Polana pełna kwiatów!!!

Bart · Wysłany: Pią 16:22, 14 Mar 2014 Temat postu:

Pokręcił łbem. Nie do końca się z nią zgadzał, ale czego spodziewać się po Barcie? Żadna to tajemnica, że był optymistą. Jeśli Xerri roztrząsa najbardziej przykre tematy po to, by ją przytulił... Nie trafiła najlepiej. Nawet, jeśli ją obejmie, nie będzie to jeszcze znaczyło, że ją podrywa. To taki tam... Barcik...
- Nieprawda. Wydaje Ci się tak, bo jeden samiec okazał się niegodnym by mieć z nim rodzinę, ale to jeszcze o niczym nie świadczy. Na pewno są wilki z którymi miałaś dobre stosunki i które z pewnością by tęskniły. Jeśli zginęłabyś na froncie to wiadomo, informacja mogłaby dojść później czy coś... Ale na pewno są osoby, które by tęskniły. Poza tym... Mamy piękny i wspaniały pokój - po co tak odbiegać myślami? - powiedział, machnął lekko ogonem i delikatnie się uśmiechnął.

Xerri · Wysłany: Sob 11:59, 15 Mar 2014 Temat postu:

Samica uśmiechnęła się i powiedziała:
- Tak. Sojusz między watahą Ognia i Nocy. Wspaniale, prawda? -
Machnęła kilka razy ogonem i zamknęła jedno oko.
A kwiatuszek za jej uchem już trochę wysechł, dlatego wilczyca powoli go ściągnęła i położyła na ziemi koło siebie.
Spojrzała jeszcze raz na chmury. Nie zapowiadało się na deszcz. Chyba. Szkoda, ze u mnie pada co chwilę, a potem się rozjaśnia i tak cały czas. Ech. Live.

Bart · Wysłany: Wto 18:10, 18 Mar 2014 Temat postu:

No, pięknie. On tutaj prawił takie piękne moralnie mowy, a ona odpowiadała zbitkiem słów, którego nawet Barcik nie potrafił połączyć sensownie z własną wypowiedzią. Sojusz dotyczył pokoju? Czy może istot tęskniących za nią? Co za 'tak'? Pogubił się, dlatego nadrobić postanowił szarmanckim uśmiechem i skinięciem głową.
- Jeśli coś w obecnym życiu Ci się nie podoba, dlaczego tego nie zmienisz? Wszystko można, jeśli odpowiednio mocno się chce - zauważył. Nie zamierzał na siłę ciągnąć rozmowy czy może na siłę ją tworzyć. Jeśli nie będzie się kleić znaczy to, że się po prostu nie są w stanie porozumieć.

Bart · Wysłany: Wto 13:41, 25 Mar 2014 Temat postu:

Coś się dialog kleić przestał. Bart machnął więc raz jeszcze ogonem, aby zaraz skłonić nisko głową i posłać samicy jeszcze jeden serdeczny oraz ciepły uśmiech.
- Wybacz, Xerri, jednak muszę lecieć. Liczę, że szybko ponownie zaznasz szczęścia. Mam też nadzieję, że jeszcze się zobaczymy. Bywaj! - powiedział pogodnie, aby zaraz odejść.

zt/