

Czarna Sprinterka

-No to żegnajcie też.-Wilczyca czując że powina być gdzie indziej wstała, a nastepnie odeszła wolnym krokiem.

Siomha Lorcan

Siomah powstrzymała napływające do jej oczu łzy.- Kyinuś, sama musisz być pewna, że tego chcesz.- szepnęła.- Ale ja z wielką chęcią...- nie dokończyła. Spojrzała w ślepka wilczycy.- Mogę nią być.

Kyinra

Zadowolona Kyin mocno przytuliła Siom. Łzy same napłynęły jej do oczu.-Dzię.. dziękuje!.-zawołała szlochając i mocniej się do niej przytuliła.-Ja.. jestem tego pewna. Na pewno będziesz dobrą mamą..- stwierdziła i się uśmiechnęła patrząc na Siom. Była przekonana, że Siom się w tej roli sprawdzi.

Siomha Lorcan

Siomha poczuła przy sobie ciepłe ciałko i mocno je przytuliła. Była pewna, że da szczęście młodej wilczycy, mimo że różni je pochodzenie i przynależność.- Tak, maleńka...- szepnęła.- Gdybyś chciała, moja jaskinia jest dla Ciebie otwarta.- uśmiechnęła się.

Kyinra

Uśmiechnęła się jeszcze szerzej. -Zgoda... mamo.- powiedziała lecz tym razem z "mamo" cóż... ona się szybko przyzwyczai, ale.. czy nie sprawi kłopotów nowej mamie? Postara się. -[i]Obiecuje, że będę grzeczna.[i]- powiedziała i wypięła dumnie pierś mówiąc to.. na znak, że obiecuje. Od. .taki nawyk.

Siomha Lorcan

Zaśmiała się głośno.- Po pierwsze masz byś taka, jaka byłaś, a później możesz być grzeczna.- Nie chciała, by mała zmieniała się. Taką ją poznała, taką pokochała.

Kyinra

Przyłożyła łapę do głowy jak w wojsku. -Tak jest Captain!- zawołała i zrobiła poważną minę. Po chwili spojrzała na Siom i... i wybuchła śmiechem.-Ale.. nie na serio obiecuje. Będę wredna, zarozumiała, fajna i cool!- pisnęła z radość i i się owinęła ogonkiem.

Siomha Lorcan

Roztargała łapą sierść na jej łebku. Zaśmiała się i zaczęła ją gilgotać. Do jej łap dołączył ogon. Przewróciła małą na brzuszek. Przerwała na moment, by dać jej odsapnąć.

Kyinra

A ona? Brecht! Bo co innego? Zaczęła się śmiać jak... jak.. jak.. nawiedzona o! Odsapnęła tylko by nabrać powietrze. -Ty... też masz łaskotki?- zapytała i się podniosła uśmiechając się wreddnie. Podeszła do Siom i zaczęła ją gilgotać.

Siomha Lorcan

Siomha zaczęła się śmiać w niebo głosy. Upadła na plecy. Tarzała się i zwijała ze śmiechu. To był jej słaby punkt i nie potrafiła tego kontrolować.- Nie! Dość!!! Ratunku!!!- wołała, a łzy śmiechu płynęły po jej pysku.

Kyinra

Przestała ją gilgotać i stanęła nad nią. -Daruje Ci.... niech świat się dowie jaka jestem litościwa!-krzyknęła głośno i się uśmiechnęła. - Hymm..... Nie mam pomysła na zabaw- powiedziała i usiadła patrząc w zachmurzone niebo. -Mam pomysł! Zrobimy kupki z liści i poskaczemy!- pisnęła zadowolona.

Siomha Lorcan

- Dzięki Ci pani!- zawołała teatralnie. Podniosła się i spojrzała na leżące na ziemi liście. Wydawały się miękkie.- Można by spróbować.- zamyśliła się. Zagarnęła kupkę liści i przykryła nią córkę.

Kyinra

Kyinrze tylko pyszczek wystawał. -Yay! Jestem Paniom Liści! O... albo jesiennym bałwanem!- pisnęła, zresztą jak to ona zwykle robi i machnęła ogonem. Lecz delikatnie... aby nie pozwalać liści. -Nawiedzę Cię!- zawołała groźnie.

Siomha Lorcan

- Już się boję...- mruknęła zadziornie. Okrążyła ją kilka razy i odbiegła bezszelestnie. Schowała się za pobliskim drzewem.- Najpierw mnie znajdź!- zachichotała. Była niedaleko kupki liści, w której siedziała Kyinra.

Kyinra

-Tak!!- pisnęła i wyskoczyła z kupki jakby ją ktoś w tyłek kopnął. Stanęła jak pumba w królu lwie 2 przy szukaniu Kiary i się uśmiechnęła. -Trumf,trumf misia bela.
Misia asia konfacela.
Misia a, misia be,
misia asia
KON-FA-CE!- pisnęła. No.. co? Ona młoda i głupia. Zresztą.. piosenki z dzieciństwa pf..

Niom.. ja robię Fiku Miku i papa Umrzyku xD

Cya :* rano odpisiam *-*

Siomha Lorcan

-Wytęż nosek.- szepnęła, a wiatr rozwiał jej słowa, tak, że ciężko było ustalić skąd pochodzą. No cóż w końcu Siom i wiatr dogadywali się świetnie.- Tutaj jetem.

Kyinra

Wytęż nosek.. Kyinra! Wytęż nosek! No i wytężyła. Wciągnęła powietrze a wraz z nim... woń wilczycy. Szybko9 pobiegła za kupkę liści ,tam gdzie była Siom -Mam Cię!- zawołała radośnie i się uśmiechnęła ukazując rząd białych kiełków.

Siomha Lorcan

Wilczyca lekko wyskoczyła w powietrze i skierowała się na Kyinrę. Pochwyciła małą w locie i przekręciła się tak, by plecami upaść na liście. Tuman tych smętnych, kolorowych cosiów wbił się w powietrze.- To ja Cię mam.- warknęła radośnie.