Polana pełna kwiatów!!!

Idalia

Idalia przybyła tu krótko po Selenie. Kiedy tylko wkroczyła na teren łąki, zaczęła przyglądać się różnobarwnym kwiatom, których zapachy mieszały się, dochodząc do nosa wilczycy jako przyjemny, słodka woń. Ładne miejsce.

Selena

Selena zauważyła ze przybyła Idalia.
-Hej tu jestem.-Zawołała.
Selena się przeciągnęła po czym zaczęła merdać delikatnie ogonem. Zaczęła po chwili węszyć. Ale wszystkie zapachy były z tłumione zapachem kwiatów.

Idalia

Podeszła do Seleny i usiadła obok niej. Wciąż rozglądała się po okolicy, a na jej smukłym pysku malował się delikatny uśmiech.
- Bardzo przyjemne miejsce - powiedziała, jeszcze raz zaciągając się intensywnym kwiatowym zapachem.

Dorian

Dorian wędrował po krainach. Jego łapy zaprowadziły go właśnie w to miejsce. Kiedy wszedł na łąkę poczuł znajomy zapach. Zaczął się rozglądać zauważył dwie wilczyce siedzące ni daleko. Po stanowił się przywitać podszedł do nich bliżej i usiadł.
-Witam miłe panie.-Powiedziała.
Jego uwagę przykuła czarna jak noc wilczyca wydawało mu się że skądś ją zna.

Selena

Cichy warkot wydobył się z pyska Seleny "Jeszcze raz powiesz miła to cię ugryzę" pomyślała sobie wilczyca. Zmierzyła go uważnie i zaciągnęła się jego zapachem. Kojarzyła go skądś. Zaczęła mu się przyglądać.
-Witaj.-Powiedziała lodowato do nie znajomego.

Idalia

Dosłyszała chłodną nutę w głosie Seleny i z tego powodu lekko się uśmiechnęła. Widocznie ta wilczyca nie przepadała za przyjaznym gestami i komplementami.
- Witaj - odrzekła wilkowi. Nie była nim specjalnie zainteresowania.

Dorian

-Seleno dlaczego jesteś taka nie miła. ? -Powiedział wilk.
Uśmiechnął się przelotnie do drugiej wilczycy. Potem znowu utkwił spojrzenie w Selenie. Było mu trochę przykro że go nie pamięta. Usiadł i się cwaniacko do niej uśmiechnął.

Selena

Nieco głośniejszy warkot wydany przez Selene. Wilczyca wbiła pazury w ziemię. Wyczuła że wilk jest z watahy Nocy.
-Skąd znasz moje imię?-Zapytała się go tak samo lodowato.
Selena ewidentnie znała go skądś ale nie potrafiła sobie go przypomnieć.

Hadashi

Had, właśnie przechodził tędy i ujrzał grupkę wilków. Przymknął ślepia i złożył duże, czarne skrzydła. Podszedł do jakiegoś drzewa i zupełnie jakby nie widział wilków zaczął obserwować trawę, tak trawę.

Selena

Selena zastrzygła uszami usłyszała jakiś szelest. Spojrzała w stronę z której dochodził. Zobaczyła wilka o kruczo czarnych skrzydłach. Przyjrzała się mu uważnie jak miała w zwyczaju. Obserwował trawę. Teraz wilczyca spojrzał na powrót na drugiego wilka.
-A więc...-Pogoniła go ostro.

Idalia

Idalia zmrużyła lekko fiołkowe oczy, z większą uwagą niż dotychczas przyglądając się Dorianowi. Raz patrzyła na niego, raz zerkała na Selenę. Nie zamierzała jednak im przeszkadzać w rozszyfrowywaniu, skąd się znają, więc cofnęła się nieco o kro czy dwa. Nie była im potrzebna.

Dorian

-No Seleno wysil się trochę. Zawsze byłaś dobra w szpiegowaniu i w kojarzeniu faktów.-Powiedział śmiejąc się.-No siostra zawiodłem się na tobie.-Powiedział z udawanym załamaniem. Spojrzał się na skrzydlatego wilka i na wilczycę z jego watahy.

Hadashi

Had po dłuższym namyśle uniósł wzrok i spojrzał po wilkach. Przymknął ślepia, a jego wzrok padł na waderę o czarnej włosach. Po chwili jednak odwrócił wzrok i postanowił zająć się myślami. Nastawił uszy, a jego kąciki pyska uniosły się w cwaniackim uśmiechu. Tak, to już miał w zwyczaju.

Selena

Selena doznała szoku. Ale nie dała tego po sobie poznać.
-Dorian...-Powiedziała przechylając nieco pysk i prawo.-Dorian co tu robisz?-Zapytała się.
Teraz usiadł nie miała już złości w głosie jednak ciekawość. Nie widziała się z nim już długo długo.
-Myślałam że zginąłeś nad rzeką.-Powiedziała.
Po chwili spojrzała na skrzydlatego basiora. Dobrze wiedziała że nadstawił uszu na ich rozmowę.

Idalia

~ "A więc rodzeństwo?" ~ pomyślała, była trochę tym faktem zdziwiona. Selena i Dorian, którego przecież znała dopiero od paru minut, zdawali się być kompletnie innymi wilkami, zupełnie niepodobnymi do siebie zarówno fizycznie jak i pod względem zachowania. Cofnęła się jeszcze o parę kroków, pragnąc nie przeszkadzać rozmawiającym.

Selena

Selena spojrzała w ich stronę. Zaśmiała się w myślach do siebie. Spojrzała na Doriana. Kiedy go ostatni raz widziała był małą kulka futra szwendająca się wszędzie za nią. A teraz stał przed nią dojrzewający dobrze wychowany wilk. Jakie to życie jest pokopane.

Dorian

-Szukałem cie.-Powiedział.-Ha nie zginąłem.-Powiedziała dumnie.
-Przegraliśmy ale niedobitki naszych ukrył się w puszczy. Jestem teraz tam wojownikiem. Ale kazali mi cię odnaleźć. Chcą cię sadzić za zdradę. Za tamto.-Dokończył.-I chyba będę zmuszony....

Hadashi

Zastrzygł lewym uchem, rodzeństwo? Tego się nie spodziewał. Nie byli raczej do siebie bynajmniej trochę podobni. No, ale cóż... Życie nie wybiera. Zaszurał lekko ogonem po trawie i zaczął przyglądać się rozmawiającym.

Idalia

A ona przycupnęła w trawie, pośród kwiatów. zajmując się obserwowaniem i wąchaniem wielobarwnych roślin. Przez tak długo nie mogła oglądać kwiatów ani żadnych innych darów natury. Nie widziała również siebie, nigdy nie dane jej było ujrzeć... Krika. Tyle czasu minęło odkąd odszedł, a czasem jeszcze zaskakiwał ją w myślach. Na samo wspomnienie wzdrygnęłą się znacznie.

Selena

Selena się przeraziła. Myślała że jej tu nie znajdą że będzie bezpieczna.
-Ja nie zdradziłam!-Krzyknęła.- On był podstawiony to ich wina....Ja nie zrobiłam... nic- Zaczęła ale nie mogła mówić dalej za dużo jak dla niej. Jednak po chwili się opanowała.
-Nikt nie będzie mnie sądził o zdradę. Jeśli chcą mnie widzieć niech się osobiście pofatygują. -Powiedziała lodowatym tonem.