Śnieżna dolina...

Szandia

- Hejka Demi. - powiedziała. Po chwili skierowała wzrok na na Jimm'ego. - Szybko wróciłeś. - rzekła. Uśmiechnęła się. Machała ogonem cały czas. Ten dzień będzie jeden z lepszych.

Christopher

Jimmy dalej nie rozumiał o czym Demi mówi.
- jak to nie lubisz ich spotykać.. coś z nimi jest nie tak? - Spytał Jimmy.
On dotychczas nie spotkał żadnych samców. Jednak nie był też w wielu miejscach. To powinno tłumaczyć brak kolegów jego płci.

Szandia

- Chyba Demi chodzi o to że może kiedyś miała przykre doświadczenie. - powiedziała. Wstała i otrzepała się. Po chwili znów usiadła na swoim miejscu.

Christopher

Jimmy spojrzał na Demi ze współczuciem. Po chwili przypomniało mu się o prezentach jakie zakupił dla nowych koleżanek. Dał każdej z koleżanek po pudełku. Wszystkie jak na razie wyglądały tak samo. - To są magiczne pudełka. A w nich jest to o czym marzycie. Pod wpływem waszych emocji zmienia się ich zawartość. - rzekł i usiadł spokojnie na śniegu czekając na reakcje koleżanek.

Rainbow

Wturlała tu się mała kolorowa kuleczka i wręcz nie chciała się odwinąć. Po chwili jednak dało się ujrzeć szczeniaka z kolorową grzywą ( że tak to nazwę) i puszystym ogonem. Na grzbiecie paski. Zaciekawiony spojrzała na Jimmy'ego, bo obok niego był. Stanął na cztery łapy i pokazał zęby strasznie zadowolony. Chciało mu się wyrwać ,, Co się gapisz?" lecz tego nie powiedział.
-Co tu robita wilczki?- zapytał szczeniak.

Kaji Meyit

Ojejejejejej!
Kaji nagle chwyciła się na grzywę i potarmosiła ją mocno, jakby zapragnęła wybudzić się ze złego snu. No tak! Znowu się zamyśliła, ponownie odpłynęła gdzieś daleko, dryfując po niematerialnych horyzontach i zwiedzając baśniowe, wymyślone światy. Oj, zła, niedobra Kaji!
- Kyaaa! - krzyknęła, po czym mrugnęła, spoglądając na zebranych. Czy jej się wydawało, czy rzeczywiście przybyło tutaj wilków? - Jestem Kaji, Kaji Meyit. To dla tych, którzy mnie nie znają - odezwała się, uśmiechając się wesoło i czochrając włosy z zakłopotaniem.
Zła! Niedobra!

Rainbow

Szczeniak zaczął się zaciekawiony patrzeć na wilczycę. Nie rozumiał o co chodzi ale co się dziwić? Zaczaił się na to aby skoczyć na kogoś. Lecz nawet nie pomyślał na kogo i skoczył obojętnie gdzie. Wypadło, że jednak na kogoś. Trafił w Kaji Meyit.
-CO JA ROBIĘ?- zapytał i szybko zeskoczył z wilczycy. Czuł się lekko zakłopotany. Ale zaczęło mu się podobać. Znów się zaczaił. Czy na kogoś skoczy?

Kaji Meyit

Zamrugała, patrząc na kolorowe, śmieszne szczenię, aby zaraz roześmiać się na cały głos. Padła na plecy, turlając się po ziemi i machając chaotycznie łapami.
- Yeeeeey!
Przestała wierzgać, sięgając za czerwoną wstęgę prawej łapy. Wyciągnęła z niego znajomą garść srebrzystego proszku, który wydmuchnęła w górę. Lubiła ten materiał, ponieważ był najłatwiejszy do przekształcenia i na dodatek ładnie to wychodziło. Teraz także wyszeptała pod nosem parę słów i srebrzysty piasek przybrał kształty płatków śniegu. Wirował on w powietrzu, migocząc jak maluteńkie odłamki księżyca.

Rainbow

Szczeniak zrobił wielkie oczy gapiąc się na to srebrne ,,Coś". Skoczył na nie. Drugi raz i kolejny. Nie mógł wręcz przestać.
-To jest fajne!- wrzasnął i skoczył w górę. Fajna zabawa dawała wiele radości. Znów skoczył robiąć dużo zamieszania.

