Polana Spotkań

Konka

Niechnęłą parę razy po cym zwinęła się w małą, puchatą kulkę. Oczy miała wciąż otwarte reflektując co robią inni. Ziewnęła szybko i wróciła do obserwowań.

Phobs

Phobs natomiast pucołowicie czyścił toster, nawet jedna ryska nie mogła na nim pozostać. Kiedy skończył zarzucił sobie szalik z powrotem na szyję. Polizał po nosie i zaczął patrzeć na chmury. Na szczęście nie widział już więcej tosterów.

Finally

-To co, nastąpiła nowa era? Ciszy?-spytała samą siebie w myślach. Na cóż sama się na tą ciszę kiedyś skazała i przyzwyczaiła się, ale żeby tak w kilka wilków? Jeszcze tak nie było, przynajmniej za jej życia.

Konka

Konka w końcu postanowiła coś zadziałać. Ruszyła się z miejsca i wyskoczyła ponad trawę. Potem miękko opadła na ziemię.
- Pobawimy się w coś? - spytała pełna wigoru i chęci do szczenięcych igraszek.

Finally

-Jasne, a w co?-spytała z chęcią do zabawy również. Wstała i wpatrywała się w Konke.

//z/w obiad

Konka

Mała znała tylko jedną, no może dwie zabawy. Zastanowiła się o co w nich chodziło. Zaraz uśmiechnęła się na całą szerokość pyziora.
- Może w... ganianego? - spytała. Uniwersalna zabawa, ale jakże pełna radości.

Finally

-A jak się w to gra? No dobra, wiem. Gonisz!-powiedziała, po czym zaczęła uciekać jak najszybciej potrafiła. Gdy zbiegała z górki to prawie się przewróciła, gdyby nie ogon, który podtrzymuje równowagę dawno by się sturlała.

Konka

Przez chwilę stała tak analizując co przed chwilą się stało. Zaraz jednak uświadomiła sobie, że przecież mają się bawić!
- Aghhht! Złapię cie! - popiskiwała jak na piszczałkę przystało. Zerwała się nagle do biegu i zaczęła gonić Fin. Przy tym szczekała radośnie. Gdy dobiegła prawie do niej wpadłą na pomysł. Skoczyła i złapała ząbkami jej ogon, a sama padła na ziemię...

Torak

Wszedłem w to miejsce na dwóch łapach i co jakiś czas poprawiając kapelusz. Usiadłem pod jakimś drzewem i wsłuchiwałem się w odgłosy.

Finally

Zaczęła się turlać wpadając co jakiś czas na Konke, przecież przyczepiła się jej ogona. Sturlała się z górki i jeszcze z jakieś 5metrów, po czym skończyła leżąc na grzbiecie z łapami przy tułowiu, uśmiechnęła się patrząc na Konke.

Konka

I ona się zatrzymała. Zarechotała radośnie puszczając kitę Fin. Musnęła ogonem miejsce, w którym sie uderzyła podczas spadania, ale to nic. W końcu była szczęśliwa. Jeden siniak na pewno nie przerwie łańcucha radości Konki.
- I kto wygrał? - wyterkotała podczas śmiechu.

Idalia

Hekate wyszła z graniczącego z polaną lasu. Usiadła przy drzewie i oparłszy się o nie bokiem, wzrokiem zlustrowała otoczenie. Jej wzrok zatrzymał się na chwilę na dziwnym w jej oczach wilku, ale zaraz powędrował na bawiące się Finally i Konkę.

Torak

Spojżałem z pod kapelusza na nowo przybyłą-Witam-powiedziałem do wadery i poprawiłem kapelusz odsłaniając na chwile moje straszne bursztynowe ślepia.

Finally

-Bawimy się dalej czy to już koniec? Jeśli tak to nie wiem kto...-powiedziała śmiejąc się. Podczas turlania też się trochę poobijała. Zaczęła masować miejsca łapami, ogonem i językiem je wylizywała.

Idalia

- Witam - rzuciła do samca i zerknęła na niego jeszcze raz. Te jego straszne oczy nie robiły na niej wrażenia. Cóż, po poznaniu szalonej Satsu Hekate niełatwo było wystraszyć.

Konka

Podczas przedłużającego się wciąż czasu śmiania, przypadkowo odwróciła głowę w stronę Hekate. Nagle zabrakło chęci do dalszego śmiechu. Jedyne pozostałości to rozdziawiony szeroko w uśmiechu pyszczek i machający jeszcze energiczniej ogonek. Zaczęła skakać i pląsać w kółko, by popisać się przed wilczycą. xP

Finally

-Uciekaj, teraz ja Cię gonie!-powiedziała i przygotowała się do skoku oraz pogoni za siostrą. Machała energicznie ogonem. Analizowała, w którą stronę Konka może pobiec i jak ją najszybciej złapie. Cały czas się szeroko uśmiechała, ale już skończyła się śmiać.

Idalia

Położyła się i zaczęła przyglądać szalejącemu maluchowi. Zaczęła chichotać pod nosem, widząc jej popisy. Machała wesoło puszystym ogonem - widok dzieci zawsze wprawiał Hek w dobry humor.

Konka

Ruszyła w szaleńczym biegu i uciekając od Fin. Bieg nie był zaplanowany. Wręcz przeciwnie, chaotyczny. Leciała przed siebie, tam gdzie potrafiła się wcisnąć. Na jej torze przebiegu widać było Hecate. Obejrzała się do tyłu w poszukiwaniu Fin..

Finally

Wykonała skok do przodu rozpędzając się przy tym i ruszyła jak najszybciej potrafiła za nią. Ich biegi miały podobną szybkość, bo obydwie były szczeniakami. Finally robiła co jakiś czas skok by przybliżyć się do Konki, a gdy ta skręcała to młoda ścinała zakręty. Za jakiś czas ją dogoniła i skoczyła na nią tak jak ta niedawno na Finally. Chwyciła ją za ogon.
-Mam Cię-powiedziała przez kiełki.

//Hekate pisze się przez "k", a nie "c"