Wilcza łąka

Wichura

Wichura postanowił kontynuować swoją wyprawę, mającą na celu poznanie bliżej tej pięknej krainy, dlatego właśnie pojawił się na wilczej łące, której chyba jeszcze nie przyszło mu odwiedzić. Zauważył białą wilczycę, która również przebywała na polanie, więc kiwnął jej na przywitanie głową i uśmiechnął się sympatycznie, jednak więcej nic nie robił. Wiedział bowiem, że niektóre wilki bardzo nie lubią, jak ktokolwiek im się narzuca, więc kwestię rozpoczęcia rozmowy pozostawiał tylko i wyłącznie wilczycy.

Debra

Debra uśmiechnęła się delikatnie, widząc wilka przybyłego na polankę. No cóż, czas poznać parę nowych osób w krainie. Zapewne podczas jej nieobecności wiele tu ich przybyło.
- Witam- powiedziała krótko, nie mając pomysłu na dłuższe przywitanie. Przyjrzała mu się uważnie, starając sobie przypomnieć, czy kiedykolwiek w życiu go widziała. Niestety, nie rozpoznała w nim żadnego ze swoich znajomych.
- Nazywam się Debra.

Wichura

Wichur spojrzał przyjaźnie na waderę, skłaniając nisko głowę.
- Dzień dobry - odpowiedział nadal zachowując na pysku sympatyczny uśmiech. - Jestem Wichura, miło mi panią poznać - przedstawił się także, jak nakazywała kultura osobista. Poza tym chciał oczywiście spędzić trochę czasu z jakimś miłym wilkiem, a Debra wydawała się mu miła. Przynajmniej na razie.

Debra

- Cóż, mi także miło jest cię poznać, Wichuro. Zapewne w krainie nie jesteś od tak dawna, gdyż nie miałam okazji cię jeszcze spotkać ani o tobie usłyszeć.- powiedziała wadera, podnosząc się i przenosząc do pozycji siedzącej. Ogon jej delikatnie falował, pyszczek zdobił delikatny, ale wesoły uśmieszek.

Wichura

Wichura na potwierdzenie jej słów, kiwnął lekko głową.
- Fakt, jestem tutaj od niedawna, właściwie to od jakiegoś miesiąca - powiedział powoli i spokojnie, jednak wciąż na jego pysku tkwił uśmiech. - Chociaż muszę przyznać, że kraina sprawia całkiem pozytywne wrażenie, jak na pierwszy rzut oka - dodał.

Debra

- Cóż, ja do krainy przybyłam... Parę lat temu. Spędziłam tutaj większość mojego życia i nie uważam jej za zmarnowaną.- powiedziała, spoglądajac na brązowego wilka. Kiedyś też była brązowa. Nie pamiętała, czemu teraz jej futro jest białe. Najprawdopodobniej wskoczyła do jeziora zmian.

Wichura

Wichura pokiwał głową.
- Czuję, że też zostanę tutaj na dłużej - powiedział, wpatrując się w niebo. Bo co innego miał zrobić, skoro w całym świecie nie było nic, do czego mógłby się przywiązać i co byłoby w stanie stanąć mu na przeszkodzie zamieszkania tutaj na dobre.

Debra

- Zapewne lepsze to, niż ciągła wędrówka po świecie. Przynajmniej dla mnie.- odpowiedziała Debra. Rozejrzała się uważnie po łacę. Najwyraźniej byli tutaj sami. Więc będą mogli sobie spokojnie rozmawiać bez przeszkód.

Wichura

- Faktycznie, czasem bycie zbyt długo w samotności potrafi stać się... nudne. Zbyt nudne. Tutaj przynajmniej na każdym kroku mogę trafić na kogoś, z kim można pogadać - uśmiechnął się do Debry sympatycznie, przysiadając nieopodal niej, bowiem łapy zaczynały go już boleć od tego stania i stania.

Debra

- Racja, racja. Choć znam wiele osobników wolących przebywać w samotności. Jednak długie, samotne podróże nie wydają mi się ciekawe. Podróże przeżywa się o wiele przyjemniej z kimś.- głębokie przemyślenia Debry. Jak zwykle wadera ta musiałą dumać. Przynajmniej odkąd spotkała Dante de Cossa. Zmienił on jej spojrzenie na wszystko. Szkoda, że tak dawno go nie widziała. Przyjaźnie były dla niej naprawdę ważne, a to co zaszło między nią a hybrydą było... Dość ważne. Nie mogła ot tak skończyć z nim i o nim zapomnieć. Ona nie była taką waderą. Miłość, a nawet samo zauroczenie coś dla niej znaczyło. Znaczyło dla niej naprawde wiele. Ciekawe, czy kiedykolwiek jeszcze się w kimś zakocha?

