Wilcza łąka

Samuerian

Samuel uśmiechnął się i objął waderą łapami. Miała ciepłe, żółto futerko, więc i jemu było bardzo miło.
- To co chciałabyś teraz? - zapytał, nie puszczając nowej koleżanki z uścisku swoich łap.

Akeli

A wilczyca zaczęła się zastanawiać nad tym, co mogłaby chcieć. No cóż, nie miała pomysłu.
- A mi to obojętne. Teraz.. Ty coś wymyśl!
Zakomunikowała zadowolona, machając wesolutko ogonem. Ale Ona miała dobry humor. Kurde, ale to norma no. No bo ona już nie miała pomysłów. Limit się chyba wyczerpał, albo coś. Powinna konto premium kupić.

Samuerian

- Hmm... W takim razie... - Samuel zastanowił się, robiąc wielce zamyślony wyraz twarzy. - Ja chcę buziaka. - powiedział z uśmiechem, spoglądając n Akeli. Ależ to się szybko potoczyło, no, no, no. Samuel w każdym razie dawno się dobrze nie bawił, dlatego czas chyba nadrobić to.

Akeli

Akeli przestała go przytulać i spojrzała na wilka z góry. Buziaka? Eee... dziwna propozycja. Ale kurde, ona się dawno nie bawiła. Tak więc dała wilkowi lekkiego buziaka.
- Proszę!
Powiedziała i zeskoczyła z wilka, siadając obok Niego.

Samuerian

- Od razu lepiej. - powiedział Samuel siadając obok wadery. W sumie to rzeczywiście minęło już mnóstwo czasu, odkąd jakaś dziewczyna dała mu buziaka, więc było mu bardzo miło. Wilk przeciągnął się i spojrzał na Akeli z uśmiechem, jaki dawno nie gościł n jego pysku. Oj tak, chwila rozrywki w tym nudnym świecie zrobi mu bardzo dobrze.

Akeli

Akeli poruszyła zadowolona ogonem. Dumna z Siebie była, bo Samuelowi już lepiej! Łi, Akeli tworzy świat dobrym!
- Nooooooooo cóóóóóóż... Jak myślisz, kiedy śnieg spadnie?
Zapytała, patrząc na Niego z szerokim uśmiechem. Durny śnieg, durny śnieg.... Kiedy on wreszcie spadnie ? No bo, już mamy niedługo gwiazdkę a śniegu nawet ociupiny nie ma.

Samuerian

- Mam nadzieję, że jeszcze nie teraz. - westchnął Samuel. Śnieg był w końcu mokry, zimny i nieprzyjemny. W dodatku zwiastował najgorszą porę roku - zimę. To okropne dla kogoś takiego, jak Samuel! Kto niby lubi białe, mokre, lodowate płateczki spadające z nieba na bezbronne wilki? Na pewno nie on!

Akeli

Akeli spojrzała na niego z lekka zdziwiona, po czym znów wróciła do patrzenia na liście pod łapami. O, to było dziwne. Ona by chciała, żeby spadł właśnie teraz. No, bo to by było takie fajne i w ogóle! No bo na święta musi być śnieg!
- No, a czemu nie chcesz żeby spadł teraz?
Zapytała, zerkając na basiora. Huuh! Nie ogarniała go!

Samuerian

- Bo wtedy zrobi się zimno i szaro... Znowu będziemy czekać aż zakwitnie pierwszy kwiatek i zniknie warstwa śniegu, ukazując zieloną trawę... - westchnął Samuel. Nie lubił zimy, to wszystko. Była tą właśnie porą roku, która wydawała się taka ponura i smutna... Ach, życie.

Akeli

Akeli westchnęła, słysząc te słowa. Mało osób lubiło zimę. W zimie najgorsze było to, że jest tak zimno! No i łatwo jest się zaziębić i... I, że ptaki nie ćwierkają... Ale chociaż dobrze, że zimą są święta. Wtedy jest fajnie! Ej no dobra, Akeliś ogar.
- A luubisz pierniczki?
Zapytała, przekręcając głowę. Ona kochała pierniczki!

Samuerian

Samuel zastanowił się. Jak dawno nie miał w pysku kawałka jakiegolwiek ciasta!
- Tak, lubię pierniczki. - odrzekł robiąc minę, która wyglądała tak: :3. Ale przydałby mu się taki pierniczek, z którym mógłby się zaszyć w jakimś ciemnym kącie, i chamsko z nikim się nie dzieląc wszamać. Interesująca wizja.

Akeli

Akeli uśmiechnęła się na myśl o słodyczach.
- Jakie najbardziej lubisz słodycze? Bo ja: pierniki, lizaki, ciastka, ciastka, lody truskawkowe, tort czekoladowy, żelki, pianki...- I tak zaczęła wymieniać, przez dziesięć minut. -...I batoniki! A Ty?
Zakończyła, zadając równocześnie pytanie Samuelowi.

