Polana Życzeń

Morte

Uszy Morte drgnęły. Czyżby się jej wystraszyli? A to ci dobry żart... Wilczyca niepewnie wyciągnęła sztylet i wbiła go w ziemię, tuż obok łapy, w razie czego. Jednak dalej leżała, znów położyła łeb na łapach i z ukosa przyglądała się nieznajomym.

Jack

Jack nie miał co robić, więc z nudów przywędrował tutaj. A to nowość! Kiedyś nigdy się nie nudził, ponieważ był leniem. Nic nie chciał robić, a teraz cały czas chodzi, skacze, biega i nawet bawi się. Chyba jakiś duch nawiedza jego wychudzone ciało, albo po prostu wziął sobie to do serca. Tą swoją uwagę, że tym pesymizmem dzieciństwo se rozwalił. Stawiał żwawo łapę za łapą z wysoko uniesioną głową do góry, jednak ogon miał spuszczony w dół i w ogóle się nie poruszał. Jego żółte ślepia mierzyły całą okolicę. Naglę zauważył jakoś waderę. Podszedł do niej powoli i usiadł obok.
- Witam leżącą damę - oznajmił z takim miłym uśmiechem. Oczywiście, ze to nie był podryw! Gdyby był, to ja bym się powiesiła, ponieważ jeszcze tak się nie zmienił. Ale bardzo się zmienił, to trzeba przyznać.

Morte

Morte się nie poruszyła, miała nerwy ze stali. Podciągnęła się do pozycji siedzącej i uśmiechnęła nikle do nieznajomego.
Witam-powiedziała beznamiętnie i odwróciła się w stronę wilka. Hmm... Był średniego wzrostu, ale zachowywał się jak dorosły. Wilczyca oszacowała, że jest w okresie dojrzewania, ale to tylko jej szacowanie. Po chwili potrząsnęła łbem i uśmiechnęła się.
Morte jestem, a ciebie jak zwą-spytała i schowała swój sztylet, był tylko w razie czego, a skoro nie było zagrożenia to go najzwyczajniej schowała. Uśmiechała się delikatnie i pomyślała o swojej rodzinie gdy tak na niego patrzyła.. Miała tylko brata, który przyszedł za nią do tej krainy, ale brat... Brat jej już nie żyje, więc.. Wilczyca przestała o tym myśleć i wielkim bananem patrzyła na nieznajomego.

Destiny

Destiny uśmiechnęła się. Dyskretnie się rozejrzała i dostrzegła nieznane wilki. Chwilę na nie popatrzyła zaraz po tym spojrzała na wujka.
- Spokojnie nic nie będę robić. -Dodała. Szczeniątko złapało w łapki końcówkę swojego ogonka i zaczęło się nią bawić.

Zed

Basior także zauważył parkę obcych wilków, jednak nie przejął się nimi zbytnio. Gdyby coś chcieli zrobić młodej, obroniłby ją nawet za cenę życia.
-Widzę, że znów się zabawiasz ogonkiem?- popatrzył na nią z uśmiechem.
Podszedł do kuleczki bliżej po czym przysiadł i machał ogonem o w lewo to w prawo, obserwując jak szczenię bawi się własną kitą.

Destiny

Destiny chciała już odpowiedzieć jednak dostrzegła jego ogon.
- O! -Zapiszczała wesoło i skoczyła nu na ogon łapiąc go.
- Mój ogonek przy twoim to nic. -Stwierdziła wesoło bawiąc się nim.
- Dlaczego ja takiego nie mam? -Zapytała nieco smutno. No chciała mieć taki duży i puszysty.

Zed

Szczerze powiedziawszy to Mort miał "Aż" 2 ogony, które wyglądały jak jedna, spójna część, ale kto by na to patrzył.
-Nie złapiesz go!- uśmiechnął się do małej wiercąc ogonem na wszystkie strony.
Kątem oka spoglądał od czasu do czasu na dwóch nieznajomych, którzy znajdowali się nieopodal.

Destiny

- O doprawdy? -Prychnęła i zaczęła łapać jego ogon. Po chwili dotarło do niej że ma dwa ogony zamiast jednego.
- Wujku to niesprawiedliwe! Schowaj jeden! -Powiedziała pacząc się naburmuszonym spojrzeniem na jeden z ogonów. Zaraz jednak...
- O ty niegodziwsze, sam bałeś się ze mną walczyć i przyprowadziłeś kumpla! Niedoczekanie wasze! -Powiedziała do obu jego ogonów.

Morte

Wilczyca cierpliwie czekała na odpowiedź, po czym z ukosa zaczęła lustrować obce wilki. Miała ochotę im się wtrącić, ale nie chciało jej się ruszać z miejsca. Delikatnie zamachała ogonem i uśmiechnęła się, przeniosła swe spojrzenie na nieznajomego.