Wichura

- Hm, nigdy jakoś nie umiałem na stałe przywiązać się do kogoś. Choć nie lubię braku towarzystwa. W samotności dość często się nudzę - powiedział, uśmiechając się przy wypowiadaniu ostatniej części swoich słów. - Chociaż fakt, możliwe, że dłuższa podróż z kimś ciekawym byłaby znacznie bardziej interesująca niźli samotne wędrówki poprzez nieznane sobie tereny świata - dodał szybko.

Debra

Debra zamyślona pokiwało głową. Wpatrywała się jakiś czas w wilka, rozmyślając nad jego wypowiedzią. Widać było, że miał pewne "wykształcenie". Wiele wilków, które do tej pory spotkała, nie umiało wypowiedzieć się tak pięknie jak on.
- Spotkałeś już kogoś w krainie?- zapytała wilka, nie odrywając od niego wzroku.

Wichura

- Tak, kilka osób już mi się udało nawet zagadnąć do rozmowy - wilk ponownie uśmiechnął się, mrużąc delikatnie oczy. - Chociaż to wciąż mało, by móc powiedzieć, że dobrze znam mieszkańców tej krainy - dodał po chwili. Specjalnie nie zależało mu na jak największym gronie znajomych, wręcz przeciwnie. Wolał poznać kilka interesujących osobowości, niż całą masę twarzy, które prędzej czy później przyjdzie mu zapomnieć.

Debra

- W tej krainie spotkasz jeszcze wiele wilków. A gdy będzie Ci się wydawało, że poznałeś już wszystkich, zapewne będziesz się mylił. Cały czas dochodzą tutaj nowe osobniki, a no i o szczeniakach nie można zapomnieć. Mnie tutaj jakiś czas nie było. Może z rok? Zapewne jest tu już tyle nowych wilków, że przez rok nie zdołam ich poznać. Nasza kraina cały czas się rozwija i powiększa. Z dnia na dzień przybywa do niej coraz więcej ciekawych i wartych do zwiedzenia miejsc. Tak więc moją radę dla ciebie, jest byś nie tkwił w jednym miejscu i zwiedzał te tereny!- powiedziała i zaśmiała się wesoło.
- A może chciałbyś, bym ci coś pokazała?- spytała nagle.

Wichura

- Hm, myślę, że gdy przyjdzie czas, to sam trafię gdzie potrzeba - uśmiechnął się do Debry. Prawda była taka, że ostatnio wydawało mu się, że łazi za dużo i teraz, gdy jego wielmożny tyłek w końcu osiadł na tej miękkiej, acz chłodnej trawie, wilk najchętniej by go jeszcze przez jakiś czas z tej wygodnej pozycji nie podnosił. - Aczkolwiek dziękuję za propozycję - dodał.

Debra

- No cóż, ważne, że nie będziesz tkwił w jednym miejscu.- powiedziała wesoło wilczyca. Włosy jej urosły, odkąd ostatni raz była w krainie. Nie przeszkadzał jej ten fakt, ale jakoś wolała swoją dawną fryzurę. Może ktoś w krainie mógł by jej taką znów zrobić?

Wichura

- W sumie to racja - odpowiedział lakonicznie wilk, owijając ogonem przednie łapy. - Choć, z drugiej strony co za dużo, to niezdrowo, dlatego warto czasem posiedzieć w jednym miejscu, zanim ciągle zmieniać zamieszkanie - dodał. - Co do jednorazowego "zwiedzania" jednak, jestem jak najbardziej za.

Debra

- Odpoczynek jest potrzebny każdemu. Czy to Alfie, czy to Becie, czy zwykłemu wilkowi. Nieprędko wybiorę się na jakąkolwiek dłuższą podróż. Ale może skończmy rozmawiać o podróżach. Może chciałbyś mi coś o sobie powiedzieć? Twoje zdanie o krainie, jakaś ciekawa znajomość, kawałek histori, który możesz zdradzić?- wilczyca zamachała wesoło ogonem, a uśmiech nie schodził z jej pyszczka.

Wichura

- Hm, ocena o krainie... - zamyślił się basior, wpatrując przed siebie. - W sumie to jestem tutaj dość krótko, żeby móc wyrobić sobie jakąś opinię, jednak jak na razie uważam, że miejsce to jest dość ciekawe i z pewnością zostanę tutaj na dłużej - powiedział z uśmiechem. - A ty? - zagadnął z kolei Debrę. - Jak tu trafiłaś? Czy też mieszkasz tu od dzieciństwa?

Debra

- Cóż... Zostawiłam mojego tatę i wyruszyłam w świat. Słabo się dogadywaliśmy. Mieliśmy różne wartości, poglądy. Po pewnym incydencie musiałam odejść ze starej watahy. Natrafiłam tutaj. Odkąd tutaj mieszkam odwiedziłam mojego tatę czery razy. W sumie zawsze gdy do niego przyjeżdżałam był bardzo zajęty. Bardzo się kochamy, ale obydwoje mamy za dużo obowiązków i rzadko mamy okazję się spotkać i porozmawiać.- powiedziała wadera, wspominając przeszłość.