Wilcza łąka

Nefär

- O tak. Potrafisz!
Roześmiał się i usiadł. Poczuł wzrok Folk na sobie. Podobała mu się... jednak on nigdy by jej tego nie powiedział. Nefär potrząsnął łbem. OPna z pewnością nie czuje tego co on...
- No to co teraz robimy?
Spytał wesoło merdając ogonem co jakiś czas wpatrując się w Folk.

Deina

Otrzepała się znowu, miotając śniegiem na wszystkie strony.
Przysiadła, i pochwyciła wzrok Folk, która aktualnie wpatrywała się W Nefara. Wiedziała, co oznacza taki wzrok, choć nigdy jeszcze tego nie doświadczyła. Rzuciła jej przelotny uśmiech i choć jej oczy zakrywała grzywka, była pewna, że wadera zdoła pochwycić jej spojrzenie.
Znów skierowała z powrotem wzrok na basiora, oczekując kolejnego zwariowanego pomysłu.
- Uch. Jestem zmęczona. - rzekła, po czym położyła się na śniegu, tym razem psokojnie, z nadzieją na chwilę odpoczynku.
/muszę kończyc, jutro na pewno będę jeszcze. ;3/

Folk

Wpatrywała się przez chwile w ziemie.
- Może bałwana? - powiedziała pierwszą zęcz która jej przyszła do głowy. Starała sie wypędzić z głowy wszystkie myśli o Basiorze siedzące obok niej.
Popatrzyła na Deine pytającym wzrokiem.

Nefär

- Z chęcią! Czemu nie!
Odparł wesoło. Wciąż jednak nie mógł odpędzić z umysłu Folk. Czuł się tak jakby znał ją latami....
- Mam pomysł! Chodźcie, że każdy zrobi oddzielnego i ten który będzie najładniejszy wygra? Oczywiście każdy będzie głosował na każdego balwana punktami. Co wy na to?
Spytał i spojrzał na Folk. "Nawet gdy ulepi najbrzydszego bałwana na świecie i tak na nią zagłosję..." pomyślał.

Folk

- Świetnie! - Krzyknęła i odwróciła się bu ukryć swoją twarz która, jak już zauważyła zrobiła się ciemno rużowa. Pobiegła na drugą strone łąki i zaczęła toczyć kule. Co chwile oglądała sie na Nefara podpatrując go przy pracy, zaraz jednak przypominała sobie o bałwanie i starała sie wypędzić Basiora z myśli. Bezskutecznie...

/muszę kończyć... napisz m,oże jeszcze jednego posta to odpowiem rano... Pa i dobranoc :)/

Deina

Deina przeciągnęła się.
- Hm, ja chyba muszę już zmykać. Szczerze. Do zobaczenia, w każdym razie.- poprawiła grzywkę łapą, wstała i z pożegnalnym uśmiechem truchtem opuściła polanę i zniknęła wśród ośnieżonego gąszczu.

Riohi

Samotnik wkroczył niepewnie na łąkę. Szukał spokojnego miejsca, gdzie mógłby odzyskać siły po długiej podróży. Spodobało mu się to miejsce. Już od dawna nie chodził swobodnie po otwartej przestrzeni, a jedynie krył się w lasach i górach. Znów poczuł odrobinę wolności i na chwilę zapomniał o swojej przykrej przeszłości. Jednak wyczuwszy obecność kogoś innego, odsunął się na bok i położył się płasko w śniegu, zastanawiając się co robią tu te wilki. Czy uznają to miejsce jako swoje terytorium i wypatrują intruzów? Nie widząc dobrze z tej odległości, wytężył słuch, aby dowiedzieć się czegoś o przebywających tu postaciach.

Folk

folk obróciła głowę i uśmiechnęła się do Deiny.
-Szkoda że już idziesz... Ale jeśli musisz... - Powiedziała i machnęła łapa na pożegnanie. W głębi serca był wdzięczna Deinie za to że zrozumiała jej chęć przebywania sam na sam z Nefarem. Jednak co teraz? Zostawiła do płowy zrobionego bałwana i nieśmiało podeszła do wilka. Usiadła i Przypatrywała się basiorowi.

Nefär

Nefär spojrzał na Folk siedzącą na przeciwko. "Nie koge tak dłużej!" pomyślał i poważniejąc rzekł do Folk.
- Wiesz... jesteś dla mnie więcej niż zwykłą przyjaciółką...
Rzekł nie pewnie lekko przekręcając głowę. Wadera mogła go za to znienawidzić.
- Bo widzisz... podobasz mi się...
Szepnął do niej.

