Śnieżna dolina...

Szandia

- Ale super ja tez należe do wiatru. - powiedziała i szybko zrobiła kilka kulek. Wziela jedną i zuciła w stronę Helmi. - Ha nie pokonasz mnie w bitwie na śniezki. - powiedziała i zaczęła robić więcej i więcej.

Helmi

Helmi się rozpromieniła. Coraz więcej wilków należących do Watahy Wiatru spotykała.
- Ha, jeszcze zobaczymy! - odpowiedziała, kiedy nie udało jej się zbiec przed śnieżką i dostała nią centralnie w łebek. Rzuciła w Szandię śnieżkę, którą już wcześniej ulepiła i zaczęła toczyć następne. Co prawda, nigdy wcześniej nie bawiła się w bitwę śniegową, ale wiedziała, o co w tym chodzi.

Szandia

Wadera dostała śnieżką w łapkę. -Ło ale zimna. - zaśmiałaa się Szandia zaczęła rzucać śnieżkami ile popdnie. Miała ich bardzo dużo. Po chwili skończyły jej się śnieżki. Zaczęła robić kojne. Bardzo polubila Helmi.

Helmi

Tym razem małej udało się uniknąć większości śnieżek, tylko dwie trafiły ją w grzbiet i łapy. Ze śmiechem rzucała w Szandię swoją amunicję, a kiedy i jej się skończyła, zajęła się tworzeniem nowej. Nie szło jej to najlepiej - nie była wprawiona w lepieniu śniegowych kulek. Zajmowało jej to więcej czasu niż Szandii.

Szandia

W waderę trafiło 10 śnieżek. Po chwili Szandia zaczęła rzucać w Helmi. Jak tylko skończyła jej się amunicja, zaczęła robić nową. Kiedy skonczyła połowę dała Helmi. - Masz bo trochę dlużej robisz i to by było nie fair jak bym z tobą tak wygrywała. - powiedziała żartobliwie.

Helmi

Helmi, zajęta lepieniem śnieżek, nie dostrzegła lecących ku niej zimnych kulek i tym razem trafiła w nią cała ich armia, sprawiając, że mała wyglądała jakby biały puch ją lekko przysypał. Otrzepała się ze śmiechem i zgarnęła otrzymane od Szandii śnieżki, kładąc je obok swoich.
- Dziękuję - odpowiedziała i w podziękowaniu szeroko się uśmiechnęła. Rzuciła ku Szandii kilka kolejnych śnieżek.

Szandia

Prawie wszystkie kulki trafiły. - Co teraz porobimy? Przecież jak będzimy sie tak ciągle rzucać to nam się to znudzi i juz nei będziemy miały frajdy. - powiedziała i się uśmiechnęła. Spojrzała na Helmi.

Helmi

Helmi przez chwilę stała i rozglądała się w poszukiwaniu czegoś, czym mogłyby się zająć, spoglądając przy okazji na Kaji, która chyba się zawiesiła. Szybko ją olśniło.
- Wiem! - wykrzyknęła. - Ulepmy bałwana! Takieeeeeego dużego!
Żeby podkreślić, jak wielkiego bałwana Helmi chce ulepić, stanęła tylko na tylnych łapkach, a przednimi zakreśliła w powietrzu wielkie koło. Oczywiście, straciła przy tym równowagę i klapnęła na zadek. Roześmiała się.

Szandia

- Dobra. - powiedziała i od razu zaczęła toczyć jedną z śnieżek. Śnieg latwo się lepil więc śnieżka była już nawet duża, ale Szandia dalej ją toczyła i toczyła. - Ha a co potem wymyślimy na nos, przecież marchewki nie mam.

Helmi

Rzeczywiście... o twarzy dla bałwana Helmi zupełnie nie pomyślała. Jej entuzjazm zgasł, ale tylko na momencik. Uśmiech na pyszczku małej jeszcze się poszerzył.
- Znajdziemy coś innego, może nawet fajniejszego od kinola z marchwi - odpowiedziała. Zaczęła toczyć kulę. Patrzyła przy tym, jak duża jest już część tułowia robiona przez Szandię, by zgadzały im się rozmiary.

Szandia

- Racja znajdziemy coś lepszego, przecież marchewe można zjeść i by było po nosie. - powiedziała i uśmiechneła się. Skończyła swoją część bałwana, która była bardzo, bardzo duża.

Helmi

A mała dalej toczyła i toczyła kulę, która wciąż była sporo mniejsza od części stworzonej przez Szandię. Wielka jak na jej szczenięce rozmiary, śniegowa kula okazała się bardzo ciężka. Niesamowite, że ten leciutki puch zbity może być taki ciężki! Pchanie kuli szło małej coraz trudniej, ale brnęła dzielnie przed siebie. Nie podda się!

Szandia

- Pomogę ci. - powiedziała i zaczęła z Helmi pchać kulę śniegu. Po chwili kula stała się większa. - Hmmm, może nochal zrobimy z jakiegoś patyka? - zapytała i się uśmiechnęła.

Helmi

- Tylko to musi być jakiś ładny patyk... - powiedziała i zaczęła się rozglądać. Dookoła rosło kilka drzew, więc było z czego wybierać. Zapytała. - Mam go poszukać?

Szandia

- Jak chcesz, a ja się jeszcze poturlam z tą oto kulą. - powiedziała. Zaczęła kopać dołek. Po chwili znalazła kilka ładnych kamyków. - I mamy guziki. - powiedziała.

Helmi

Helmi pognała ku najbliższemu drzewu, szukając na nim jakichś małych zgrabnych gałązek. Znalazła kilka i ostrożnie je ułamała. Sytuacja się powtórzyła przy kilku następnych drzewach, więc kiedy mała wróciła do Szandii, miała w pyszczku kilkanaście różnych patyków. Położyła je na śniegu przed wilczycą.
- Jak myślisz, który nadaje się najlepiej?

Szandia

Wadera zobaczyła wszystkie patyki i po namyśle powiedziła. - Hmmm, moim zdaniem to ten patyk. - wskazała na piękny brązowy, gładki patyk. Podniosła jedną część bałwana i dała na drugą.

Helmi

Helmi się ucieszyła, że Szandia tak szybko wybrała odpowiedni nos. Ona sama w życiu by się nie zdecydowała. Spojrzała na bałwanka.
- Przydałaby się jeszcze jedna część... - stwierdziła i od razu wzięła się za jej lepienie.

Szandia

- Się zrobi. - powiedziała i wzięła ostatnią kulkę. Zaczęła ją kurlać niczym piłkę. Po jakiś paru minutach ostatnia część była już zrobiona. Szandia dała kulę na samą górę.

Helmi

Helmi zadarła łebek popatrzyła na bałwana z zachwytem w różowych oczkach.
- Jaki ogromny! - powiedziała. O ulepieniu właśnie takiego bałwana zawsze marzyła, ale sama była za mała, żeby móc utoczyć chociaż jedną potrzebną do stworzenia go kulę. - To co... teraz go przystrajamy, tak?
Zaczęła się rozglądać za znalezionymi przez Szandię kamyczkami.