Zed

Mort złączył swe oba ogony w jeden większy po czym posmyrał waderę po nosku.
-A tu Cie mam!- zaśmiał się radośnie. Popatrzył na szczeniątko i przygarnął ją swoją łapą.
Polizał ją po główce by zmyć z jej futerka błoto, które nie wiadomo skąd się tam wzięło.
Przytulił ją do siebie, a potem puścił wolno by nie czuła się skrępowana.
-I jak? Poddajesz się maleńka?- spytał z uśmiechem na kufie.

Destiny

Kichnęła kiedy posmyrał ją pod nosem.
- O nie nigdy! -Powiedziała wesoło. Gdy została puszczona zaczęła skakać i warczeć na niego pokazując swoje zęby.
- Wrar! -Warknęła.
- Bój się mnie! -Dodała.

Enary

No i Enary ponownie ruszyła na podbój wilczych serc! Kołysząc ponętnie białymi bioderkami kroczyła dumnie przez krainy szukając zdobyczy. W końcu dotarła w to miejsce. No i jak to zwykle bywa, już dostrzegła potencjalnego towarzysza na dzisiejszy dzień. Jej smukła sylwetka cudownie się prezentowała a puszysty ogon lekko się poruszał. Zaczęła się zbliżać robiąc słodką minkę, jednak usiadła trochę z daleka. Tak, by wilk mógł się przyjrzeć wszystkim jej walorom. Szlachetny pysk trzymała równolegle go ziemi a długie uszy położyła nieco w tył, na bok łba.

Lia

Lia przybyła tu by poszukać miejsca w którym coś się dzieje pomyślała że było by to odpowiednie miejsce,po chwili gdy rozejrzała się zobaczyła dużego czarnego wilka i małego szczeniaka więc powiedziała:
-Cześć jak się macie, jestem Lia, a wy?-Przywitała się radośnie :D

Destiny

Destiny spojrzała na przybyłą wilczycę. Podeszła do niej zaciekawiona.
- Jestem Destiny milo mi cię poznać. -Powiedziała wesoło patrząc na nowo poznaną waderę. Jej ależ tutaj się tłumy zaczęły zbierać. Spojrzała również na tą dostoją wilczycę która usiadła nieopodal jednak ta biała który teraz się odezwała była nader ciekawa.

Zed

Mort upozorował, że się boi młodej.
-Nie zrób mi krzywdyy!- zaśmiał się nieco.
Nagle jego oczy spoczęły na cudnej waderze. Wytrzeszczył swe ślepia i obserwował każdy jej krok.
-A to co za Wadera!- pomyślał nieco oblizując pysk.
Po chwili przyszła tu jeszcze inna, ale... Co ona taka poobijana? Czyżby był to nieumarły?

Lia

-Miło mi cię poznać Destiny-powiedziała patrząc na małą słodką wilczycę,po chwili spojrzała również na dużego czarnego wilka po czym zamyśliła się na chwilę.

Destiny

Destiny usiadła przed waderę. Szczeniątko przyglądała się jej uważnie.
- Z jakiej jesteś watahy? -Zapytała machając wesoło ogonkiem. Spojrzała czy Mort nie zniknął. On często tak robił gdy Destiny zaczynała z kimś rozmawiać.

Lia

Popatrzyła na małą waderę i powiedziała:
-Ja jestem z watahy wody,a ty???-zapytała szczeniaczka uśmiechając się.

Zed

Mort przysunął szczeniątko między łapy.
Spojrzał na dziwną waderę.
-Czego chcesz od niej?- spytał warcząc.
Zombie były niebezpieczne, rozpoznał to po obiciach na jej ciele.
Schylił się do małej.
-Uważaj, to jest nieumarły wilk, one są ble.- szepnął jej do uszka po czym polizał czule po główce.
-Nie waż się jej zrobić krzywdy, bo nie ręczę za siebie!- warknął ponownie.

Destiny

Destiny patrzyła uważnie na waderę.
- Z watahy Ognia! -Odpowiedziała. Wtem Mort przygarnął ją do siebie. Spojrzała na niego niezrozumiała. Zaczął warczeć na tą biedną waderę a przecież nic nie zrobiła. Gdy powiedział ze ta jest nieumarła Destiny nieco na opak to zrozumiała.
- Nieumarła, o to tak jak tatuś Massacre. -Stwierdziła wyślizgując się spomiędzy łap nieco wilka i robiąc krok do przodu. Polizała go po nosie.
- Spokojnie wujku. -Powiedziała do niego wesoło po czym usiadła patrząc na waderę.
- Też jesteś duchem? -Zapytała się wesoło. No dobra Nieumarły jak dla niej to to samo co Duch.