Samuerian

- Szczerze mówiąc... - Samuel zamyślił się głęboko. Słodycze, jakie lubił najbardziej? Serniki, makowce, pierniki, drożdżowce, cukierki, miętówki, batoniki, czekolada... - to chyba wszystkie. - zakończył ze szczerym uśmiechem na pysku.

Akeli

Mrr.. Akeli na samą myśl o tych wszystkich słodyczach, aż się rozkojarzyła. No bo kurde, tyle słodkości, tyle żelek.. Po prostu... Miodzio, no.
-Mniaaaam... Chyba jestem uzależniona od słodyczy. Będę gruba!
Rzekła lekko dobita. Ach.. Wpędziła się w cukierkowy nałóg, to teraz za to płaci. Proste, logiczne.

Samuerian

- E, tam nie będziesz. - powiedział Samuel. - A nawet jeżeli, to takie poświęcenie jest godne spożycia tego całego stosu słodyczy, czyż nie? - zaśmiał się szczerze i położył głowę na wyciągniętych, długich łapach. Ależ on lubił się tak wylegiwać! Zwłaszcza, gdy rozmowy powoli kierowały się na tematy jedzenia...

Akeli

Akeli również ułożyła się na suchych liściach, opierając pyszczek na łapkach i machając wesoło ogonem. Wilczyca zaczęła dmuchać w jakiś listek, który ułożył się jej na nosku, sprawiając iż podskakiwał On do góry i znów opadał. To było fajne! Ona też lubiła wypoczywać, gdy miała ogółem czas wolny. Ale skoro leżą i nic nie robią, to Akeli może próbuje się czegoś dowiedzieć o nowym koledze? Tak więc zerknęła na niego kątem oka.
-Mhm... Zdaje mi się, iż jesteś Magiem. Znaczy wiem to, bo otacza Cię właśnie taka.. Magiczna aura. Powiedz mi więc, jak to jest być magiem?
Zapytała.

Samuerian

Samuel zastanowił się nad odpowiedzią, bowiem nigdy nie myślał o uczuciach, jakie towarzyszą mu odkąd został Magiem.
- Myślę, że to coś podobnego jak bycie Szamanem. - powiedział. - Jednak zamiast odczuwania energii duchów i uczuć mi towarzyszy raczej energia zawarta w rdzeniu i otaczającym świecie - naturze, etc. Nie mam kontaktów z duchami, jednak mogę rzucać zaklęcia, które są dość przydatne w życiu. Poza tym wyzbywaniu się energii często wiąże się ze zmęczeniem. Pomimo tego, całkiem nieźle jest być magiem... - rzekł, może niezbyt składnie, ale nie mam siły na korektę. c:

Akeli

Wysłuchała uważnie Samuela. A uśmiech, który non stop siedział na jej pyszczku od jakiegoś czasu, wcale się nie zmniejszył. Ojć, Ona jeszcze pamięta te czasy, w których miała problem z wyborem profesji dla siebie. Szaman, czy Mag. Ale.. Ona jakoś nie wyobrażała sobie Siebie jako maga, Szamaństwo było jej chyba przeznaczone.
- Rooozumiem. Mhym... Nie rozumiem osób, które myślą iż Magia i Szamaństwo, to to samo... Może... Trosze podobne są te dwie grupy do siebie, ale jednak.. Takie różne. Szamani zajmują się głównie duchami, totemami i tak dalej... Magowie czerpią swoją moc z natury, cóż... Dziwni ludzie zamieszkują ten świat, ale nic się na to nie poradzi.
Powiedziała i westchnęła, wzruszając ramionami.

Samuerian

ups.

Samuel uśmiechnął się. No tak, dość często te dwie profesje były mylone przez inne wilki, ale on dostrzegał zarówno różnice, jak i podobieństwa.
- Dość długo jesteś już Szamanem, prawda? - spytał, chcąc podtrzymać jakoś tę rozmowę. - Musisz już dużo wiedzieć o tej profesji. Dla mnie większość sekretów magii nadal jest nieodkryta. - zwłaszcza, że jest zbyt leniwy, aby to zmienić.

Akeli

Co "ups"?

A Akeli musiała się zastanowić nad odpowiedzią na to pytanie. Musiała sobie przypomnieć, kiedy zdawała test na Szamana. To było chyba jakoś... Kilkanaście miesięcy, na pewno. Zresztą.. Nie musiała mu mówić od kiedy jest Szamanem.
- Owszem, jestem już długo Szamanką. Niestety mam sklerozę, i nie pamiętam kiedy zdawałam test. I owszem.. Wiem już dużo o tej profesji. Z wieloma przypadkami się spotkałam. I mogę powiedzieć, iż najłatwiejszym zajęciem jest tworzenie eliksiru życia i wywoływanie duchów. Nie jest łatwo wykonać jakiś talizman, albo wypędzić ducha z ciała opętanej osoby... A z Demonami jest jeszcze trudniej. Profesja, jak profesja.. Każda musi mieć plusy i minusy.
Odpowiedziała, poruszając lekko końcówką ogona.