Polana Spotkań

Ava

- To co chcesz być moją małą Sahamą?- zapytała się Ava Sahamy. Dla niej może i by była to odpowiedzialność, ale bardzo chciała żeby chociaż jedno małe szczenię jej zaufało. Może Wasp też zgodził się ją przygarnąć i by byli razem jej rodzicami? Męczyło ją to pytanie. Znów spojrzała głęboko w oczy Wasp'a według niej on był fajny, nawet bardzo.

Wasp

Gdy spojrzenie wilczycy znów spoczęło na jego oczach, Wasp tylko się do niej uśmiechnął. Nie chciał w żaden sposób wpatrywać się głęboko w jej zielone oczęta, ani dawać jakichkolwiek sygnałów, że Ava mu się spodobała - nie chciał robić jej złudnej nadziei. Polubił ją, była sympatyczna, ale nic więcej.

Sahama

Z jednej strony Sahi chciałaby mieć matkę lecz sęk w tym, że mała jeszcze nie zna Avy, natomiast z drugiej strony nie chce by wilczyca miałaby jakikolwiek żal do niej. Cóż, nie miała wyboru... musiała coś odpowiedzieć - Chyba... niewiem. Zastanowię się jeszcze - Odparła. To dla niej nieco trudna decyzja. Rozumiała, iż wadera jest samotna i z pewnością szczeniątko wiedziało, że ma dobre chęci. Przez następne kilka chwil Sahama siedziała cicho, pogrążona w swoim dumaniu.

Ava

- Dobrze przemyśl to...- powiedziała wilczyca. Według niej Sahama była bardzo słodka.
-A może się trochę bardziej zapoznamy?- zapytała wadera Sahamę. To mówiąc wskoczyła jednym susem na czubek wierzchołka drzewa. - To co idziesz?- zapytała się.

Wasp

Wasp nie był tu już potrzebny - Ava i Sahama zajęły się sobą. Postanowił, że nie będzie więc tu dłużej tkwić, bo i po co? Uśmiechnął się do wilczyc i powiedział:
- Na mnie już pora. Bawcie się dobrze.
Po tych słowach machnął skrzydłami i wzbiwszy się w powietrze, odleciał.

zt

Sahama

Kiedy Wasp odleciał, Sahamę objęła mała melancholia. Dlatego, że polubiła basiora i chciała by został jeszcze trochę, ale właśnie... po co, bardziej byłaby zajęta wilczycą. No cóż, szkoda. Jednakże nie mógł odlecieć bez pożegnania - Do zobaczenia! - krzyknęła z nadzieją, iż ją usłyszał. Następnie zwróciła się do Avy - Jasne. A o czym chciałaby pani pogadać? - Spytała.

Ava

-Nie wiem chciałam żebyś się zastanowiła, czy chcesz żebym była twoją przyszywaną mamuśką! Zapoznajmy się zanim podejmiesz decyzję, zgoda?- zapytała wadera. Myślała, że Sahama pozna ją dobrze i zgodzi się być jej przyszywaną rodziną.

Sahama

- No dobrze, a czy najpierw mogłabym poznać pani imię? Następnie przystąpimy do dalszej rozmowy - Powiedziała i uśmiechnęła się przyjaźnie. Wstała i podeszła bliżej wadery. Ponownie jej ogon wdał się w trans merdania, a po krótkim czasie zadowolenie wzrosło i Sahama zaczęła bawić się kitą... wilczycy. Nie wiedziała dlaczego tak się stało acz najprawdopodobniej znowu dopadła ją głupawka. Miała nadzieję, że Ava się nie pogniewa.

Karmel

Na polance zawitała mała, drobniutka postać. Trudno byłoby ją zauważyć gdyby nie szelest, który powodowała oraz rzucająca się w oczy biała czupryna i limonkowe ślepia... Kim był ów nieznajomy? Otóż imię jego brzmi Karmel. Karmel wraz ze swym prawie, że wiecznym uśmiechem przyklejonym do pyska szedł przed siebie szukając ciekawego zajęcia. Tata jak zwykle zajęty był czymś innym, mama... sam nie wiedział gdzie jej szukać. A nie ukrywajmy - z siostrą najlepszego kontaktu to on nie miał, no cóż... przeżyje. Sam się przecież doskonale umie zająć. Jednak... Czy aby na pewno? Może jego rozmyślania coś by dały, jednak co było pewne. Spowodowały nagłe uderzenie w drzewo, które oczywiście według niego nagle wyrosło spod ziemi! No ale nad tym oczywiście można by polemizować...

Ava

- Wydaje mi się, że wiesz... No ale nic, mam na imię Ava.- powiedziała wadera i wskazała swoją łapą na siebie. Wilczyca bardzo polubiła małą chociaż prawie wo gulę jej nie znała. Wilczyca zobaczyła kątem oka, że mała jej się przygląda. Nie przeszkadzało jej to.

