Śnieżna dolina...

Shire

Shire wypalił papierosa do końca po czym wrzucił peta w śnieg. A co się będzie przejmował planetą Ziemią? Spojrzał na młodą wilczycę, która się do niego odezwała.
- Hmm... Witaj. - odpowiedział i odruchowo sięgnął po nowego szluga. Ale w ostatniej chwili się powstrzymał. Musiał oszczędzać swój skarb, który był już na wyczerpaniu. Westchnął cicho i położył się na śniegu.

KokuRai

Koku spojrzała na nowo przybyłego poważnym wzrokiem. Podeszła do samca i przywitała się.
- Siemka. Jestem KokuRai, ale wolę Koku. - Uśmiechnęła się szeroko, lecz ie za długo. - Ty palisz? Wow. Ja nie mogę. Mama by mnie zabiła - powiedziała patrząc na papierosa, który leży na ziemi.

Shire

- Ja jestem Shire. - powiedział wilk i także spojrzał na peta. Uśmiechnął się. - Tak myślę przynajmniej. I nie pal. Palenie zabija. Nawet nie próbuj. - przestrzegł młodą wilczycę. - Słuchaj się mamy.

KokuRai

- To ty czemu palisz? - zapytała. Koku uśmiechała się szeroko, a jej ogon machał delikatnie na boki. - Z jakiej watahy jesteś? - zabrzmiał pytająco jej ton. Wadera poprawiła maskę, czekają na odpowiedź samca.

Szandia

Szandia przysłuchiwała się rozmowie. Po chwili spojrzała na ducha i zapytała. - to jak będzie z tym prezentem. - uśmiechnęła się radośnie i machnęła ogonem.

Shire

- Czemu palę? - zastanowił się Shire i spojrzał na paczkę papierosów. - Bo się uzależniłem. I sprawia mi to przyjemność. No, ale jednocześnie zatruwa organizm, więc nawet nie próbuj. - Wilk uśmiechnął się do Koku. - Jestem z Watahy Nocy.

Szandia

Wilczycy się nudziło. Wstała i podeszła do palącego wilka. - Jestem Szandia. - powiedziała. Uśmiechnęła się i usiadła. Spojrzała na KokuRai, a potem znów na basiora.

Dermanotta

Wbiegła na polanę i krzykneła:
-Cześć Szandia!!!
Gdy zobaczyła co robi Szandia zrobiła to samo. Podeszła do wilka i powiedziała:
-A ja jestem Dermanotta.Acha i Szandia przyniosłam nam koktajle!

Shire

- Hmm... Ja jestem Shire. - powiedział wilk. Nie podobało mu się, że zaczyna go oblepiać dzieciarnia, więc aby się uspokoić zapalił następnego papierosa. Nie powinien dawać młodzieży złego przykładu, więc rzekł: - Palenie zabija. - I mocno się zaciągnął.

Dermanotta

-Tak pisze na każdej paczce-odpowiedziała Dermanotta. Usiadła w śniegu i wyciągneła trzy batoniki po czym spytała Shire i Szandie:
-Chcecie może batonik?

Shire

- Nie. - rzekł, chociaż nigdy w życiu nie jadł słodyczy. To znaczy, jego życie trwało właściwie się kilka tygodni. Spojrzał na paczkę, na której pisało "Palenie Zabija". Stąd przecież właściwie wiedział, o zabójczych właściwościach nikotynowego cudeńka. Z opakowania.

Szandia

Szandia spojrzała na przyjaciółkę. - Hejka. Dzięki za koktajl. - Uśmiechnęła się i wzięła jeden. Spojrzała na palącego wilka i rzekła. - Dorośli mi to ciągle powtarzali. Może zrób sobie postanowienie. - przeniosła wzrok na Dermanottarę. Napiła się trochę napoju. - Pyszne sama robiłaś? - zapytała.

Dermanotta

-Tak sama.-uśmiechneła się Demi. Do Dermanotty podleciał wielki feniks i czarny pegaz.
-O Samuel i Snow jesteście!-krzykneła na widok swoich pupilków.

Shire

Shire spojrzał zniesmaczony na wszystkich dookoła. Nie dość, że dzieciarnia, to jeszcze zwierzyniec? Ale cóż. W najbliższym czasie chyba będzie musiał się stąd jakoś szybko usunąć.

Szandia

Szandia zauważyła, ze basior ma ich dosyć. Wstała i szepnęła. -Chodź trochę dalej. Po chwili powiedziała - Moje pupilki są na polowaniu. - Uśmiechnęła się i przyjrzała się zwierzakom Dermanotta' ry. - Masz bardzo ładne pupile. - rzekła.

Dermanotta

-Dziękuje-odpowiedziała uśmiechając się.
-Szandia może choćmy nad jezioro bo widze że Shire'owi nie podoba się nasze towarzystwo.

Szandia

- Nad jezioro pójdę wtedy jak mnie " Święty Mikołaj " zrobi duchem. - zaśmiała się. Podeszła na swoje stare miejsce z dala od basiora. Dała znak łapą Dermanotta' rii żeby tutaj też przyszła.

Dermanotta

Dermanotta podeszła i usiadła obok Szandi.
-Będziesz duchem? To super!!! Gratuluje Szandia-uśmiechneła się do niej szeroko.

Shire

Shire zdębiał na chwilę. "Będziesz duchem? To super! Gratuluje!" - Nigdy wcześniej nie słyszał czegoś takiego. Gratulacje? Z powodu śmierci? Wolał jak najszybciej usunąć się z tego miejsca, zanim do reszty zwariuje. Wilk odwrócił się i chwilę później zniknął.

KokuRai

Koku spojrzał jak wilk zniknął. Było jej przykro myślała że to przez nią. Koku zauważyła na ziemi całego papierosa, wzięła go, a następnie schowała. - Nudno tu się robi - rzekła z uśmiechem. - Ja nie chcę być duchem, ale to z mamą wciąż aktualne? - zapytała patrząc na ,,Mikołaja". - Ja już idę. Papa Święty Mikołaju - pożegnała się i zaczęła iść do wyjścia. ,,A może przez tamte wilczyce Shire uciekł" myślała wychodząc.
Po chwili Koku znikła za krzakami.

zt.