Kaji Meyit

Zaśmiała się jeszcze raz i jeszcze raz, nie powstrzymując się ani odrobinę. Lubiła zaskakiwać i radować ludzi, przynosić im szczęście i poprawiać humor. Dzięki swojej magii i prostym, banalnie łatwym dla niej sztuczkom mogła jeszcze lepiej uszczęśliwiać innych.
- Cieszę się, że się podoba - powiedziała raźnie, podnosząc się na nogi i machając łapą do kolorowego szczeniaka.

Christopher

Jimmy spojrzał z rozbawieniem na wyjątkowo kolorowe młode.
- Tylko nie zjedz tego pyłu mały - rzekł wyjątkowo żartobliwie Jimmy.
Następnie zwrócił się do Kaj. Położyłem obok Ciebie prezent wcześniej. Jednak widzę , że nie zauważyłaś. - rzekł Jimmy. Coś dzisiaj miał bardzo dobry humor.

Kaji Meyit

- O! Przepraszam! - wykrzyknęła, zwracając rubinowe ślepia na brązowego osobnika.
Nadrobiła szybko zaległości, łapiąc kolorowy pakunek i odwijając barny papier. Dostawszy się do zwykłego, kartonowego pudełka, uchyliła wieko i ujrzała szkarłatne wstęgi - zapasowy komplet do tego, co miała już na łapach. Uśmiechnęła się radośnie, chowając je. Przydadzą się.
- Dziękuję - zwróciła się do wilka, po czym wyciągnęła z jednej z licznych skrytek niewielką, srebrną kroplę. Wyciągnęła ją ku basiorowi. - Przepraszam, że nie zapakowany - powiedziała, mrugnąwszy do niego. - Weź i ściśnij ją, a wtedy zmieni się w małą, srebrzystą papugę, która zostanie Twoim kompanem.

Christopher

Jimmy był zaskoczony podarunkiem od Kaji.
- Dziękuję!. - Krzyknął. Po czym uśmiechnął się radośnie. Papugę wykorzysta na pewno. Zawsze chciał mieć swoje zwierze.. A zwłaszcza latające. Pewnie dlatego , że zawsze zazdrościł stworzeniom latającym. Spojrzał jeszcze raz na Kaji.. potem na Szandie.

Szandia

Szendia spojrzała na swój podarunek. Otworzyła go, a w środku był orzeł. Wyglądał jak sztuczny, ale po chwil zatrzepotał skrzydłami i wyleciał z pudełka. - O dziękuję. - powiedziała do Jimm'ego i dała mu całusa w policzek.

Christopher

Jimmy uśmiechnął się i zarumienił po chwili. Starał się tylko tego nie okazywać. Żeby dziewczyny się z niego nie śmiały.
- Za taki ładny prezent to chyba nawet dwa buziaki się należą, co? - Rzekł i spojrzał wyczekująco na Szandie. Po chwili wystawił swój policzek i uśmiechnął się.

Szandia

-Szandia uśmiechnęła się. - Ty łobuzie. - powiedziała. Lecz co jej szkodzi dać jeszcze jednego buziaka? Po chwili dała jeszcze jednego całusa w policzek.
Orzeł krążył między głowami zebranych. Po pewnym czasie wylądował na ramieniu Szandii.

Christopher

Jimmy zadowolony z siebie uśmiechnął się ukazując cały szereg śnieżnobiałych zębów. Spojrzał na Szandie, nie trwało to dłużej niż kilka sekund.
- Opowiedz mi o sobie. - rzekł Jimmy. Może to banalne pytanie, ale Jimmy nic nie wiedział o Szandii. A powinien wiedzieć choć podstawowe informacje na temat swoich przyjaciół.

Szandia

- Hmmm. co mam ci o mnie powiedzieć? - zapytała. Cały czas patrzyła na Jimm'ego. - No tak nie mam rodziny, lubię pomarańczę i zabawę, nie znoszę cytryn i nic nie robienia, mam parę przyjaciół. - powiedziała.

Christopher

Jimmy zrobił dziwny wyraz twarzy. Wyglądał jakby notował to wszystko w głowie. W rzeczywistości próbował to zapamiętać, więc wyraz jego twarzy nie różnił się niczym od tego co działo się u niego w głowie.
- Należysz do watahy wody? - spytał pośpiesznie.

Szandia

- Ni, do watahy Wiatru. - odpowiedziała. Spojrzała na przyjaciela. Uśmiechnęła się. Była szczęśliwa, jak słońce. Jedynie co ją trochę drażniło to zimno.