Polana pełna kwiatów!!!

Kyinra

-A szkoda.. było by zajebi.....- nie dokończyła i zaraz potem zmieniła końcówkę. -znaczy fajnie... a myszki. Ja chcę białą!- zawołała i złapała białą myszkę. Wbiła kiełki w jej ciało i tylko poleciała z mychy strużka krwi. Jak wampir hya!

Siomha Lorcan

-Jak chcesz, to rozpalaj.- powiedziała. Wzięła do pyska jedną z myszy i zjadła ją. Nawet kości połknęła.- Nie znam się na robieniu ognisk, a dokładniej rozpalaniu.- przeciągnęła się. Chwyciła drugą mysz i zaczęła ją podrzucać.

Kyinra

Uśmiechnęła się szeroko. -No.. to zaraz się rozpali!- powiedziała i zaczęła szukać kamieni. Kamienie ułożyła wkoło a po środku połorzyła trawę. Wzięła dwa patyki i zaczęła pocierać jednym o drugi, ale nic. Wzięła kamienie. Pocieramy, pocieramy i..bum! Iskierka wleciała prosto na chrust paląc się. -No.. i już.- powiedziała i nadziała myszę na Kiyo.. znaczy kij. Trzymała nad ogniskiem i smażyła.

Siomha Lorcan

Siom nie była tym zszokowana. Widziała już różnie żywiące się wilki. Jednak ona wolała surowe mięso. Takie ociekające krwią... jeszcze ciepłe od krótkiego życia.- Gdzie się tego nauczyłaś?- spytała zjadając kolejną mysz.

Kyinra

Wsadziła upieczoną mysz do pyska i ją połknęła wręcz. Odbiło jej się i wzruszyła na przeproszenie ramionami -Gdy byłam na terenach ludzkich.. oni palili ognisko więc patrzyłam.- wyjaśniła i się dumnie wyszczerzyła.

Thunderis

Thunderis wstała z kryjówki i nie patrząc na nikogo odbiegła w bliżej nieokreślonym kierunku.

Siomha Lorcan

- Zdolna żeś...- też się do niej uśmiechnęła. Jednak Siom nie chciała iść w ślady. Owszem, w jej jaskini płonęły pochodnie i paliło się wielkie ognisko, jednak wilczyca rozpaliła je w sposób mało ludzki. Tylko ona wiedziała, jak.-Jak tam smakują myszy?- spytała i podniosła się. Upolowała sobie jeszcze jedną i położyła się obok ogniska, obok Kyinry.

Kyinra

Skinęła tylko łebkiem. -Bardzo dobre myszki!- powiedziała hym.. raczej pochwaliła. -A smażone smakują jak pierożki.- zachichotała i spojrzała w górę. Teraz zawiał chłodny wiatr ale... ogniska nie zgasił. -Chyba będzie padać..- mruknęła.

Siomha Lorcan

Spojrzała w niebo. Nie wyglądało okropnie, ale licho wie, co się zdarzy.- A Ty co, pogodynka?- zaśmiała się. Kiedyś słyszała to określenie i wiedziała, co znaczy- pani, która przepowiada pogodę... albo coś w tym stylu.

Kyinra

Zachichotała tylko gdy to usłyszała. -Tak jam pogodynka, przewidujemy opady i minus trzydzieści stopni Celsjusza.- powiedziała i uderzyła w śmiech łapiąc szybko powietrze, od tak dla efektu-Według pogodynki będzie straszna zima.-dodała i się uśmiechnęła.

Siomha Lorcan

- Ja tam nie będę narzekać.- napuszyła swoją sierść, która przez ostatnie dni trochę się rozrosła. No cóż, zima idzie, Siom się przygotowuje.- A Ty, gdzie zamierzasz się schować w zimowe dni?- spytała z lekką troską w głosie.- Jakby co, moja jaskinia jest spora. Dobrze by było, gdybyś zechciała tam od czasu do czasu nocować.

Czikita

- Bo skakanie to to, co tygryski lubią najbardziej. Hiu, hiu. - Piszczała Poducha i szedłąła (xD) przez las podskakując wesoło i śliniąc swój nowy krawacik w różowo-czarną krateczkę.
I nagle. Jeb! Coś zapachniało. Ale nie w sensie, że zapachniało zapaszkiem spod zapacha, tylko, że zapachniało jak czekolada z szamponem... chwila, chwila...
ARUŚ!
Wypluła krawata i zaczęła tulnąć w jedyne miejsce (prócz Czekoladziowego Jeziora, Lega i wszystkiego innego...) gdzie Arbuz mógł sobie walnąć.
Walnęła w kwiatki i tracąc przytomność stoczyła się po kfffiatuszkowej górce i walnęła w Arbuzia z maczugą (znaczy czupryną) pełną kffiatuszków, przez co była jeszcze bardziej bajkowa.