Sahama

Sahama tylko łypnęła okiem na przybyłego szczeniaka, potem powtórnie zaczęła swoją rozrywkę. Zabawę ogonem Avy. Niebawem przestała męczyć wilczycę wygłupem, a następnie odniosła się do znajomej - Ava - powtórzyła - Bardzo ładne imię - oceniła dodatnio z promiennym uśmiechem - Czy posiadasz jakiegoś... no... towarzysza? - spytała.

Ava

-Nie, nie mam.- powiedziałam z cierpliwością. Czekałam na dalsze pytania Sahamy.
Lubiła przepytywania. Zobaczyła, że Sahama bawi się jej ogonem, jakby została jej szczeniaczkiem mogła by się tak bawić codziennie.

Sahama

- Aha - oznajmiła. Aktualnie czekała na jakieś przemówienie ze strony Avy. Jednak gdy zauważyła jak przebiega początek rozmowy, raczej nie będzie to możliwe - A, czy masz znajomych, czy cuś? - spytała. Sahama na chwilkę gdzieś wskoczyła w krzaki po czym pojawiła się znów i przyniosła kijka w gębie. Następnie położyła się i zaczęła bawić się nową zabawką.

Ava

-Fajną masz zabawkę!- powiedziałam z uśmiechem. - Wiesz jeśli chodzi o znajomych... Nie mam ich na razie zbyt wielu. Ale jeśli byłabyś moją córeczką to może razem byśmy miały ich bardzo dużo!- powiedziałam z przekonaniem. - Jak chcesz mogę Ci coś więcej opowiedzieć o sobie... Chcesz?- zapytałam Sahamę.

Sahama

- Tak, oczywiście. Bardzo chętnie - oznajmiła uśmiechnięta. Wzięła kija i zbliżyła się bardziej do Avy - to opowiadaj - namawiała wciąż, międląc patyka w pysku. Nastawiła uszy na sztorc i słuchała co wadera ma do powiedzenia. To pierwsze zapoznanie było nadal za mało dla Sahamy. Powinna się nieco więcej dowiedzieć o niektórych wiadomościach o wilczycy. No, pogadają a potem zobaczymy co z tego wyjdzie...

Ava

- Mój ulubiony kolor to... pomyślmy... czarny. Moje ulubione zajęcie to... opiekowanie się dziećmi, polowanie, spędzanie czasu z małymi szczeniaczkami, bronienie innych. Ulubione jedzenie to mięso, woda z wodospady marzeń. Z charakteru jestem: zabawna, odważna, opiekuńcza, cierpliwa, sprytna, wytrwała. Moim marzeniem jest zostać wojowniczką i mieć szczeniaka ( nawet przyszywanego ). Pytałaś się mnie czy mam partnera... Nie nie mam ( na razie ). Moja ulubiona zabawa to berek, chowany i polowanie.- opowiadała wadera, co jakiś czas spoglądając w piękne niebieskie oczka małej Sahamy.- Aha bardzo, bardzo fajnie się bawisz patykiem i jesteś słodziutka- powiedziała Ava z uśmiechem.

Sahama

Przez moment kiedy Ava powiedziała, iż jest " słodziutka ", mała się zadziwiła, acz była zadowolona, że wpadła w oko wadery - czy naprawdę Tobie zależy bym została twoją córeczką? - spytała, by upewnić się czy wilczyca bezsprzecznie wyraża zgodę na decyzję. A zaraz myślała czy sama chce aby samica została jej matką. Jak na razie, musi bliżej zapoznać jej charakter. Już niniejsza o ulubione rzeczy, lecz nacechowanie to coś innego niż zwykłe coś, które się bardzo lubi...

Ava

- Było by mi bardzo miło!- powiedziała Ava promieniując uśmiechem. - Może, Sahi się zgodzi żeby ona była jej mamusią?- myślała wadera. Zauważyła,że mała nadal bawi się patykiem więc jej spojrzenie trochę długo spoczywało na patyku. Przypomniały jej się chwilę, w których była małą waderką. Ale to już przeszłość.

Sahama

Samiczka przerwała zabawę i spojrzała na wilczycę - naprawdę? - spytała łagodnie i uśmiechnęła się jeszcze bardziej - Ok! Będziesz moją mamusią? - dodała, oczekując zgody od Avy. Gdy sama postanowiła, bardzo się ucieszyła i wstała machając ogonem we wszystkie możliwe strony. Nie mogła się doczekać gdy wadera powie " tak ".

Ava

Wilczyca zdziwiła się, że mała Sahama się zgodziła. - W końcu mam małe wilczątko!- pomyślałam przy okazji jeszcze bardziej się uśmiechając. - Moja odpowiedź brzmi...- wadera zrobiła teatralną ciszę, żeby był efekt. - Tak!!! Jak najbardziej powiedziała Ava i swoją łapą przybliżyła Sahamę do siebie i ją przytuliła. Była taka szczęśliwa.