Śnieżna dolina...

Akita

Podeszła do drzewa,wskoczyła na nie ,usiadła zaczęła z zaciekawieniem obserwować inne wilki ,po czym podwinęła ogon i się zamyśliła ....

łowca

wziął śnieżke iz całej siły rzucił w akitę mówiąc
-Orientuje się!
kiedy śnieżka uderzyła Akita spadła z drzewa

Akita

Wstała otrzepała sie ze śniegu,widząc że łowca sie odwrócił rzuciła go śnieżką ,tak że spadł i sturlał sie na ziemię ,odpowiadając mu -Orientuj się!

łowca

odwrócił podszedł strasznym krokiem i powiedział groźnie
-Co ty sobie myślisz!
Nagle wziął kawałek śniegu i obtarł nim całą paszczę akity

Akita

pacnęła go łapa po pyszczku mówiąc - ale ja przez ciebie spadłam z drzewa a teraz mnie bardzo boli łapa : ( po czym wzięła garstkę śniegu i rzuciła w niego .

łowca

powstrzymał się od śmiechu i powiedział
-Może przyjdziesz do mojej groty<samotnicy>
z zaciekawieniem przyglądał się reakcji wilczycy

Akita

- czemu nie odpowiedziała radosnym,serdecznym głosem .- nie wiedziałam że jesteś samotnikiem odpowiedziała wilczyca

łowca

uśmiechnął się i powiedział
-Więc chodźmy
Spontanicznym krokiem szedł przez śnieg prosto do jaskini

Daria

Przyszła, stanęła koło brzóz, wskoczyła na głaz zwinęła się w kłębek i podpatrywała sąsiadów.

Wasp

Wciąż leżał na zaspie i patrzył na wygłupy Carly i Sune. Gdy tę drugą odprowadził wzrokiem, przeniósł spojrzenie na przybyłe tu niedawno wilki.

Akita

Zeskoczyła z gałęzi , usiadła pod drzewem i położyła się na niedużej zaspie śniegu , zamyśliła sie przez chwilę ....

Carly

Pożegnałam sune, ogonkiem burząc swój obronny mór. Popatrzyłam na Waspa, potem na nieznaną mi czarną wilczycę.
- Ja lecę - rzuciłam w stronę partnera i uciekłam w swoje strony.

Wasp

- Paaaa... - powiedział do Carly, choć ta zapewne już gonie słyszała. Wyciągnął przed siebie przednie łapy i oparł o nie pysk, uprzednio ziewnąwszy przeciągle. Nareszcie chwila spokoju.

Shade

Wilczyca przyszła na łąkę w całkiem dobrym humorze. Usiadła sobie na śniegu i rozejrzała się dookoła, nie widziała nikogo znajomego. Zaczęła łapką rozgrzebywać śnieg, spojrzała na niebo z którego cały czas padało.

Smith

Poruszał się dość wolno po wypadku, który o dziwo przeżył jeszcze mu nie wróciły wszystkie siły. Na boku miał przeciągłą bliznę po włóczni. Rozglądał się jakby kogoś szukał tutaj, ale jego oczy zaszły tylko lekko mgłą gdyż nikogo znajomego nie dostrzegł. Usiadł i zaciągnął się powietrzem. Wyczuł coś znajomego co spowodowało, że na jego pysku aż zawitał uśmiech. Bardzo dawno tego nie czuł. Jego uszy jak na znak postawiły się do pionu.

Shade

Chłodny wiatr przywiódł zapach, tak bardzo jej znajomy. Zamknęła oczy, bała się, że to znów tylko wspomnienia. Szasta powiedział, że on nie żyje. Ale ten zapach stawał się coraz bardziej intentsywny. Tak bardzo bliski. Westchnęła cicho. Otworzyła oczy i rozejrzała się.

Smith

Obrócił się i zobaczył szarą wilczycę lecz czy to Ona? Ta jedna jedyna, której był wierny i będzie do końca? Tego sam nie wiedział. Zamiótł ogonem podchodząc bliżej. - Witam piękność tej krainy. - zagadał. Tak to chwila prawdy, albo dostanie w pysk i się okaże, że to nie ona albo będzie to Shade i odpowie mu.

Shade

Miała zamknięte oczy kiedy podszedł do niej wilk. Nie otworzyła ich ani na moment. Zapach, ten zapach wzmógł się jeszcze bardziej. Uśmiechnęła się kątem pyska i uchyliła powieki. - Tak mówił do mnie tylko jeden, ale powiedziano mi, że on nie żyje... Smith... - szepnęła niepewnie i spojrzała mu prosto w oczy. Te oczy poznałaby zawsze.

Smith

- No bo to była prawda jednak ubłagał on kostuchę i dała mu jeszcze chwilę czasu. - mówiąc to uśmiechnął się kątem pyska i obrócił bokiem pokazując jej paskudną głęboką szramę po harpunie. W tej przeciągłej linii nie miał sierści, tylko goła szkarłatnego koloru skóra.

Shade

- Nie mogę uwierzyć, że znów Cię widzę. - powiedziała łapiąc oddech. Miała łzy w oczach. Jak to się stało? Teraz wrócił, tak dawno go nie wiedziała. Myślała, ze już nigdy więcej nie ujrzy swojego ukochanego.