Polana pełna kwiatów!!!

Kyoku

,, Co ona broni tak tego wilka?" zapytała w myślach po czym westchnęła. Demony to dla niej bajki. Chociaż wszystko jest możliwe. ,, A moi spłonęli żywcem" pomyślała znów i cicho powiedziała gdy wilczyca powiedziała kolejne zdanie o rodzicach. Wydawało się, że wilczyca zbytnio panikuje. Gdy spojrzała jak wilki rzucają się śniegiem ironicznie się roześmiała. ,, Co za szczeniaki..." pomyślała. Rzucanie się śniegiem i zabawa wydawała jej się niezwykle dziwna. Zresztą co będzie im dokuczac?Może kiedyś przeżyli coś podobnego więc przestała się śmiac i skinęła głową do Flake. Lecz nie zamierzała nic robic. W końcu może jednak nie jest tak jak ona myśli. Kolejny raz westchnęła i oblizała krew z pyska tak że niewiele zostało. Później uniosła łapę i ją umyła. Drugą też. Słońce zaczynało świecic jej lekko w pysk. Uniosła wargi będąc zła z tego powodu. Powoli wiatr przestawał ją ,,Dręczyc" Przypatrzyła się Flake. ,, Nawet fajne ma futro" pomyślała. ,, Co ja będe to futrze myślec..." pomyślała znów i Rozkopała łapą resztki śniegu pod jej łapami. Była tam skryta trawa i kilka kwiatów które zdawały się byc magiczne, bo przetrwały zimę. ,, Macie szczęście kwiaty i trawy żeście nie spłonęły i żyjecie..." pomyślała i podniosła głowę. Jeszcze se ktoś pomyśli że to kwiatów chce gadac! Zadarła ogon jeszcze wyżej podkreślając swoją dominację.

Fari

Kyoku wyglądała jak dzieciuch. Ona dominuje? Przecież nie jest Alfą. - pomyślała sobie Fari. Wyszczerzyła lekko i niezauważalnie kły. Podniosła się i powiedziała do wilczycy: - Kyoku nie jesteś dowódcą.

Flake

Flake spojrzała na Kyoku. Biała wadera wyglądała na bardzo pewną, zdecydowanie zbyt pewną siebie jak na osobę znajdującą się pośród obcych, na wolnych terenach. Cóż, to jej sprawa. Widocznie była na tyle nowa w krainie, że nie poznała dokładnie panujących tu obyczajów. Blondynka szturchnęła lekko Fari i mruknęła do niej cicho:
- Daj spokój. To nie twój problem.

Fari

- Ok - powiedziała i pochlapała przyjaciółkę zimną wodą. Potem zaczęła się fajna zabawa :-)

Flake

A skąd na polanie, gdzie nie ma źródła i na dodatek na mrozie wzięła się woda? -.-

Flake zachichotała i lekko tknęła Fari łapą.
- Gonisz! - zawołała i wystrzeliła jak z procy, momentalnie nabierając szybkości. Gnała przed siebie, raz na jakiś czas zerkając, czy wilczyca ją goni.

Fari

Załóżmy że padał deszcz i my przyszłyśmy tu ja deszcz przestał padać :-)

Wadera biegła jak gepard. Szybko złapała Flake i przewróciła ją przyjacielsko na plecy. - Ha ha ha! Teraz ty! - wykrzyknęła i wskoczyła na najbliższe drzewo. Powiesiła się do góry nogami i patrzyła gdzie jest Flake, żeby szybko się podnieść.

Kyoku

Wilczyca na słowa Fari odpowiedziała jej warczeniem. Nie zamierzała zresztą zbyt poważnie tego traktowac. Ta wilczyca jej nie zabije no nie?
-Nie jestem dowódcą ale mam prawo dominowac- powiedziała po czym wszystko co było widoczne u niej że jest zła znikło. W końcu nie ma powodu aby cały czas się chwalic nawet nie wiadomo czym. Korciło ją do zabawy ale jakoś według niej to nie wypada. Usiadła najzwyczajniej w świecie i zaczęła się drapac.

Elena

Uśmiechnęła się do Fari. Spodobało jej się jej zachowanie.
- Jesteś zbyt porywcza i władcza, choć nie masz ku temu podstaw. Kiedyś możesz tego pożałować. - powiedziała do Kyoku i usiadła.

Flake

Flake rozejrzała się, gdy Fari czmychnęła jej sprzed nosa. O, jest na drzewie! Wilczyca szybko do niej podeszła i podskakując, pacnęła przyjaciółkę łapą w grzbiet.
- No i mam cię! - powiedziała z uśmiechem. Spojrzała na rozmawiające obce wadery. Właściwie dopiero teraz zwróciła na nie większą uwagę. Po raz kolejny zmierzyła wzrokiem Kyuko. Pewna siebie, pyszna, zdająca się wywyższać ponad innych... bez dwóch zdań Wataha Nocy. Evana zaś sprawiła na Flake wrażenie wilczycy zrównoważonej i inteligentnej. Przyjrzawszy się wilczycom, zadarła łeb i z powrotem skierowała na Fari swe dwukolorowe oczy.

Fari

Wilczyca przestraszyła się jak Flake jej dotyka i spadła na głowę. - Ała! - krzyknęła i przewróciła się z głowy na plecy. - Tak nie wolno! - uśmiechnęła się żartobliwie i dotknęła Evanę na znak że ona goni.

