Wilcza łąka

Siomha Lorcan

Uśmiechnęła się przepraszająco.
- Nie, równie dobrze mogę zostać z Tobą i porozmawiać, o ile chcesz.- wyznała.- Po prostu przypomniałam sobie, co powinnam tutaj zrobić i dzięki temu zapamiętam to.- zamyśliła się nad sensem zdania... dziwne było, ale no cóż.

Gallardo

Trochę jej nie zrozumiałem. Przekręciłem łebkiem.
- Eeee.... Trochę nie zrozumiałem, ale to nic. A powiesz mi co powinnaś tu robić?- Zapytałem po krótkim namyśle. Zastanawiałem się co odpowie. Ja już nie mogłem wytrzymać i... Zacząłem się bawić moim niebieski i całkiem długim ogonkiem.

Siomha Lorcan

Uśmiechnęła się na widok zabawy wilczka.
-Przyszłam zapolować dla mojej watahy.- wyznała. Nie była to przecież żadna tajemnica, a i Siom była bardzo dumna z nowego zawodu. Miała coś do roboty i nie nudziła się tak bardzo, jak kiedyś. Coś, jakby znalazła sens życia?

Gallardo

- To podniecające zadanie?- Zapytałem się cały zaciekawiony. Przypomniałem sobie o niej... O... Na razie o niej nie myśl. Teraz rozmawiaj z Siom. no dobrze. Położyłem się i spojrzałem się na waderę. Przełknąłem ślinę.

Siomha Lorcan

-O tak.- powiedziała i położyła się obok Gallarda.- Wiesz, najpierw musisz znaleźć zwierzynę, później do niej ostrożnie podejść i ją chwycić!- przy ostatnim słowie podniosła głos i pacnęła łapą w podłoże.- Zwierzyna często ucieka i trzeba za nią gonić, czasem nawet i parę kilometrów.- przewróciła oczyma. Często musiała się uganiać za sarnami po całym lesie.

Gallardo

Rozszerzyłem szeroko oczy. To było ciekawe.
- A może ja kiedyś pójdę na łowcę...- Pomyślałem na głos. Albo na tropiciela. Może artysta. Jeszcze nie wiem. Na razie jestem jeszcze dzieckiem, później zajmę się czymś takim.

Siomha Lorcan

Uśmiechnęła się do niego. Jakoś nie wiedziała, co powiedzieć na takie głośne myślenie, bo domyśliła się, że swe słowa kierował bardziej do siebie samego, niż do niej. Położyła łeb na łapach i delektowała się chłodem wiatru. Miała nadzieję, że nie przestanie wiać i nie zrobi się strasznie gorąco.

Gallardo

Nic nie mówiła, dlatego ja też milczałem. Spojrzałem na nią i na to, jak delektowała się powiewem wiatru. Musi to dla niej być miłe. Popatrzyłem na trawę i na to, jak jest pięknie zielona. Tu było ładnie, a ja teraz to zauważyłem.

Siomha Lorcan

Wilczyca zastrzygła uchem. Wpadła jej do niego jakaś mucha, co wywołało falę dreszczy na ciele wilczycy. Odetchnęła dopiero, gdy owad zniknął. Nurtowało ja pewne pytanie na temat wilczka...
-A kim są Twoi rodzice?- spytała. Jeśli Gallardo nie będzie chciał odpowiadać, nie odpowie i tyle.

Inna

Inna pojawiła się na skraju łąki i zastrzygła uchem, gdy tylko dotarła do niej woń znajomej wilczycy i paru całkowicie nowych dla niej wilków. Uśmiechnęła się lekko, alczkolwiek niezobowiązująco i ruszyła powoli w stronę najbliższych jej. Spojrzała na Siomhę i szurnęła parokrotnie łapami- nie chciała zaskoczyć rozmawiających, ani by poczuli się szpiegowani. Jesli będą chcieli, kontynuując rozmowę przejdą dalej, jeśli nie, chętnie do nich dołączy.

Siomha Lorcan

Siomha podniosła łeb do góry. Nagle do jej nozdrzy doleciał czysty zapach Nocy... Każdy z wilków tej watahy miał ową woń w swojej woni, ale nigdy nie była ona aż tak czysta...
Wilczyca zatrzymała błękitne ślepia na ciemnej waderze. Kim była? Czy Siom ją znała?
-Witaj.- powiedziała dość przyjaznym tonem.- Przysiądziesz się?

