Śnieżna dolina...

Kaji Meyit

Pisałaś księgi? -,- Ciekawe jak, skoro jesteś dopiero szczenięciem i nawet porządnie wyrobionej rangi nie masz >.<

Podniosła brew, odsuwając się z parsknięciem. W jej rubinowych oczach zamigotały iskry, kiedy wilczyca chrząkała, powstrzymując śmiech.
- Dziecko drogie, widzę, że masz problemy ze zrozumieniem pytań - powiedziała tonem profesora, unosząc jedną łapę do góry niby nauczyciel. - Pytałam, dlaczego chcesz zostać magiem, nie zaś o historię Twojego życia i obcowania z magią. - O tym, że miała wątpliwości w jej opowiastkę już nie wspomniała. - Co do ksiąg, nawet ja żadnej nie spisałam, gdyż wymaga to wiele pracy, znajomości magii, jej natury oraz odpowiednich predyspozycji - rzuciła beztrosko, machając ową łapą od niechcenia.

Szandia

Szandia przysłuchiwała się rozmowie. Była zboku nikomu nie przeszkadzając. oNa też chciała być magiem, ale nie miała żadnego małego doświadczenia. Uśmiechnęła się do siebie. - Koku ma dużo szczęścia. - pomyślała.

Kaji Meyit

Odwróciła wzrok, natrafiając spojrzeniem na biało-niebieską wilczycę. Przechyliła śmiesznie łeb, wpatrując się w nią roziskrzonymi rubinowymi ślepiami. Wtem mrugnęła do niej wesoło, odwijając jedną ze wstęg i wyciągając zza szkarłatnego materiału srebrzysty proszek. Dmuchnęła nim leciutko ku waderze, a księżycowy kurz zamigotał, po czym stał się srebrnymi płatkami kwiatów, które opadły wokół koleżanki Koku.
- Dzień dobry - przywitała się radośnie. - Chyba się sobie nie przedstawialiśmy. Jestem Kaji, Kaji Meyit - mówiła dalej, zaś ton jej głosu nie był już tak ostry jak wcześniej, a bardziej beztroski, raźny i wesoły.

Szandia

Szandia uśmiechnęła się. - Hejka ja jestem Szandia. - powiedziała radosnym tonem. - Co to za proszek? - zapytała. Wstała i podeszła bliżej. Zimny puch przykrywał taflę lodu. Nagle wadera poślizgnęła się. Szybko wstała. - Ło ale ślisko.

Kaji Meyit

Zaśmiała się pod nosem, po czym pacnęła śnieg usłany srebrem. Wszystko wzniosło się w górę, a księżycowe płatki kwiatów zawirowały targane zimowym wiatrem. Migotały i błyszczały, jak gwiazdy ściągnięte prosto z nocnego nieba.
- To księżycowy pył, jedna z substancji, z której można robić wiele rzeczy - odpowiedziała, radośnie obserwując płatki tańczące wokół nich wraz z białym śniegiem.

Szandia

- Ładne. - powiedziała. Wpatrywała się w płatki jak zahipnotyzowana. Po chwili wyrwała się z transu. - Od kiedy jesteś magiem? - zapytała. - Bycie magiem jest cudowne, można robić tyle fajnych rzeczy. - pomyślała.

Kaji Meyit

- Od jakiegoś czasu - rzuciła, gdyż nie liczyła dni ani tygodni od momentu zdania testu. Sama nie wiedziała, ile już czasu upłynęło po objęciu tego stanowiska, toteż nie potrafiła podać dokładnej liczby.
- A bycie magiem to nie tylko zabawa, pląsanie i rzucanie czarów na prawo i lewo. To także obowiązki, jak chociażby użycie tej pięknej energii przeciw wilkom w razie jakiegoś poważnego konfliktu - mówiła dalej swobodnym tonem, acz w jej rubinowych tęczówkach zabłysło coś dziwnego.

Szandia

- Bycie magiem to też czasami ryzyko. Tak mówił mi tata. - powiedziała. Usiadła. Wpatrywała się w Kaji Meyit. Była ciekawa dlaczego waderze świecą się tak oczy, ale na razie nie zapytała.

