Polana Życzeń

Lia

Lia zaniepokoiła się zawsze była dobrym wilkiem i nie miała zamiaru robić nikomu krzywdy...ale oni tego nie wiedzieli więc odrzekła:

-Nie chcę jej zrobić krzywdy,owszem jestem nie umarłym ale to o niczym nie świadczy jestem dobrą wilczycą i nie jestem tu od robienia terroru,i wypraszam sobie to ble.-Powiedziała nadzwyczajnie spokojnie jak na tą chwilę.

Po chwili zwróciła się do młodej wadery:

-Nie bój się mnie nie zrobię ci krzywdy,wyglądam tak dlatego bo miałam dość nie przyjemne przygody w niedługim czasie.-Powiedziała do malutkiej co jakiś czas spoglądając na wilka.

Enary

Enary patrzyła na całe zajście. Spodobała jej się reakcja wilka, taki opiekuńczy wujcio! Ciekawe czy taki opiekuńczy jest nie tylko w stosunku do tej małej... Postanowiła to sprawdzić, ponieważ wcześniej kątem oka widziała jego zainteresowanie. Wstała i ponętnym krokiem podeszła bliżej. Patrzyła uwodząco w oczy basiora i kołysząc biodrami, dostojnym krokiem po prostu go minęła przechodząc tuż przed jego pyskiem. Szła tak aż nie zniknęła w krzakach.

[zt]

Zed

Mort nie mógł oderwać wzroku od tejże wadery.
Patrzył na nią ponętnie, aż nie zniknęła w krzakach.
Nagle począł kroczyć za jej wonią zostawiając małą z tamtą waderą.
Był po prostu tak jakby go zahipnotyzowano.
Wkrótce i on zniknął z tego miejsca, możliwe, że nieświadomie tak postąpił.

z.t

Destiny

Destiny z niedowierzaniem spojrzała na Morta. No spoko! Co on ma z tym znikaniem.
-Oj biedna. Spokojnie nie boje się. -Powiedziała miło do wadery.
- Nie przejmuj się wujkiem. On taki zły wcale nie jest. -Dodała nieco weselej. Spojrzała jeszcze za basiorem. No naprawdę uroczo.

Lia

Spojrzała na szczenię i powiedziała:
-Cieszę się że się mnie nie boisz...bo nie masz czego się bać ja lubię takie małe wilki jak ty.-Powiedziała delikatnym głosem.

Massacre

Nagle w to miejsce przybył Massacre.
Spojrzał na swoje maleństwo, ale zaraz! Kto stał obok niej? Zniknął na moment i stanął obok nich. To była... Lia.
Ujawnił swoje oblicze po czym przywitał się.
-Witaj moja kuleczko!- podszedł do niej i przejechał łapą po jej ciele, oczywiście tylko tak na niby bo nie mógł jej dotknąć.
Popatrzył na Lię.
-W końcu się spotykamy.- oznajmił.

Destiny

- Tata! -Zawołała wesoło.
- Cześć! -Przywitała się po chwili.
- Patrz mam nową koleżankę. -Oznajmiła mu z wesołym uśmiechem wskazując łapką na Lie. Jednak po chwili zrozumiała jego kolejne słowa.
- Om.. to wy się znacie? -Zapytała lekko zdziwiona.

Lia

-Ma...ma...Massacre,jesteś tu!-Krzyknęła głosem w którym mieszały się radość i lekkie zdziwienie.Po chwili przerwy powiedziała.

-Tak się ciesze że cie widzę bardzo tęskniłam za tobą.-Powiedział do ukochanego.

Ale po chwili zaczęła zastanawiać się:
-Ona mówi do niego TATO...to trochę dziwne-pomyślała.No ale nic w końcu zobaczyła się z nim i wie że może dalej być przy nim.Teraz myślała już tylko co będzie dalej.

Massacre

Massacre stanął koło szczeniaczka, a ślepiami obserwował Lię.
-Tak słonko, znam ją... To moja partnerka.- rzekł z lekkim uśmiechem na kufie.
Zauważył zdziwienie na pysku Lii co do małej kulki.
-To jest moja przyszywana córka, przygarnąłem ją.- rzekł z dumą. Był bardzo opiekuńczy, ale zarazem nie mógł jej bronić w razie niebezpieczeństwa bo przecież był nie materialny...

Destiny

- A! -Powiedziała jakby od razu wszystko zrozumiała. Usiadła strzegąc uszkami.
- NO to fajnie. jeszcze raz miło mi cię poznać. -Powiedziała i chciała przejechać łapką po łapie wadery. Tak jak przez Massera. Aby łapka przeleciała przez nią. jednak tak się nie stało.
- Ale przecież jesteś nieumarła. Dlaczego łapka przez ciebie nie przeleciała? -Zapytała z wyraźnym zdziwieniem i zadumą w głosie. Destiny zaczęła się na tym zastanawiać.