Riohi

Zastrzygł lekko uszami. Wyglądało na to, że wilki nie mają złych zamiarów. Wyczuł jednak w powietrzu jakąś nietypową atmosferę. To chyba niezbyt dobra pora, aby się tu kręcić. - Pomyślał z lekkim uśmiechem na pyszczku, po czym wstał i powolnym krokiem zniknął w oddali.

Kinnojo

Kinnojo przebudził się i ziewnął, rozdziawiając pysk szeroko. Mlasnął kilkakrotnie, po czym zaspanym wzrokiem obejrzał się dookoła. Nie było Deiny, a tylko ciemna wilczyca i wilk, który wparował tu w iście wesołym humorze. Przypominał mu siebie, ale dawno, dawno, dawno temu. Widząc oddalającą zaś się wilczycę, oraz wilka i on postanowił czmychnąć w swoją drogę. Wstał i nawet się nie pożegnawszy, bo z kim, ruszył przed siebie ociężałym jak zawsze krokiem.

z.t

Folk

Folk spuściła głowe, czując że ta staje się czerwona. Co teraz? I masz czego chciałaś dziewczyno! Podniosła lekko pyszczek i spojrzała w oczy wilkowi. Żartujesz sobie? Chciała spytać, ale nie mogła wydusić słowa. W końcu budząc się z otempienia uśmiechnęła się do niego.
- Ty mi też... - Szepnęła i wpatrzona prosto w jego oczy czekała na wybuch śmiechu, albo coś w tym stylu.

Nefär

Nefär spojrzał na nią z lekkim zdziwieniem. Nie podejrzewał, że on także może podobać się waderze. Uśmiechnął się lekko, leciutko i spojrzał na Folk.
- To miłe... że ktoś taki jak ty odwzajemnia uczucie...
Rzekł. Wyczuł, że oprócz nich był tu tylko szczeniak. nie zwracał jednak na niego uwagi gdyż obok niego stała najpiękniejsza według Nefära wadera na świecie.

Folk

Uśmiechnęła się troche speszona. Machała powoli ogonem. W sumie to najtrudniejsze już prawie za nimi. Ale jednak.. Nie mogła się ruszyć, więc tylko dalej patrzyła i czekała, mając nadzieje że basior ją wyręczy.

Nefär

Nefär poszedł bliżej do wadery, jeszcze bliżej aż w końcu prawie stykali się nosami. Wtedy nie wiedząc jak na to zareaguje Folk polizał ją po pysku. Dla niego nic się już nie liczyło. Tylko ona i być z nią.

Folk

Uśmiechnęła się nieśmiało. Polizała go delikatnie, po czym wtuliła się w jego szyję. Nefar! Tylko ta myśl krażyła jej teraz po umyśle. Wdychała jego zapach z zamkniętymi oczami i nie wiedziała co dalej zrobić. Liczyło się w końcu tylko jedn0o - jej ukochany basior.

Nefär

Nefär otulił ją ogonem i pyskiem. Chciał z nią być na zawsze. Z właśnie tą jedyną waderą. Chciał z nią być bardziej niż z każdą inną. Nefär tuląc ją i ciesząc się chwilą szepnął jej do ucha.
- Czy zechcesz być moją waderą?
Nefär nadal nie bardzo znał się w tych sprawach jednak mówił to co czuł. To co było według niego słuszne.

Folk

-Tak..- szepnęła tak cicho że ledwo ją było słychać. Ogonem zawinęła o ogon "swojego" od teraz wilka. Uśmiechnęła się sama do siebie i delektowała się tą chwilą.

Nefär

Nefär liznął ją ponownie po czym zostawił na chwilę waderę. Uśmiechnął się do niej i krzyknął.
- Poczekaj chwilę!
Znikł za krzakami i wydawało by się, że już nie wróci lecz ten nagle wyłonił się z nich z czym? Ze swoją drogocenną białą lilią. Wrócił do Folk i wplótł jej kwiat w grzywę.
- Już jestem.
Powiedział i usiadł na przeciwko tej jedynej.

Folk

Folk lekko ździwiona popatrzyła na basiora. Wyjęła kwiat z grzywy.
- Nie moge - uśmiechnęła się i oddała nefarowi jego lilie - Nie myśl tylko że jej niechce! Tylko.. Ona jest dla Ciebie zbyt ważna - Zaplątała się.