Elena

- Wybacz Kyoku, ale strasznie mnie pali do zabawy. - puściła oko do Calmy - Chodź do nas. - i zerwawszy się jak burza z miejsca pognała w stronę Flake. Odbiła się łapami mocno od ziemi i skacząc nad wilczycą dotknęła lekko łapa jej karku.
- Gonisz! - wrzasnęła i odskoczyła nieco. Odwróciła się by widzieć Flake i Fari, opuściła przednią część ciała na wyprostowanych łapach a zad pozostawiła wysoko i wymachiwała ogonem ze świstem przecinając powietrze.

Flake

Pysk Flake od razu rozciągnął się w uśmiechu jeszcze szerszym niż poprzednio. Jak miło, że kolejny wilk postanowił przyłączyć się do ich zabawy. Blondynka ruszyła za Evaną ile sił w łapach. Jej długi, puchaty ogon poruszał się szybko na boki - jak zawsze, gdy wilczyca miała dobry humor.

Elena

Evana uśmiechnęła się figlarnie i puściła biegiem uciekając przez Flake. Nagle błyskawicznie zwróciła się w przeciwnym kierunku i biegła prosto na blondynkę. jakieś dwa metry od niej odbiła się od ziemi i przeskoczyła nad nią. Gdy wylądowała miękko na ziemi zdążyła szturchnąć łapą zad Flake.
- Tu jestem, hahaha! - ponownie zerwała się z miejsca by umykać przed żółtą.

Flake

Flake zaśmiała się, gdy Evana zawróciła i wybiła się w powietrze, chcąc zbić ją z tropu. Ale nie uda jej się, ha ha! Przynajmniej tak Flake się wydawało, a że była to wadera filigranowa, nie biegła tak szybko jak wilczyca o bardziej normalnych rozmiarach i dłuższych łapach, naturalnie. Mimo to, kiedy Evana szturchnęła ją łapą, musiała nieco stracić na szybkości. Blondynka postanowiła to wykorzystać i kiedy tylko jej cel zdążył ruszyć do biegu, ona również się zerwała i po rozpędzeniu się, odbiwszy się od ośnieżonego podłoża, wskoczyła wprost na grzbiet Evany.
- Haa! Mam cię! - zawołała ze śmiechem.

Elena

- Co do... - zaczęła Ev biegnąc dalej i dostrzegłszy Flake na swoim grzbiecie wybuchnęła głośnym śmiechem podskakując na prostych łapach. Po chwili zatrzymała sie i przeturlała. Nie była zbyt ciężka tak więc leżała na żółtej i dotknęła łapą jej pyska.
- A teraz twoja kolej! - zeszła z wilczycy i pognała do Fari stając za jej plecami.

Flake

Flake również zaczęła się śmiać. Oj, kiedy ona ostatnio tak dobrze się bawiła?! Chyba nad Złotym Jeziorem z Richardem, a to było dawno, oj, dawno temu... Od razu zerwała się, wręcz skoczyła na równe łapy i pobiegła do skrywającej się za Fari wadery. Oczywiście, nie mogło i dziś obyć się bez dziwnego wypadku - Flake zdarzały się one nieustannie. Wadera potknęła się o jakiś kamień skryty pod śniegiem i runęła wprost w wielką zaspę, znikając prawie całkowicie w kopie białego puchu. Można jednak było słyszeć jej chichot.

Elena

No Evana nie mogła sobie darować! Ogon Flake wystawał z zaspy i aż się prosił, żeby za niego pociągnąć. W mgnieniu oka znalazła się przy zaspie i chwyciwszy ogon wilczycy delikatnie w zęby, pociągnęła. Przeskoczyła na przód zaspy i zaczęła kopać. Odgrzebała głowę Flake i palcem dotknęła ją w nos.
- W dalszym ciągu gonisz. - zachichotała i odeszła dwa kroki by wilczyca nie mogła jej dosięgnąć.

Flake

Flake, zanim jeszcze wygramoliła się z zaspy, podciągnęła się na tylnych łapach nieco wprzód i wyciągnąwszy ze śniegu przednią łapę, tknęła jej czubkiem łapy Evany.
- I już cię mam - powiedziała i nieco podduszona przez tumany śniegu odetchnęła głęboko. Wydostała się wreszcie z zaspy i otrzepawszy się dokładnie, dodała. - Ale już nie mam siły na gonitwy, muszę odpocząć. A potem chyba popracować nad kondycją.

Elena

Zaśmiała się przyjaźnie i położyła obok Flake.
- Hej, nie jest aż tak źle z twoją kondycją. Nie przesadzajmy, płuc przecież nie zbierasz więc jest dobrze. - podrapała się za uchem i dodała - Zobaczymy co będzie na starość. Mówię ci, będziemy same z siebie się śmiać i przeplatać śmiech zrzędzeniem w stylu:uuuuooooo... moje stare gnaty! - stęknęła i chwyciła się za bok wciągając policzki.

Flake

- Hah, do tej pory to zdążę wynaleźć eliksir młodości, to takie moje skryte marzenie - odpowiedziała i zaśmiała się. Zaczerpnęła jeszcze kilka głębokich wdechów. Mroźne powietrze tak przyjemne orzeźwiało! Do jej nosa dotarł zapach leżącej obok Evany i Flake od razu rozpoznała w nim woń Ognia. Czyżby wreszcie znalazła w swojej watasze jakąś normalną osobę?