Polana Życzeń

Samuerian

/Co to za moda na pisanie 'on, ona, ona' i odmian od tych słów z wielkiej litery? -,- Toż to błąd!/

Samuel pojawił się na polanie zaraz po Viktorii.
- To może opowiesz mi, co tam u ciebie słychać? - spytał z uśmiechem siadając obok przyjaciółki. Sporo czasu minęło, odkąd mieli okazję porozmawiać 'nieformalnie'.

Viktoria

/:D/

Magiczka uśmiechnęła się ochoczo. Chciałam napisać Beta. xD" Siła przyzwyczajenia...
- Mhm, raczej nic miłego. Od dawna już nie widziałam swoich dzieci, a Shajen... zniknął. Tęsknie za Nim coraz bardziej... Te święta nie spędziłam w dobrych nastroju. Bez rodziny, bez choinki, bez jedzenia... i prezentów. Pamiętam pierwsze Święta. Tak, były wspaniałe. Każdy obdarowywał się prezentami i było tak wesoło... Nie to co w tym roku... - westchnęła. - Cóż, nie będę i Ciebie zamartwiać. Lepiej powiedz co u Ciebie - rzuciła ochoczo.

Samuerian

/Chyba mnie po prostu chcecie zdenerwować.../

- Właściwie to nic. - odpowiedział Samuel spokojnie. - Miałem ostatnio sporo zamieszania, wszystko wylądowało na mojej głowie, odkąd Wheat przestała się interesować Watahą. Szczęśliwie ostatnio Elena zdała na Betę, co mnie znacznie odciążyło i teraz mogę wreszcie oddać się swoim własnym sprawom. Odpocząć. - uśmiechnął się.

Viktoria

Viktoria uśmiechnęła się delikatnie. Odpoczynek? Pomarzyć sobie może. Póki co jest sama... Carly gdzieś odeszła. Zniknęła, ot co. Ale to jednocześnie dzięki jej zniknięciu, Magiczka stałą się Alfą. Westchnęła i położyła się na śniegu. Złapała go trochę w łapy i uformowała kulkę, którą rzuciła w Sammysia. Bitwa na śnieżki!

Samuerian

Samuel wpierw poczuł się zaskoczony, kiedy zimna, mokra i nieprzyjemnie znajoma kulka uderzyła go w pysk, jednak zaraz strzepnął biały puch z nosa i uformował nową kulę, którą to miotnął chwilę później wprost Viktorię. Niechaj poczuje smak zemsty Samuela, muahahaha!

Viktoria

Ta również dostałą w pysk. Skrzydlata przyjrzała się uważnie białemu puchowi po czym ściągnęła go językiem. Mwah, woda. Viktoria poderwała się do góry, łapiąc przy tym kolejną porcję śniegu i znów formując z niego kulkę. Uśmiechnęła się szyderczo i machnęła skrzydłami.
- Złap to jeśli potrafisz! - krzyknęła wesoło i ponownie wycelowała kulkę śnieżną w Sammy'ego.

Samuerian

Samuel jednak nie łapał kulek, ażeby ograniczyć przymus dotykania śniegu do jakiegoś minimum. Jednak musiał przyznać, że biały puch pokrywający wszystko w naszej krainie wyglądał co najmniej dość atrakcyjnie. Tymczasem Alfa formował kolejne śmiercionośne kule, które to z radością rzucał w Viktorię.

Viktoria

Skrzydlata szybkimi ruchami starała się ominąć każdą śnieżną kulkę, jednakże dostała parę razy. Zawisła na chwilę w powietrzu by zaraz zapikować na Samuel'a. Rzuciła się na niego z wyszczerzem na pysku i natarła go śniegime. Rawr, jak za dawnych czasów....

Samuerian

Samuel zaśmiał się i powoli opadł na śnieg. Wkrótce oczywiście tego pożałował, albowiem śnieg był mokry i zimny, niemniej Alfa był tak leniwy, że jakoś nie chciało mu się ruszać dupska z ziemi. Cóż, życie życie jest nobelon.

