Polana Życzeń

April

Głupie błoto. Skupiła wzrok na kwiatku, próbując oczyścić go z resztek burej mazi. Gdy już wreszcie skończyła, schowała go do reszty zerwanych roślin. Skoro Severus nie szanuje tego jakże wspaniałego okazu, to nie zasługuje na to by na niego patrzeć. Proste.
- Gdzie ty byłeś przeeez caałe życie, że nie widziałeś nigdzie kwiatów? - uniosła sceptycznie wilczobrew, lustrując uważnym wzrokiem basiora i szukając śladów po łańcuchach, obrożach, sznurach i innych tego typu rzeczach, świadczących o tym, że trzymano go uwięzionego w piwnicy, gdzie nie miał kontaktów ze światem zewnętrznym.
- Bieedaaakuu... Nie wiesz nawet ileee cie omięłoo! - zarechotała wesoło, spoglądając na naręcze różnego rodzaju zielska, które mrugało do niej radośnie, ciesząc się końcem swojej egzystencji. I tak zawsze wolała gawędzić z kamieniami i cyframi, więc nie zwróciła na nie większej uwagi. Niech giną.

Talon

Talon westchną i wreszcie się zatrzymał. Po swoim dokonanym czynie postanowił iż ulotni się tak samo jak tu przybył. Ale najpierw...Baleron zebrał mały bukiet kwiatów i złapał je w pysk. No cóż...Mała ozdoba jego legowiska nie zaszkodzi....Maluch oczywiście zebrał tylko kwiaty o kolorze czerwonym. Uwielbiał ten kolor. Czerwony, krwisty...nazywajcie to jak chcecie dla niego to kolor zemsty...
z.t

Severus

- Na morzu, a gdzie można być? - wzdrygnął się, gdy nos zawiadomił go o kolejnej dawce śmiertelnych pyłków. Przez chwilę wstrzymywał oddech.
- Więc to są kwiatki..
Mówił teraz cicho, zapewne przed wybuchem. Wybuchający, rudy wilk z rogami to zły znak.
- Kwiatki..
Jeden wdech, zanim zaczął wrzeszczeć.
- TRZEBA BYŁO OD RAZU, ŻE TO CHOLERSTWO TO KWIATKI!
I wbrew pozorom jego oblicze było oszalałe, jak być powinno.

April

Wilczyca widząc wybuch gniewu rudego, wybuchnęła radosnym śmiechem.
- Tak! Tak, tak, to kwiaaatki!! - zawołała wesoło. Jest walnięta, nic na to nie poradzę. Szybkim ruchem ogona przecinała powietrze, przeszukując trawę w poszukiwaniu innych źródeł alergenów.
- Tylko kwiatki polne są dobre. Kwiatki doniczkowe są złe i trzeba je zniiszczyyyć zanim one zniszczą naas! - zebrało się jej na szczere wyznanie. Chyba każdy potwierdzi prawdziwość jej słów. Jak można w to wątpić? Śmiech przekształcił się w głuchy chichot, kiedy przerzucała stertę zielska wyraźnie czegoś poszukując.

Severus

Kipiał z nerwów. Do cholery. To są tylko gó*niane kwiatki, a ona mu tu pie.przy już 5 minut o jakiś badziewiach, których w ogóle nie rozumie! Przygryzł wargi, marszcząc nos. Te kwiatki.. te.. cholerne.. KWIATKI. Szlag to trafił. Zrzucił tobołek z grzbietu.
- ZABIJĘ CIĘ!
I z tym okrzykiem rzucił się na April. Zapewne, a taką mam nadzieję, zaczęli się turlać w tych kwiatkach. Oczywiście, Rogacz zamierzał ją tylko wymacać.

April

Pisnęła cicho, widząc nacierającego na nią basiora, z jelenim porożem i zamiarem rozlewu krwi. Padła na ziemie, mając chyba nadzieję, że jej nie zauważy stanie się niewidzialna czy coś w tym stylu. Na jej nieszczęście stało się jedynie tyle, że rudy wpadł na nią całym swoim ciężarem. Zamachała bezradnie łapami, próbując się wydostać. Takie bierne machanie nic nie dawało, więc poczęła się szarpać we wszystkie strony, wyrzucając przy tym w powietrze masę kolorowych płatków. W końcu udało się jej uwolnić, wypełzając jakieś półtora metra od awanturnika. Zaczęła się beztrosko śmiać i wyciągnęła w górę drobny jasnoróżowy kształt.
- Paaatrz! Znalazłam kolejny okaaz Pseudochamaesphacos Spinosy!

Severus

Z satysfakcją przygniótł ją swoim cielskiem, zaś Rudy nie należał do tych anorektycznych wilków, które sądzą, że są cool. Pacnął ją łapą, dostając ataku łaskotek. Co za.. Miał zamiar urwać jej uszy, jednak mu uciekła.
- Zaraz Ci go wsadzę w d*pę. - mruknął, przygarniając tobołek do siebie.

April

- Zazdrościsz. Znaajdź sobie swój - prychnęła, obracając się na wszystkie strony w poszukiwaniu swojego naręcza roślin. Czyżby zniknęło? Ależ skąd, było porozwalane po całej najbliższej okolicy. Następnym razem zbiera zioła tylko i wyłącznie sama, gdzie nikt nie będzie się na nią rzucał. Wzięła się za zbieranie pororzucanych kwiatów. Szybko odzyskała część zielonej ferajny, teraz już wygniecionej i połamanej. Ale jak już mówiłam, April nie potrzebuje ich do ozdoby, lecz do bardziej praktycznych czynności, więc wygląd nie ma tu nic do rzeczy. Porwane, czy nie - i tak się przydadzą.