:3

Kyinra

Uśmiechnęła się do niej. -Na pewno przyjdę.. bo.. tak w ogóle to nie wiem gdzie spędzę zimę... chyba w lisiej norze..- stwierdziła i machnęła ogonem. Uśmiechnęła się. Jej sierść też się szykowała do zmiany. To znak, że jeszcze jakoś dorasta. A nagle bum! Odwróciła się. -Poducha!!- zapiszczała i ją mocno przytuliła. -Moja loffana Podusia! Stęskniłam się! - darła się ze łzami w oczach jak w tych anime.

Siomha Lorcan

Uśmiechnęła się delikatnie.- Wiesz co, mała? Chyba już idę.- spojrzała w niebo, jakby czegoś wypatrywała. Podeszła do Kyinri i polizała ja po mordce.- Na razie.- pożegnała się. Posłała spokojne i miłe spojrzenie wilczkowi, który tak niespodziewanie się zjawił. Jeden sus w wysokie trawy i Siom już nie było. Nawet rośliny się nie kołysały. Wilczyca się rozpłynęła w powietrzu.

Ekke

Usłyszała, jak wilczyca, skądin ad Poducha, zaczęła się wydzierać po... po... po obcym Ekke języku. Przekręciła ucho w jej stronę, by lepiej słyszeć. Nie było wątpliwości, wilczyca zachorowała na ,,maniuus pokemoniastus loffcius horobus kompuuss ;***''.
-Eh, te dzieciaki... -westchnęła, zerkając na nią. Cóż, co kraj, to obyczaj, pomyślała.Nie raz słyszała wilczki posługujące się tym niezrozumiałym językiem. Miała nadzieję, że tu takich nie będzie. Ale, skoro stało się, to musi to zaakceptować. Podeszła do niej powoli, spojrzała w oczy i ruknęła:
-Cześć, jestem Ekke-po tych słowach wyciągnęła ku wilczycy łapę-Od dawna tu jesteś? Ja od niedawna. Skąd przybyłaś?-Ekke nakręciła się jak nigdy dotąd. Po kilku minutach ciągłego gadania, ucichła i zaczerpnęła wielkim haustem powietrza.
-No? Too... Skąd jesteś?

Czikita

Też tulnęła Aruza i odwróciła głowę o 180° (wow) i spojrzała na białego wilczka witającego się z jej loffaną.
- Arbuz, kulturka. - Pouczyła Kyinrę i klapnęła na ziemię. - Ja jestem Czikita i jestem biiiii.
Pomachała Ekke przed nosem wciąż patrząc na Arbuza. Zatkało kakao czy co?

Kyinra

Prychnęła tylko i odeszła dalej. -Babskie gadanie..- stwierdziła i nabrała powietrza. -A ja jestem Kyinra i też jestem bi, miło poznać. - dodała ale już odbuzowana. Co te baby nie wymyślą ph...
-Ja jestem kulturalna, że ja pierdyle. - tym razem odburknęła.

Czikita

- Łaaaa! Ide do lega! - I wskoczyła na Pierdolinę, która żuła jak ostatnie krowisko trawę i miała mnie w De. To Poducha wzięła marchewkę na kij i już... weeeeeee... leciała na feniksie do swej chaciory.

"NMMT" i pierdoliny

Ekke

-Hm... Ahaa?-mruknęła, odsuwając się jak najdalej jej pozwalała tylna jej część. Nie zrozumiała ani słowa z tego, co powiedziała wilczyca, ale nie chciała wyjść na głupią, zacofaną itp.
-Trochę gorąco się zrobiło, nie?-zmieniła szybko temat. Nie czekając na odpowiedź odwróciła się i ruszyła przed siebie. Znudziło jej się tu. Zajrzy gdzie indziej.

[z.t]

Selena

Selena delikatnym i cichym krokiem weszła na teren pięknej łąki. Usiadła sobie w cieniu drzewa i zaczęła obserwować zachodzące słonice. Zaczęła czkać na wilczycę z która miała się tu spotkać. Selena miała dziwne przeczucie że jeszcze kogoś tu spotka.