Viktoria

Viktoria zaśmiała się i przytuliła mocno Sammy'ego. Aww, tak fajnie jest męczyć przyjaciela! (xD) Jednakże Alfa szybko zeszła z Maga i się uspokoiła. Chyba trochę za bardzo się rozszalała. Musi uważać... Nie ważne kto jest dla niej kim.

Samuerian

Samuel zaśmiał się. No tak, może i się rozszaleli, ale przecież dla niego przyjaciel zawsze będzie przyjacielem, i pomimo stanowiska Viktorii będzie jego przyjaciółką, której jest w stanie powierzyć choćby życie. Bo w końcu na tym się to wszystko opiera - na zaufaniu.

Viktoria

W sumie prawda... Zaufanie... Jednak "wszystko się może zdarzyć".
Skrzydlata uśmiechnęła się szeroko. No tak, maska... Szczerze mówiąc ma jej już dość. Czas ją zdjąć! Szarpnęła mocno za pasek z tyłu i uwolniła się o nakrycia... pyska.
Zielone oczka mignęły delikatnie, uszy położyły się wzdłuż głowy. Na pysku nie ma krwi, za to szeroki uśmiech, który Magiczka słała Samuel'owi.
Nareszcie bez maski....

Samuerian

Samuel uśmiechnął się, widząc że wadera pozbywa się zbędnej maski.
- Tak jest o wiele lepiej. - powiedział idealnie udając niepohamowany podziw. Zaśmiał się zaraz i poklepał wilczycę po głowie. - Nie za duszno było ci tam w środku? - spytał z uśmiechem.

Viktoria

Viktoria uśmiechnęła się szeroko.
- Nie, to drewno oddychające - zaśmiała się. Yay, jak przyjemnie się tak czasem powygłupiać. Co z tego, że jest się Alfami?! Każdy potrzebuje chwili wytchnienia...

Samuerian

Wilk uśmiechnął się.
- Jednak wolę chyba twoją oddychającą twarz, zamiast drewna. - powiedział spokojnie, przyglądając się Viktorii. No, zaraz jednak skończył, żeby tak chamsko nie lampić się na biedną wilczycę, bo jeszcze się obrazi.

Viktoria

Wadera zarumieniła się lekko. Jej, tak miło spędza jej się czas z Samuel'em... On jest taki miły... i fajny... i w ogóle... Viktoria wtuliła się w ciepłe futro Alfy Ognia. Tęskni za dzieciństwem, gdy to cały dzień spędzali na zabawie z całą paczką. Było tak fajnie...

Samuerian

Tak, Samuel też tęsknił za przeszłością. DOROSŁE DZIECI, MAJĄ ŻAL! - ryknęło mu nagle coś w głowie, ale to tylko muzyka lecąca w moim tle, więc szybko uspokoił paniczne bicie serca. Wilk przytulił przyjaciółkę i pogłaskał ją po głowie. Jak byli mali, wszystko wydawało się takie proste.

Viktoria

Proste... I to jak bardzo. A teraz? Wszystko się komplikuje, wali na głowę, przyjaciele Cię nienawidzą... Ech, kiedyś wszystko było łatwiejsze. Nikt nie myślał o przeszłości... No, marzył tylko kim chce być, jak dorośnie. I PO CO?!

Samuerian

Samuel zamyślił się. Zaczął bowiem wspominać czasy młodości, a chwilę później w jego głowie pojawiły się obrazy tańczących pomarańczy. Niebezpiecznie jest się tak zamyślać... No, w każdym razie wilk zaraz odzyskał zdolność panowania nad własnym ciałem i uśmiechnął się do Viktorii.
- To co robimy? - spytał.

Viktoria

Zamyśliła się na chwilkę.
- Szczerze mówiąc nie mam pomysłów... - rzuciła krótko.
Machnęła delikatnie skrzydłami i okryła się nimi. Zimno. Mokro. Nie, to drugie jest nawet fajne, ale je zimno. A zimno jest złe.