Lia

-Ach tak więc jednak zostałeś tatusiem.-Powiedział po czym zamyśliła się na chwilkę bo przypomniała jej się Vinelly,niestety mogła istnieć tylko w jej wyobraźni ale to nic przecież jeszcze ma ukochanego.By nie sprawiać wyrazu smutnej uśmiechała się może wręcz trochę nienaturalnie.

-Jak się masz gdzie ostatnio bywałeś???-Zapytała Massacre,po czym spojrzała na maleństwo i odpowiedziała na pytanie:

-Bo jestem nieumarła nieco inaczej niż twój tatuś wiesz,ja mam swoje ciało ale nie wiem czy zrozumiesz jak ci będę dogłębniej tłumaczyć.-Odpowiedziała.

Massacre

Mass popatrzył na Lię.
-Bywałem tu i tam... Spotkałem to maleństwo i postanowiłem je przygarnąć. Było samotne, bez rodziców.- odpowiedział.
-A co u Ciebie?- dodał po chwili strzygąc przeźroczystymi uszami.
Popatrzył się chwilę na niebo, potem ślepia przeniósł kolejno na szczenię i Lię.

Destiny

A Destiny zbytnio nie zwracała uwagi na to co mówią. Zaczęła porównywać czym różni się jedno od drugiego. W sensie dlaczego przez tatę wszystko przelatuje a przez Lie nic. Nagle coś ją natknęło. Podeszła do Massecre'a.
- A to ona to tak jakby moja przyszywana mama tak? -Zapytała patrząc miło na waderę.

Lia

-Co u mnie normalnie tak jakbym żyła.-Uśmiechnęła się i mówiła dalej.

-Strasznie za tobą tęskniłam,i w ogule to był tu wcześniej jakiś wilki taki duży czarny,może wiesz kto to był???-Powiedziała nie odrywając wzroku od Massacre'a.

Lecz kiedy usłyszała to co powiedziało maleństwo zatkało ją totalnie,popatrzyła się na nią i zamyśliła na chwilę.

-Coby to było gdyby rzeczywiście była moją córką.-Westchnęła w myślach.

Massacre

Popatrzył na Lię.
-To był chyba mój brat, Mort.- odpowiedział wahając się bo przecież nie wiedział gdzie teraz jest Mort, ale skoro była tu Destiny to i on też powinien być z nią... No właśnie...
Spojrzał na kuleczkę.
-A gdzie jest mój brat?- spytał ignorując pytanie małej. Nie był pewien co do tego by Lia została jej przyszywaną mamą.

Destiny

- Nie wiem. poleciał za jakąś wilczycą. -Stwierdziła spokojnie. Destiny się przeciągnęła. I... O nie tak nie będzie. Co to ma znaczyć aby jakąś jaszczurka sobie chodziła po łące bez jej zgody?! Destiny skoczyła na jaszczurkę i zaczęła ją tykać łapka. Dając tym czasem chwilę na rozmowę dla wilków.

Massacre

-A to pantoflarz...- rzekł w myślach do samego siebie.
Spojrzał ponownie na Lię.
-A co u Ciebie tak w ogóle? jak się czujesz?- spytał, żeby rozkręcić jakoś rozmowę. Czuł się ciut niezręcznie w tej grobowej ciszy.
Spoglądał tylko co chwilę na córeczkę, która jak zwykle znalazła sobie nowy cel do zabawy. Uśmiechnął się do niej.

Lia

-Ja czuję się dobrze,tylko trochę mi smutno bo ostatnio jestem cały czas sama.-Powiedziała uśmiechając się.
Popatrzyła się na malutką waderę i powiedziała:

-Chciała bym mieć taką córkę jak ona,taką wesołą i pełną energii.-rzekła do Massacre'a tak naprawdę nie do końca świadoma że mówi to na głos.

Destiny

No bo jakim prawem ta jaszczurka tutaj jest?! Kto jej pozwolił?!
- A przepustkę to się ma? -Zapytała się jaszczurki skacząc w około niej aby zagrodzić jej drogę udając przejście graniczne. No to był szczyn bezczelność. I gdzie się tutaj podziało dobre wychowanie? Ech... niewychowane jaszczurki.

Lia

Lia spojrzała na rozbrykanego maluszka cóż to był za widok tak radosnej małej podskakującej kuleczki.Spoglądała na Massacre'a i czekała aż coś powie...