Inna

Inna nie przyspieszając, podeszła do niej i usmiechnęła się szczerze i szeroko.
- Dziękuję za zaproszenie. Jeśli zacznę przeszkadzać, po prostu powiedz. - błysnęły zęby Innej , gdy poszerzyła jeszcze odrobinkę uśmiech.
- Pamiętasz mnie? Jestem Inna. Poznałyśmy się kiedyś, bodajze w dolinie. - dodała jeszcze, widząc niepwny wzrok wilczycy.

Siomha Lorcan

Czy coś było nie tak z pamięcią Siomhy? Uważnie przyjrzała się wilczycy. Zwykle pamiętała takie spotkania... Może jednak? Tylko kiedy i gdzie?
-Przyznam, że nie pamiętam. Wybacz.- zrobiła zmieszaną minę.- Jestem, Siomha, ale to już pewnie wiesz... Może przypomnisz mi, kiedy to było? Poprosiła.

Inna

- Jeśli i ja mam być szczera, powiem, że nie pamiętam dokładnie. To było jesienią, pewnego nudnego popołudnia. Wilków dużo, ale pyska i tak nie było do kogo otworzyć, aż nagle zauważyłam Ciebie. No cóż, wybacz, może to z pamiecią starej wadery coś nie tak- zażartowała i przysiadła na tylnych łapach, zamiatając ziemię ogonem. Może i była baaardzo stara, ale napewno jej pamięć była bez zarzutu. Zerknęła na towarzysza Siomhy i do niego też lekko się uśmiechnęła.
- Oboje nalezycie do Wiatru?- zapytała, chcąc podtrzymać rozmowę.

Gallardo

- Nie ja należę do watahy Nocy. Nie opuszczę jej.- Odpowiedziałem do Innej. Zapomniałem o przedstawieniu się.- I przepraszam za złe maniery, jestem Gallardo.- Dodałem. Inna... Chwila chyba coś o niej słyszałem. Coś na d... Nie pamiętam.

Inna

- Miło mi- podsumowała i zwróciła pysk tym razem do niego.
- MiWataha Nocy jest najbliższa sercu-stwierdziła całkiem poważnie i zlustrowała wilka. Wyglądałna bardzo młodego, jak gdyby tyle co osiągnął zdolność prokreacji.
- Chcez objąć jakieś stanowisko w Wataszy?- zapytała spokojnie, powracając do łagodnego i luźniejszego tonu wypowiedzi.

Gallardo

- Tak. Bardzo bym chciał. Ale jest jeden problem: Nie wiem jakie. Nie potrafię się zdecydować. Masz jakieś propozycje?- Zapytałem bardzo łagodnie. Spojrzałem na Inną i chyba coś mi zaczęło świtać... D... Dusza... No kurczę!

Inna

- Jestem Duszą twojej Watahy. Jej esensją. Nie mogę podjąć za ciebie decyzji. Musisz sam wybrać, żebyś potem konsekwencjami nie obarczał Watahy, Gallardo. - powiedziała, widząc w jego myślach, jak bardzo walczy ze swoją wytężaną pamięcią.
- Co najbardziej lubisz robić? - podsunęła mu.

Gallardo

Dusza Watahy Nocy, no tak! Choć ja chciałem tylko jakąś propozycję.
- Walczyć, tropić i... Rozmawiać.- To ostatnie powiedziałem trochę nieśmiało. Ale to był fakt, lubię rozmawiać. Choć jak dla mnie do moja wada. Na tropiciela nie chcę. Nagle coś mi wpadło do głowy.
- Ale za to, bardzo lubię tworzyć. Kocham sztukę, walkę i tropienie. Równocześnie.- Dodałem.

Inna

- Więc jesteś wszechstronny... Czy to, że kochasz te rzeczy jest równoznaczne z tym, że jesteś dobry w każdej z tych dziedzin?- zapytała jeszcze, zanim położyła się przy nich, wyciągajac łapy daleko przed siebie, nie kładąc jednak na nich łba.