Śnieżna dolina...

Cheeky

Przylepiła mu oczy, oraz guziki. No, teraz jest skończony! Cheeky z dumą popatrzała na bałwana. - Jak go nazwiemy/ - Zaśmiała się wesoło, po czym na jej twarz zagościł banan. Hmm, userka ma już w planach szatański plan, który ma nadzieję niedługo zrealizować...

Retes

Retes spojrzał na bałwana. O tak, to imię samo nasunęło mu się, kiedy wpatrzył się w te oczy...
- Waldemar. - powiedział w końcu z uśmiechem. - Waldemar Bałwan. - dopełnił jeszcze nazwiskiem, czy tam ksywką i już bałwanisko dostało duszę!

Cheeky

- Tak, to imię jest świetne! - Uśmiechnęła się do niego, gapiąc się w bałwana. - Choć, muszę ci coś pokazać! -Rzekła po chwili, idąc nad wcześniej znaleziony klif. Co tu robił? Ona nie wie, ale wyglądał cudnie. Lepiej jednakże nie zbliżać się do jego krawędzi, gdyż są oblodzone. Obejrzała się, patrząc, czy Retes idzie.

Retes

Retes szedł, wprawdzie powoli, jednak zaraz stanął obok Cheeky.
- Jej. Fajnie tu. - okazał swój ogromny entuzjazm nowo poznanym miejscem. - Tylko chyba trzeba uważać. Nie wydaje mi się, żeby... Było tu bezpiecznie. - powiedział, gdy przestał zastanawiać się, co może robić klif w dolinie. Ajć, natura.

Cheeky

Dla niej też wydało się to anomalią. A może to jest płytkie? Znaczy, niskie...
Wadera wychyliła się, by zobaczyć, dokładniej głębokość, zbliżać się do krawędzi. Nic się nie działo, utrzymywała się na lodzie, no, może trochę się ślizgała. - Gdzieee tam. - Przeciągnęła głoski. To miejsce wydawało jej się względnie bezpieczne.

Retes

- Hmm... - Retes podszedł do krawędzi i stanął koło wilczycy, także spoglądając w dół. Nie, jakoś nie wydawało mu się, żeby to było normalne, jednak... Fajne. Często bywa, że nienormalne jest fajne, więc teraz nie mogło być inaczej. Znowu blokada twórcza.

Cheeky

Ehh, lepiej tam nie spaść. Chee nie chciała jeszcze zginąć, przecież tyle może osiągnąć. Nagle zmieniła zachowanie, no cóż, kobieta zmienną jest. Usiadła, trochę dalej krawędzi, wpatrując w niego ciekawsko. No cóż, to początek jej flirtu. Tak, będzie teraz flirciarą.

Retes

Retes spojrzał na Cheeky z zainteresowaniem. Jakoś tak inaczej wyglądała. Wilczek także oddalił się od krawędzi klifu, nie kusząc więcej losu. Kto wie. Jego życie przecież dopiero się rozpoczęło, nie chciałby go kończyć tak tu i teraz. W końcu tyle jeszcze przed nim.

Cheeky

Cheeky jest naprawdę zmienna. Raz chce to, a raz tamto, ehh. A może zostać przyjaciółką? Ona chce więcej! Choć i tak wie, że Retesostwa raczej nie zmieni, choć by się starała...
Eh, nie wiedziała jak zacząć flirt. Była przecież niedoświadczona. Buu, niech ktoś ją wyręczy... albo nie, ... ona chyba zawsze po sekundzie będzie zmieniać decyzje...

Retes

- Coś się stało? - spytał Retes siadając naprzeciwko Chee i spoglądając na nią z uśmiechem. Zauważył nieznaczną zmianę w zachowaniu wadery, a userce Retesa nie zniknęła jeszcze blokada twórcza z tej postaci, więc błaagam. Nie każcie jej się wysilać. Zwłaszcza dzisiaj, kiedy odczuwa pustkę w swoim życiu...

Cheeky

Omniomnom, userka Chee i tak będzie musiała kończyć, więc aż tak dużo wysiłku nie będzie. - Nie... - Wadera powiedziała niespokojnie, z głupawym uśmieszkiem. Zaczniemy powoli...
Jej ogon, machał delikatnie, co trochę zahaczając o ogon Retesa. No cóż, początki bywają trudne i krępujące.

Retes

Ogon Retesa zaś również oplótł się wokół ogona Chee, wilk jednak udawał że nic takiego nie zauważył.
- Czyżby? - spytał z lekkim uśmiechem zbliżając się jeszcze nieco do wadery. - Masz bardzo ładne... Oczy. - powiedział w końcu.

Zaraz jednak Retes, spostrzegłszy że wadera najwyraźniej się zawiesiła i to na dość długo, po prostu stracił nią zainteresowanie. O co mogło chodzić? Zrobił coś źle? Zresetował się. Ale to fanie brzmi. Retes strzelił jej reseta. Nieważne... W każdym razie wilk uśmiechnął się tylko do Cheeky i oddalił kłusem gdzieś.

zt..

Mizu

Co tu ją przywiało? Nie miała pojęcia.. Przecież niedawno zima minęła, mogła cieszyć się wiosną, niebawem latem, które miało przyjść.. A ona jednak wołała się pojawić właśnie tutaj. W mroźnym miejscu, okrytym grubą pokrywą śniegu. Może to z uwagi na wspomnienia? Nie, z tym miejscem nie miała żadnych, zupełnie.. Jednakże sama wizualność utkwiła jej w głowie. Szła posępnie przesuwając drobne łapy z małym problemem. Nie miała siły, była dziwnie osłabiona, natomiast biały i zimny puch dodatkowo jej to utrudniał..