Kaji Meyit

Skinęła łbem.
- Trzeba być gotowym, aby za pomocą magii zabić dla dobra Watahy - powiedziała nad wyraz poważnie. Tak, iż ton głosu zupełnie nie pasował do jej typowego usposobienia. - Nade wszystko liczy się dla mnie właśnie stado i żeby go bronić zrobię wszystko, co w mojej mocy - ciągnęła mocno, zdecydowanie. Nie było w niej ani grama wahania. - Te sztuczki na co dzień to tylko wygłupy, mające podtrzymać moją więź z energią, kształtując ją i przyswajając. Te silniejsze czary, bardziej złożone przeznaczone są do walk czy wypędzania demonów. - Zamilkła, marszcząc nos. - Miejmy nadzieję, że nigdy nie ujrzymy ich działania.

Szandia

- Gorzej jest jak ktoś przy teście daje wzorowe odpowiedzi, a w rzeczywistości chce mieć magie tylko na swoje potrzeby, a nie dla obrony innych. - powiedziała. Szandia czytała parę książek go magi, ale tam nie było nic co odpowiadało by prawdziwym życiu.

Christopher

Jimmy wszedł na teren łąki. Był dość speszony. Nie znał tutaj nikogo.. właściwie to był nowy w tej krainie.. i nie znał nikogo. Zbliżył się nieco do nieznajomych wader i spojrzał na nie niepewnie. Chciał zachować trochę kultury więc jak dżentelmen musi przywitać się jako pierwszy.
- Witam Panie. - rzekł dość donośnym tonem. I spojrzał odważnie waderom w oczy.

Szandia

Wadera spojrzała na nowo przybyłego. - Witaj, jestem Szandia. - Uśmiechnęła się przyjaźnie. - To jest Kaji Meyit. - dodała wskazując na wilczycę koło niej. Po chwili spojrzała na samca, a potem na Kaji.

Christopher

Jimmy uśmiechnął się do Szandi. Obawiał się, że wilczycę potraktują go z góry. Jednak na szczęście się pomylił. Spojrzał na Kaji'ę i również się do niej uśmiechnął.
- Miło mi Was poznać. Idąc tutaj zauważyłem jakiś proszek który unosił się naokoło Was. Wyglądało to dość.. magicznie. - rzekł Jimmy z nutką tajemniczości w głosie.

Szandia

- To był księżycowy proszek, o ile dobrze zapamiętałam. - powiedziała. Uśmiechnęła się. Jej wzrok wpatrywał się za równo na Kaji'e jak i na samca. - A jak ty masz na imię? - zapytała.

Christopher

Jimmy chyba już gdzieś słyszał tę nazwę... księżycowy proszek. Nagle Jimmy zrozumiał, że on się nie przedstawił.
- Zwykle zwą mnie Jimmy.. czasami Jim, To zależy. - powiedział basior z uśmiechem. Cieszył się bardzo, że wreszcie poznał kogoś nowego.
- A czy ten księżycowy proszek.. można kupić normalnie w sklepie. Czy jest on przeznaczony tylko dla magów. - spytał po chwili Jimmy. Zainteresowało go to zjawisko.

Szandia

- Nigdzie go chyba nie można kupić. Kaij wie więcej, bo jest magiem, ja nie mam zielonego pojęcia. - powiedziała. Kilka razy leniwie machnęła ogonem " zamiatając " śnieg.

KokuRai

Koku słuchała przez cały czas Kaji i innych wilków. Po chwili spojrzała na nowo przybyłego i uśmiechnęła się pod maską. - Witam jestem KokuRai - przywitała się, a jej ton był bardzo miły.

Szandia

Szandia spojrzała na Koku. - Hmmm, zapomniałam mam dla ciebie prezent. - powiedziała i wyjęła ładnie zapakowaną paczkę. Podała Koku. Po chwili przeniosła wzrok na Jimm'a. - Mam i dla ciebie. - rzekła. Wyjęła drugą paczkę i podała. Potem powiedziała do Kaji. - Masz to dla ciebie. - Wyjęła paczkę i dała.

Christopher

Jimmy nie mógł wprost wyjść z podziwu. Prezent? i to dla niego?.
Spojrzał na Szandie i uśmiechnął się do niej szeroko.
- A właściwie to.. co to jest? - spytał zaciekawiony.
Po czym spojrzał na waderę w masce.
- Miło mi Ciebie poznać. Jestem Jimmy. Nie zauważyłem Ciebie wcześnie... Wybaczysz? - rzekł i uśmiechnął się również do KokuRai.

Szandia

- Jak otworzysz to zobaczysz, nie mogę teraz powiedzieć. - rzekła. Uśmiechnęła się szeroko. Ciekawe czy spodobają im się prezenty? Zaczęła machać ogonem coraz szybciej.