Severus

Wstał, podlazł do niej i przez chwilę tak nad nią trwał, po czym po prostu użarł ją w ucho. Co za mały pyskacz. Gryząc lub i nie, przecież miała prawo zareagować, Rudy zaczął myśleć w inną stronę - przecież April była samicą, prawda? Zerknął na nią kątkiem oka, a oko nie ma kątek. Hmmm. Całkiem ładna. Rudemu niemal każda wilczyca się podobała - nieważne, czy była syreną gotową go zjeść. Nieraz kraken ratował mu tyłek, gdy wyskoczył z łajby do syren.

April

Fajnie gdyby April miała w uchu tego gwoździa, który widnieje na avatarze. No, ale niestety nie ma. Może kiedyś sobie jakiegoś wkłuję. Tak w ramach samoobrony. Wrzasnęła piskliwie, nie tyle z bólu, co z zirytowania.
- Chcesz żebym straciła ucho? Kwiatka wbrew pozoorom nie tak trudno znaleźć - powiedziała masując obolałą małżowinę. Że też musi trafiać na takich psychopatów. Nic nie robisz a tu nagle rzucają ci się na narząd słuchu. Wbrew pozorom, nie tak łatwo go przeszczepić. A najtrudniej jest znaleźć nowy.

Severus

- Dla mnie możesz być łysa, związana i gotowa do seksu, wisi mi to.
Odparł, mrużąc oczy i nawet zaczepnie klepnął ją z całej siły po zadku, wracając i siadając obok swojego tobołka. Zemści się? Być może. Teraz badawczo ją obserwował , szczególnie jej zadek. Rudy niestety był jednym z tych, którzy szybko lecieli na babki. A April była dla niego urodziwa, choć nie mógł zdzierżyć jej charakteru. Na upartego wszystko się zrobi.

April

Czy niezrównoważeni psychicznie są mściwi? Trudno powiedzieć o nich cokolwiek, na co sama nazwa wskazuje. Częstują cię herbatą a za chwilę podduszają kablem. Chociaż to zależy od osoby. April rzuciła Severusowi nienawistne spojrzenie, po czym podeszła do niego bliżej. Szybkim ruchem wyciągnęła swój ukochany ponad tysiącstronnicowy tom, który zawsze nosiła zawsze przy sobie i z całej siły zdzieliła nią basiora po głowie. Może to i książka, ale swoje waży i ma twardą okładkę. W zasadzie to April używała jej głównie jako broni. Kiedyś była skuteczna. Uśmiechnęła się, przybierając minę "Dobrze ci tak", po czym przycisnęła do siebie księgę.

Severus

Widząc nadchodzącą księgę Sev mógł się uchylić, chyba (nie znam się xP), ale jak widać się nie uchylił. Walnięcie go w łeb było trochę trudne, bo miał przecież jelenie rogi, ale i tak bolało. Jutro będzie miał guza.. Syknął głośno, zasysając powietrze i znów przygniótł April, choć bardziej wyglądało to na przytulenie :3

Riff

Riff przyszedł tu spacerując po krainie, ta polanka go zainteresowała pomyślał więc że zatrzyma się tu...

Loba

Wilczyca przy truchtała tu ciekawa co tu jeszcze znajdzie. Naglę weszła na polankę. Tyle tu kwiatów!.
Wilczyca zauważyła czarno-czerwono-białego wilka.
Niepewnie podeszła.
-Cześć, jestem Loba, a ty?-Spytała nieśmiało

Riff

-Witaj, mam na imię Riff. Miło mi Cię poznać...-Uśmiechnął się życzliwie do wilczycy. Wreszcie jakieś towarzystwo ucieszył się wilczek, narzekał na brak znajomości w tej krainie.

Loba

-Długo tu mieszkasz?-Spytała niepewnie-Ja mieszkam tu już dosyć sporo czasu-Dodała po chwili.
Wilczyca siadła i uśmiechnęła się lekko.
Oczywiście czekając na odpowiedź Riffa wilczyca przekrzywiła łeb. Wadera spojrzała na niebieskiego kwiatka. Szybko skoczyła do niego i zerwała go po czym włożyła go za ucho basiora.
-Bardzo ci tak ładnie-Rzekła po czym uśmiechnęła się figlarnie.

Izabella

Izabella wpadła tu nagle. Sama była troszkę zdezorientowana, więc podeszła do pirwszego lepszego wilka, położyła się obok niego i zaczęła cichutko chlipać. Bowiem przypomniała się jej rodzina.
Okazało się, że mała podeszła do ślicznej białej wilczycy, która przypominała jej matkę w dniu, gdy ta poszła na polowanie i zginęła.
Zaczęła jeszcze bardziej płakać jakby nie mogła się powstrzymać.

Riff

-Ja nie mieszkam tu zbyt długo...-powiedział po czym zaśmiał się z tego kwiatka. Ta wilczyca go rozweseliła, wreszcie miał z kim pogadać.
-Tak myślisz że mi do twarzy???-zaśmiał się...

Loba

/Riff, Izabella dała nam propozycję na przybraną córkę, podopieczną. Ja się zgadam ale chcę znać też twoje zdanie.../

-Jak najbardziej ci do twarzy-Rzekła wilczyca z powagą po czym zaśmiała się cicho.
Wilczyca westchneła. Nie wiedziała jak zacząć nowy temat do rozmów.
-Masz parterkę?-Spytała na tyle cicho aby tylko Riff mógł usłyszeć jej pytanie. Czy nie posuneła się za daleko?
-Przpraszam-Dodała po chwili-Nie powinnam się pytać-Wilczyca spuściła wzrok.
Nagle zauwarzyła małą Izabellę.
Podniosła ją i uśmiechneła się.
-Co się stało malutka?-Wilczyca przekrzywiła śmiesznie łep i poczochrała nosem futerko za uchem Izabelli.