Smocza i wilcza łaka

Sherii

- A skąd pochodzisz? Jeśli nie stąd. - zapytała zaciekawiona odpowiedzią Waspa.

Wasp

Wzruszył barkami sygnalizując, że nie wie. - Sam do końca nie wiem... - powiedział. - Pamiętam wszystko z mojego dzieciństwa... od pierwszych dni mojego życia wędrowałem z rodziną. Ciągle zmienialiśmy nasze miejsce zamieszkania.

Sherii

Nagle posmutniała, rodzinne wspomnienia dalej w niej tkwią.
- Ja nie mam rodziny, ale pamiętam każdy moment który z nią spędziłam - odpowiedziała i szybko zamilkła, spuszczając łeb na dół.

Wasp

Popatrzył na nią uważnie. Miał ochotę spytać dlaczego nie jest już z rodziną, ale wiedział, że takie pytanie byłoby bardzo nie na miejscu. Uśmiechnął się trochę szerzej i powiedział. - Nie smuć się. Powinnaś się cieszyć, że dobrze pamiętasz chwile spędzone z rodziną. Nie każdemu jest to dane.

Sherii

- Ale jeszcze lepiej bym wspominała te chwile, gdyby byli przy mnie, albo przynajmniej gdzieś tam daleko, gdybym wiedziała, że są... - odparła wstając i wpatrując się w ciemne chmury na niebie.

Wasp

- Gdzieś tam są na pewno - powiedział i sam skierował wzrok na niebo. Dodał po chwili milczenia. - Moja rodzina zginęła. Została mi tylko siostra.

Sherii

- Hmm to dobrze, że masz chociaż siostrę. Ja nie mam ani rodzeństwa, ani rodziców. Nie mam nikogo. - odpowiedziała, ale już nie była tak bardzo smutna ciekawe kształty chmur prawie zawsze poprawiały jej humor.

Wasp

- Jesteś młoda, wszystko przed Tobą - odrzekł. - Na pewno znajdziesz wielu przyjaciół. A rodzina zawsze będzie żyć. W Twojej pamięci.

Sherii

- Mam taką nadzieję... - powiedziała i znów zaczęła spoglądać na niebo.

Wasp

Spuścił wzrok z białych obłoków i położył się na miękkiej trawie, krzyżując przednie łapy. Zaczął bić ogonem o ziemię.

Sherii

Przez chwile przestała patrzeć na chmury, bardziej zaciekawiło ją zachowanie Waspa, nie wiedziała czy bicie ogonem o ziemi to jakiegoś typu merdanie czy cokolwiek innego.
- O czym teraz myślisz? - spytała leżącego Waspa.

Wasp

- O moim życiu. Ostatnio ten temat nie daje mi spokoju - powiedział i spojrzał na Sherii. Zauważył, że obserwuje jego ogon. sam na niego spojrzał i powiedział. - Głupie przyzwyczajenie. Zawsze tak robię gdy się nad czymś zastanawiam.

Sherii

- O życiu? A co tu do myślenia? - spytała. - Przecież życie to bieganie z kąta w kąt, dobra zabawa, przyjaciele których jak na razie nie posiadam i wszystkie te inne dziwne rzeczy - zaczęła swoją jakże głupkowata filozofie.

Wasp

- Z punktu widzenia wilka, któremu wmawiają zachwianą psychikę to nie jest takie proste - powiedział i westchnął, kładąc pysk na ziemi. - Moje życie to pasmo porażek, niepowodzeń, nieszczęść... Moja rodzina mnie porzuciła by zaraz potem zginąć z rąk ludzi. Moja przybrana matka była opętana i demon ją wykończył... teraz jest upiorem. Rozstałem się z partnerką, która miała mnie dość i uciekała z krainy. Nie mam przyjaciół ani dzieci i została mi tylko zakompleksiona młodsza siostra.

Sherii

- Nie mów tak na pewno tak nie jest. Może za jakiś czas znajdziesz przyjaciół, partnerkę i zobaczysz wszystko się ułoży.Zawsze trzeba być dobrej myśli... Zobaczysz jeszcze los się do Ciebie szeroko uśmiechnie-zaczęła pocieszać Waspa, który sprawiał wrażenie zdołowanego.
- Trzeba być optymistą, zobaczysz będzie dobrze-powtórzyła z ciszonym głosem kładąc się obok wilka.

Wasp

Uśmiechnął się i odpowiedział. - Właściwie to dobrze mi tak jak jest. Jestem samodzielny, nie jestem za nikogo odpowiedzialny... Ale czasem nachodzi mnie taki okropny nastrój i zaczynam się nad tym wszystkim zastanawiać.

Lee

Przyszedł nad tą jakże tajemniczą łąką.
Rozejrzał się wokół, najwidoczniej nikogo nie znał...
Westchnął, nic tu po nim, lecz postanowił zostać.
Witam. Powiedział swym jakże ochrypłym tonem i usiadł pod jakimś drzewem.

Sherii

Zauważyła wilka którego jeszcze nie znała, popatrzała w jego stronę.
- Witaj -odpowiedziała nie spuszczając wzroku.

Lee

Spojrzał na młode.
Jak dawno nie widział tak młodego wilka.
Ba! Chyba nigdy nie widział, choć pamięć może zawodzić. Oblizał językiem kły i ziewnął pokazując je w całej okazałości.

Sherii

Spojrzała na gest wadery. Stwierdziła, że raczej nie dla niej to towarzystwo, lecz postanowiła zostać i w dalszym ciągu obserwować wilczycę do której poczuła duży respect.
- Jak się nazywasz? - spytała patrząc w stronę wadery.