Less

Powoli, spokojnie. Krok po kroku. Bo życie jest takie kruche, w każdej sekundzie można zginąć. I od wszystkiego. Wzniósł swe oczy ku niebu, zanurzając swe łapy w śniegu. On był mały i kruchy... On był nikim. Znów przez jego umysł zaczęła przewijać się świadomość. Świadomość o prawdziwym świcie. Nie! On nie chce myśleć o życiu. Lepiej po prostu wmówić sobie, że wszystko dobrze. Tak jest najlepiej... Patrzył teraz na okolicę niewidzącymi oczami. Dostrzegł małą istotkę. A może nie dostrzegł? Wpatrywał się w nią jakby była obrazkiem, czymś co zaraz się zniszczy lub rozpłynie w powietrzu.

Mizu

Słysząc skrzypienie śniegu pod czyimiś łapami gwałtownie obróciła łeb w stronę danej istoty.. Jej dużym, fioletowo-różowym oczom ukazała się duża postać gryfa, którego pióra i futro wręcz idealnie komponowały się w kolor śniegu. Westchnęła cicho.. Bo w sumie, kogo się spodziewała? Wiadomym było, że to nie on, on odszedł, nie był w zasięgu jej łap, nie był tym jakiego go zapamiętała. On potrafił po prostu się odwrócić i pójść, ona powinna dać mu prowadzić inne życie. Potrząsnęła łebkiem zapełnionym myślami i wróciła do tego co działo się wokół niej. Czuła na sobie czyiś wzrok, dokładniej jak się okazało wcześniej wspomnianego gryfa. Uniosła delikatnie brew do góry..

Wybacz, że tak późno, nie było mnie w domu u.u

Less

Zadrżał lekko. Nie żeby było mu specjalnie zimno, ale... Jakiś zimny dreszcz przeszył jego ciało. Przeszedł kilka kroków, wzbijając w powietrze białe drobinki. Przez chwilę przyglądał im się z zainteresowaniem, jednak szybko ono przeminęło. Zbliżył się jeszcze trochę do tej malutkiej istotki. On sam był taką malutką istotką... Przynajmniej dla innych gryfów. Przechylił swój łeb na bok, wpatrując się w punkt tuż nad głową małej. Czy to obraz? Złudzenie? A może prawda? - Jesteś prawdziwa? - zapytał. A jak nie jest? Jeśli stopnieje jak lód pod promieniami słońca? Jeśli tylko ją sobie wyobraził? Wtedy zapewne wyobrażałby ją sobie dalej, uparcie wierząc, że jest prawdziwa...

Mizu

Z uwagą przyglądała się i rejestrowała każdy, najmniejszy chociażby ruch białego nieznajomego. W pewnym momencie zmrużyła oczy. Chciała być ostrożna? Niewątpliwie. Co prawda nie raz widziała już gryfy w Krainie, jednakże nie były one również przez nią często spotykane. Gdy wcześniej wspomniany osobnik znalazł się tuż przy niej odepchnęła się przednimi łapkami do tyłu, chcąc odsunąć się delikatnie. Cóż, samiec był od niej o wiele większy i taka bliskość sprawiała, że czuła się nieco niezręcznie. Jednak jej poruszenie się spowodowało nieco inny efekt, krótko mówiąc - poleciała na plecy.
- A psik! - Kichnęła gdy przez upadek pojedyncze płatki śniegu wzleciały w górę, aby znaleźć sobie miejsce lądowania tuż na jej drobnym nosku. Potrząsnęła łebkiem i otworzyła szeroko oczy słysząc pytanie nieznajomego..
- Emm.. Owszem. - Szepnęła przewracając sie na brzuch i dźwigając na krótkich łapkach, aby usiąść.

Less

Gdy odrobina białego puchu ulokowała się na jego dziobie, potrząsnął nim gwałtownie, zsypując go z powrotem na ziemię. Pokiwał głową ze zrozumieniem, wsłuchując się w odpowiedź.
- To znaczy, że nie możesz rozpłynąć się w powietrzu - stwierdził pogodnie. Miło, ktoś kto jest prawdziwy. Przekręcił po raz kolejny swój łeb, w celu dokładniejszego przyjrzenia się małej waderze. Zmrużył błyszczące ślepia, coś w nich się pojawiło. Tajemniczy błysk, mała iskierka, która po chwili zgasła. Kłapnął lekko dziobem, uderzając ogonem o ziemię. Spojrzał na swe łapy, przyglądając im się przez chwilę. Na piórach zapewne ulokowała się pena warstwa śniegu, jednak trudno mu było go dostrzec.

Mizu

Kiwnęła twierdząco głową spuszczając wzrok w dół.
- Noo... niestety nie. - Szepnęła. Jak bardzo czasem by tego pragnęła. Gdyby sama się rozpłynęła wraz z nią wszystkie problemy, niedogodności, wszystko to co jest nie tak. A ona... Ona nikomu i do niczego nie jest potrzebna, zupełnie. Więc nie byłby to dla nikogo problem. Jednak takie zniknięcie, rozpłynięcie się jest niemożliwe.
- Jestem Mizu, a Ty? - Spytała odganiając myśli.

Less

Już miał pytać dlaczego to tak młoda istota pragnie zakończyć swe istnienie, jednak najpierw wypadałoby się przedstawić. Chyba...
- Jestem Less, jak taki kamień - powiedział, przechylając swój łeb. Jego pióra musnęły śnieg. Machnął kilka razy swym ogonem, rozgarniając warstwę puchu i wpatrując się w niego. Znów kłapnął dziobem. - Jesteś wilkiem, prawda? - zapytał. W jego głosie dało się słyszeć pewne wątpliwości. Nigdy nie można przewidzieć co nam zgotuje los.